خلع النعلين في الوصول الی حضرة الجمعين: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۲: خط ۵۲:
    [[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]]
    [[رده:مباحث خاص تصوف و عرفان]]
    [[رده:عرفان (علم و معرفت، وجود، اطوار و لطائف سبعه، حضرات خمسه، عشق. محبت)]]
    [[رده:عرفان (علم و معرفت، وجود، اطوار و لطائف سبعه، حضرات خمسه، عشق. محبت)]]
     
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 اردیبهشت 1402]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]]
    [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]]
    [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط محسن عزیزی]]

    نسخهٔ ‏۲۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۰۹

    خلع النعلين في الوصول الی حضرة الجمعين
    خلع النعلين في الوصول الی حضرة الجمعين
    پدیدآورانبسنوی، عبد الله بن محمد (نويسنده) مزیدی، احمد فرید (محقق)
    سال نشر2022م
    چاپ1
    شابک978-9923-44-174-9
    موضوعآداب طریقت - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - تفا‌سیر (سوره‌ طه‌. آیه‌ ۱۲) - تفاسیر عرفانی -- قرن 11ق.
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    8خ5ب 286/7 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    خلع النعلين في الوصول إلی حضرة الجمعين، نوشته عبدالله عبدی بن محمد رومی بیرامی بسنوی (1054-992ق)، مشهور به «شارح الفصوص» است که در میان بوسنوی‌ها به «غائبی» شهره است. او از عالمان بزرگ صوفیه فرقه «اکبریون» بشمار می‌آید. این اثر با مقدمه و پژوهش احمد فرید مزیدی چاپ شده است[۱]‏.

    مزیدی این کتاب را از شگفت‌انگیزترین کتاب‌های عرفانی، پس از کتاب ابن قسی اندلسی، «خلع النعلين و اقتباس النور من موضع القدمين» می‌داند. او آن کتاب را نیز تحقیق کرده است[۲] که گاهی شباهت اسمی آن با اثر حاضر، برخی را به اشتباه افکنده است؛‏ «تنها اثری‌ که‌ از ابن‌ قسی‌ ذکر کرده‌اند کتابی‌ بوده‌ است‌ با عنوان‌ خلع‌ النعلين‌ في‌ الوصول‌ إلی‌ حضرة الجمعين‌ که‌ ابن‌ ابی‌واصل‌، شاگرد ابن‌ سبعین‌ و محی‌الدین‌ بن‌ عربی‌ آن‌ را شرح‌ کرده‌اند»[۳].

    مزیدی، در مقدمه خویش، آیه 12 إِنِّي أَنَا رَبُّك فَاخْلَعْ نَعْلَيك إِنَّك بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى و 13 وَ أَنَا اخْتَرْتُك فَاسْتَمِعْ لِمَا يوحَىٰ، از سوره طه را از زبان عالمان و عارفان بزرگ اسلام شرح کرده است؛ او معنای واژه‌ها و عبارت‌های «نعلان، خلع نعل، اختیار موسی و حضرة الجمعين» را - که از این آیه‌ها برخاسته‌اند - شکافته است[۴]‏.

    او نویسنده را همراه با آثار مکتوبش - که همگی، عرفانی‌اند و تعدادشان به بیست‌وشش نوشتار می‌رسد - شناسانده و تصویرهایی از نسخه‌های خطی متن را عرضه کرده است[۵]. او این اثر را بر اساس سه نسخه خطی از ترکیه، دانشگاه میشیگان آمریکا و نسخه شخصی محمد فارس تدوین نموده است[۶]‏.

    مصنف در این اثر، شرحی از بطون هفت‌گانه‌ای می‌دهد که مبنای حرکت کمالیه انسان گشته‌اند؛ او این بطن‌ها را از تفسیر آیه دوازدهم و سیزدهم سوره طه بیرون‌کشیده است[۷] و در چهارچوب هفت بطن «نفس، عقل، روح و وجود انسان، قلب قابل، وجود مطلق رحمانی جمعی و مقامِ أَو أَدنَی» تشریح می‌کند.

    مزیدی عبارت‌های متن را (نه به شیوه شرح مزجی) در پاورقی توضیح می‌دهد[۸]‏.

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص37
    2. ر.ک: همان، ص4
    3. ر.ک: لاشیء حسین، جلد 4، ص471
    4. ر.ک: مقدمه محقق، ص36-4
    5. ر.ک: همان، ص42-37
    6. ر.ک: همان، ص4
    7. ر.ک: متن کتاب، ص47
    8. ر.ک: همان، ص45

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. لاشیء، حسین، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1392.

    وابسته‌ها