۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابن حجر' به 'ابن حجر'
جز (جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن حجر' به 'ابن حجر') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
«ابوعبدالله محمد بن مجدالدين بن ابى‌اسحاق ابراهيم»، معروف به ابن جزرى و ملقب به شمس‌الدين (658 - 739ق)، مورخ دمشقى بوده است. شرح حال جامع وى را ابومحمد قاسم بن محمد برزالى، از معاصران و دوستان نزديك او نوشته است (اين شرح حال در آخر كتاب تاريخ ابن جزرى، نسخه مضبوط در كتابخانه كوپريلى تركيه آمده و عباس عزاوى آن را در مجله مجمع العلمي العربي دمشق، شم 19، 1944م، ص 524 - 530 منتشر كرده است). به نوشته برزالى، ابن جزرى در دمشق زاده شد و در بيرون دمشق درگذشت و در گورستان باب الصغير به خاك سپرده شد. اينكه ابن حجر مى‌گويد وى در واسط درگذشته است، ظاهراً بى‌اساس است. | «ابوعبدالله محمد بن مجدالدين بن ابى‌اسحاق ابراهيم»، معروف به ابن جزرى و ملقب به شمس‌الدين (658 - 739ق)، مورخ دمشقى بوده است. شرح حال جامع وى را ابومحمد قاسم بن محمد برزالى، از معاصران و دوستان نزديك او نوشته است (اين شرح حال در آخر كتاب تاريخ ابن جزرى، نسخه مضبوط در كتابخانه كوپريلى تركيه آمده و عباس عزاوى آن را در مجله مجمع العلمي العربي دمشق، شم 19، 1944م، ص 524 - 530 منتشر كرده است). به نوشته برزالى، ابن جزرى در دمشق زاده شد و در بيرون دمشق درگذشت و در گورستان باب الصغير به خاك سپرده شد. اينكه [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] مى‌گويد وى در واسط درگذشته است، ظاهراً بى‌اساس است. | ||
ابن جزرى مقدمات علوم را در زادگاه خود فراگرفت و از عالمان آن ديار مانند: فخرالدين بن بخارى، تقى‌الدين بن واسطى، عزالدين فاروثى و ديگر شيوخ دمشق استماع حديث كرد، سپس به قاهره و اسكندريه رفت و از دانشمندان آن ديار مانند شرف‌الدين دمياطى، شهاب‌الدين ابرقوهى، شريف تاج‌الدين عراقى، تقى‌الدين بن دقيق العيد و جز آنان حديث شنيد و استفاده كرد. | ابن جزرى مقدمات علوم را در زادگاه خود فراگرفت و از عالمان آن ديار مانند: فخرالدين بن بخارى، تقى‌الدين بن واسطى، عزالدين فاروثى و ديگر شيوخ دمشق استماع حديث كرد، سپس به قاهره و اسكندريه رفت و از دانشمندان آن ديار مانند شرف‌الدين دمياطى، شهاب‌الدين ابرقوهى، شريف تاج‌الدين عراقى، تقى‌الدين بن دقيق العيد و جز آنان حديث شنيد و استفاده كرد. | ||
ابن جزرى سرانجام به زادگاه خود بازگشت و مدت 60 سال در دمشق نزد قاضيان در محاكم قضايى به كار شهادت دادن پرداخت. وى از بهترين شهود عادل بشمار مى‌رفت تا جايى كه شهادت او بدون وجود شهود ديگر پذيرفته مى‌شد، اما هنگامى كه از طرف حكومت به او پيشنهاد شد كه در تقويم املاك شركت كند، سرباززد و هرگز به خدمت ديوان درنيامد. برزالى وى را راست‌گو، عادل و امين دانسته و [[ذهبى]] متدين و باوقار. صفدى نيز او را سليم‌النفس و نيك‌گفتار، و ابن حجر دوستدار صالحان دانسته است. | ابن جزرى سرانجام به زادگاه خود بازگشت و مدت 60 سال در دمشق نزد قاضيان در محاكم قضايى به كار شهادت دادن پرداخت. وى از بهترين شهود عادل بشمار مى‌رفت تا جايى كه شهادت او بدون وجود شهود ديگر پذيرفته مى‌شد، اما هنگامى كه از طرف حكومت به او پيشنهاد شد كه در تقويم املاك شركت كند، سرباززد و هرگز به خدمت ديوان درنيامد. برزالى وى را راست‌گو، عادل و امين دانسته و [[ذهبى]] متدين و باوقار. صفدى نيز او را سليم‌النفس و نيك‌گفتار، و [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] دوستدار صالحان دانسته است. | ||
ابن جزرى در دمشق به روايت حديث پرداخت، اما از شاگردان او به‌جز فرزندانش مجدالدين و نصيرالدين كه از او حديث بسيار شنيده‌اند، در منابع ذكرى به ميان نيامده است. صفدى مى‌گويد كه در 730ق، ابن جزرى به خط خود به وى اجازه داده بوده است. او گاهى شعر نيز مى‌سرود، ولى اشعار او را بى‌مايه و متوسط دانسته‌اند. | ابن جزرى در دمشق به روايت حديث پرداخت، اما از شاگردان او به‌جز فرزندانش مجدالدين و نصيرالدين كه از او حديث بسيار شنيده‌اند، در منابع ذكرى به ميان نيامده است. صفدى مى‌گويد كه در 730ق، ابن جزرى به خط خود به وى اجازه داده بوده است. او گاهى شعر نيز مى‌سرود، ولى اشعار او را بى‌مايه و متوسط دانسته‌اند. | ||