۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جزری، محمد بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى'
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR00679.jpg|بندانگشتی» ایجاد کرد.) |
جز (جایگزینی متن - 'ذهبى' به 'ذهبى') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
ابن جزرى مقدمات علوم را در زادگاه خود فراگرفت و از عالمان آن ديار مانند: فخرالدين بن بخارى، تقى‌الدين بن واسطى، عزالدين فاروثى و ديگر شيوخ دمشق استماع حديث كرد، سپس به قاهره و اسكندريه رفت و از دانشمندان آن ديار مانند شرف‌الدين دمياطى، شهاب‌الدين ابرقوهى، شريف تاج‌الدين عراقى، تقى‌الدين بن دقيق العيد و جز آنان حديث شنيد و استفاده كرد. | ابن جزرى مقدمات علوم را در زادگاه خود فراگرفت و از عالمان آن ديار مانند: فخرالدين بن بخارى، تقى‌الدين بن واسطى، عزالدين فاروثى و ديگر شيوخ دمشق استماع حديث كرد، سپس به قاهره و اسكندريه رفت و از دانشمندان آن ديار مانند شرف‌الدين دمياطى، شهاب‌الدين ابرقوهى، شريف تاج‌الدين عراقى، تقى‌الدين بن دقيق العيد و جز آنان حديث شنيد و استفاده كرد. | ||
ابن جزرى سرانجام به زادگاه خود بازگشت و مدت 60 سال در دمشق نزد قاضيان در محاكم قضايى به كار شهادت دادن پرداخت. وى از بهترين شهود عادل بشمار مى‌رفت تا جايى كه شهادت او بدون وجود شهود ديگر پذيرفته مى‌شد، اما هنگامى كه از طرف حكومت به او پيشنهاد شد كه در تقويم املاك شركت كند، سرباززد و هرگز به خدمت ديوان درنيامد. برزالى وى را راست‌گو، عادل و امين دانسته و ذهبى متدين و باوقار. صفدى نيز او را سليم‌النفس و نيك‌گفتار، و ابن حجر دوستدار صالحان دانسته است. | ابن جزرى سرانجام به زادگاه خود بازگشت و مدت 60 سال در دمشق نزد قاضيان در محاكم قضايى به كار شهادت دادن پرداخت. وى از بهترين شهود عادل بشمار مى‌رفت تا جايى كه شهادت او بدون وجود شهود ديگر پذيرفته مى‌شد، اما هنگامى كه از طرف حكومت به او پيشنهاد شد كه در تقويم املاك شركت كند، سرباززد و هرگز به خدمت ديوان درنيامد. برزالى وى را راست‌گو، عادل و امين دانسته و [[ذهبى]] متدين و باوقار. صفدى نيز او را سليم‌النفس و نيك‌گفتار، و ابن حجر دوستدار صالحان دانسته است. | ||
ابن جزرى در دمشق به روايت حديث پرداخت، اما از شاگردان او به‌جز فرزندانش مجدالدين و نصيرالدين كه از او حديث بسيار شنيده‌اند، در منابع ذكرى به ميان نيامده است. صفدى مى‌گويد كه در 730ق، ابن جزرى به خط خود به وى اجازه داده بوده است. او گاهى شعر نيز مى‌سرود، ولى اشعار او را بى‌مايه و متوسط دانسته‌اند. | ابن جزرى در دمشق به روايت حديث پرداخت، اما از شاگردان او به‌جز فرزندانش مجدالدين و نصيرالدين كه از او حديث بسيار شنيده‌اند، در منابع ذكرى به ميان نيامده است. صفدى مى‌گويد كه در 730ق، ابن جزرى به خط خود به وى اجازه داده بوده است. او گاهى شعر نيز مى‌سرود، ولى اشعار او را بى‌مايه و متوسط دانسته‌اند. | ||