الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'سبکی، عبد الوهاب بن علی' به 'سبکی، عبدالوهاب بن علی')
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[سبکی، علی بن عبد الکافی]] (نويسنده)
    [[سبکی، علی بن عبد الکافی]] (نويسنده)
    [[سبکی، عبد الوهاب بن علی ]] (شارح)
    [[سبکی، عبدالوهاب بن علی ]] (شارح)
    [[بیضاوی، عبدالله بن عمر ]] ( نويسنده)
    [[بیضاوی، عبدالله بن عمر ]] ( نويسنده)
    [[زمزمی، احمد جمال ]] ( محقق)
    [[زمزمی، احمد جمال ]] ( محقق)

    نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۱۶

    الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی، علی بن عبد الکافی)
    الإبهاج في شرح المنهاج (سبکی)
    پدیدآورانسبکی، علی بن عبد الکافی (نويسنده)

    سبکی، عبدالوهاب بن علی (شارح) بیضاوی، عبدالله بن عمر ( نويسنده) زمزمی، احمد جمال ( محقق)

    صغیری، نورالدین عبدالجبار ( محقق)
    عنوان‌های دیگرشرح علی منهاج الوصول إلی علم الإصول. شرح
    ناشردار البحوث للدراسات الإسلامیة و إحیاء التراث
    مکان نشرامارات - دبی
    سال نشر1424ق - 2004م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد7
    کد کنگره
    /س۲الف۲ 156 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الإبهاج في شرح المنهاج، شرح تقی‌الدین علی بن عبدالکافی سبکی (متوفی 756ق) و فرزندش تاج‌الدین عبدالوهاب بن علی سبکی (متوفی 771ق) بر «منهاج الوصول إلی علم الأصول» قاضی بیضاوی (متوفی 685ق) است. اصل و شرح هر دو از کتب معتبر و مهم اصولی هستند. کتاب در هفت جلد با مقدمه و تحقیق احمد جمال زمزمی و نورالدین عبدالجبار صغیری منتشر شده است.

    «منهاج الوصول في معرفة علم الأصول»، خود مختصر «الحاصل من المحصول» ارموی (متوفی 656ق) است[۱]‏. المنهاج بیضاوی از متونی است که همه ابواب اصول فقه اسلامی را به‌صورت مقارن به شیوه جمهور در بر دارد. شرح این کتاب و ورود به اعماق آن از عهده هرکس ساخته نیست، لکن شرح تقی‌الدین و تاج‌الدین از حیث اتقان و ارجاع به مصادر و تفریع مسائل، به‌ویژه فروع شافعیه بالاتر از هر توصیفی است؛ لذا این کتاب در علم تفریع فروع بر اصول، مرجعی برای شافعیه و دیگر مذاهب گردید[۲]‏.

    کتاب در هفت جلد منتشر شده و مقدمه مفصل محققین تمامی جلد اول را پوشش داده است. این مقدمه در دو بخش تنظیم شده است: در بخش اول، شرح حال مصنف و شارحین در دو باب و در بخش دوم، نیز شیوه کتاب در هفت مبحث بیان شده است.

    چند ویژگی

    1. تاج‌الدین سبکی در شرح خود از بیضاوی در ترتیب و تبویب متن و موضوعات پیروی کرده است[۳]‏.
    2. از خلال تتبع کتاب الإبهاج روشن می‌شود که او بعضی آراء را شفاهی از بعضی اساتیدش شنیده است، که در رأس آنها پدرش و استادش ذهبی قرار دارند[۴]‏.
    3. شرح تاج‌الدین سبکی به‌منزله موسوعه‌ای است که اقوال علمای اصول و مثال‌های فقهی که به آنها استشهاد شده و اقوال محدثین بزرگ را در بر دارد. همچنین به مقتضای مقام حاوی علوم تفسیر، بلاغت و ادب، لغت و نحو، تاریخ و منطق است[۵]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: کریمی‌نیا، مرتضی، ج5، ص220؛ متن کتاب، ج1، ص 256
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ج1، ص13
    3. ر.ک: متن کتاب، همان، ص242
    4. ر.ک: همان، ص264
    5. ر.ک: همان، ص330

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق و متن کتاب.
    2. کریمی‌نیا، مرتضی، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول، 1379.


    وابسته‌ها