حمزه فنصوری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = | تصویر = NUR68751.jpg | اندازه تصویر = |...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | ||
| عنوان | | عنوان = | ||
| تصویر | | تصویر = NUR68751.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
|سرشناسی | |سرشناسی = | ||
|نام کامل | |نام کامل = حمزه فنصوری | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر = | ||
|لقب | |لقب = فنصوری | ||
|نسب | |نسب = | ||
|تخلص | |تخلص = | ||
|نام پدر | |نام پدر = | ||
|ولادت | |ولادت = قرن 10ق/ قرن 16م | ||
|محل تولد | |محل تولد = پنسور (باروس) واقع در کرانه غربی سوماترا | ||
|کشور تولد | |کشور تولد = | ||
|محل زندگی | |محل زندگی = {{پرچم اندونزی}} اندونزی | ||
|رحلت | |رحلت = | ||
|شهادت | |شهادت = | ||
|مدفن | |مدفن = جنوبی‌‌ترین بخش آچه، در منطقۀ سینگ‌کِل و یا گورستان باب معلّای مکه | ||
|طول عمر | |طول عمر = | ||
|نام همسر | |نام همسر = | ||
|فرزندان | |فرزندان = | ||
|خویشاوند سرشناس = | |خویشاوند سرشناس = | ||
|دین | |دین = اسلام | ||
|مذهب | |مذهب = شیعه | ||
|پیشه | |پیشه = | ||
|درجه علمی | |درجه علمی = | ||
|دانشگاه | |دانشگاه = | ||
|علایق پژوهشی | |علایق پژوهشی = | ||
|کد پدیدآور | |کد پدیدآور = | ||
|منصب | |منصب = | ||
|پس از | |پس از = | ||
|پیش از | |پیش از = | ||
|اساتید | |اساتید = | ||
|مشایخ | |مشایخ = | ||
|معاصرین | |معاصرین = | ||
|شاگردان | |شاگردان = [[شمس‌الدین سَمطْرانی]] | ||
|اجازه اجتهاد از = | |اجازه اجتهاد از = | ||
|آثار | |آثار = [[سه رساله أسرار العارفین، شراب العاشقین، المنتهی]] | ||
|سبک نوشتاری | |سبک نوشتاری = | ||
|وبگاه رسمی | |وبگاه رسمی = | ||
|امضا | |امضا = | ||
| کد مؤلف = AUTHORCODE68751AUTHORCODE | |||
}} | }} | ||
'''حمزه فنصوری'''، صوفی و ادیب نامدار مالایی در سده ۱۰ق و آغازگر ادبیات عرفانی منثور و منظوم به زبان مالایی. | |||
==ولادت== | |||
او در پنسور (باروس) واقع در کرانه غربی سوماترا اندونزی به دنیا آمد. تاریخ تولد او دقیقا ثبت نشده است، اما می‌دانیم که او در قرن شانزدهم میلادی می‌زیسته<ref>ر.ک: ذکرگو، امیرحسین، ص9-10</ref>. | |||
==تحصیلات== | |||
وی به حجاز و شامات و عراق سفر کرده و مراکز مهم آموزشی علوم اسلامی، مانند مکه، مدینه، بیت‌المقدس و بغداد را دیده است. | |||
او پس از بازگشت به موطنش، در حکومت آچه به مقام افتا منصوب شد. | |||
فنصوری از اولین صوفیانی بود که رسماً تصوف را در جهان مالایایی گسترش داد. گویا او خود از صوفیان طریقه قادریه بود که قبل از بازگشت به آچه، در بغداد به این طریقه پیوسته بود. حمزه نویسنده‌ای پرکار و اندیشمندی برجسته بود که بر سنّت فکری و اعتقادی زمان خویش تأثیر زیادی گذاشت. | |||
او در عرفان نظری سخت تحت تأثیر محیی‌الدین بن عربی و پیرو او، عبدالکریم جیلی، بود. | |||
آثار فنصوری نشان می‌دهد که از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی عارفان بزرگی چون غزالی، ابن عربی، مولوی و جامی نیز بهره برده است<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details?id=8039 ر.ک: اسفندیار، محمودرضا، ج14، ص180]</ref>. | |||
= | شمس‌الدین سَمطْرانی (متوفی ۱۰۳۹) شاگرد برجسته فنصوری بود. او و سمطرانی دو شخصیت بارز اسلام عرفانی در منطقه مالی بشمار می‌روند که اندیشه وحدت وجود را در مجمع‌الجزایر مالی گسترش دادند<ref>[https://rch.ac.ir/article/Details?id=8039 همان]</ref>. | ||
==وفات== | |||
حمزه احتمالا در سال 1607م وفات یافته است<ref>ر.ک: ذکرگو، امیرحسین، ص9-10</ref>. | |||
امروزه در جنوبی‌‌ترین بخش آچه، در منطقۀ سینگ‌کِل مزاری منسوب به حمزه فنصوری وجود دارد که مورد احترام مردم است. | |||
برخی نیز مزاری در گورستان باب معلای مکه را از آن فنصوری دانسته‌اند. | |||
== آثار == | ==آثار== | ||
# شراب العاشقین؛ | |||
# اسرار العارفین؛ | |||
# المنتهی؛ | |||
< | # پاره‌ای مجموعه‌های شعری نیز به وی منسوب است<ref>ر.ک: لاجوردی، فاطمه، ج21، ص377</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# ذکرگو، امیرحسین، مقدمه کتاب «سه رساله اسرار العارفین، شراب العاشقین، منتهی»، حمزه فنصوری، تحقیق امیرحسین ذکرگو و لیلا حاجی مهدی تاجر، ناشر: میراث مکتوب، چاپ اول، 1397. | |||
# اسفندیار، محمودرضا، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378. | |||
# لاجوردی، فاطمه، «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1388. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[ | [[سه رساله أسرار العارفین، شراب العاشقین، المنتهی]] | ||
| خط ۷۶: | خط ۹۱: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | [[رده:مقالات خرداد 01 باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده شهریور 01]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 شهریور 1401]] | |||
[[رده:مقالات کامل شهریور ماه باقی زاده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۰۸
| حمزه فنصوری | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | حمزه فنصوری |
| لقب | فنصوری |
| ولادت | قرن 10ق/ قرن 16م |
| محل تولد | پنسور (باروس) واقع در کرانه غربی سوماترا |
| محل زندگی |  اندونزی |
| مدفن | جنوبی‌‌ترین بخش آچه، در منطقۀ سینگ‌کِل و یا گورستان باب معلّای مکه |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| اطلاعات علمی | |
| شاگردان | شمس‌الدین سَمطْرانی |
| برخی آثار | سه رساله أسرار العارفین، شراب العاشقین، المنتهی |
حمزه فنصوری، صوفی و ادیب نامدار مالایی در سده ۱۰ق و آغازگر ادبیات عرفانی منثور و منظوم به زبان مالایی.
ولادت
او در پنسور (باروس) واقع در کرانه غربی سوماترا اندونزی به دنیا آمد. تاریخ تولد او دقیقا ثبت نشده است، اما می‌دانیم که او در قرن شانزدهم میلادی می‌زیسته[۱].
تحصیلات
وی به حجاز و شامات و عراق سفر کرده و مراکز مهم آموزشی علوم اسلامی، مانند مکه، مدینه، بیت‌المقدس و بغداد را دیده است.
او پس از بازگشت به موطنش، در حکومت آچه به مقام افتا منصوب شد.
فنصوری از اولین صوفیانی بود که رسماً تصوف را در جهان مالایایی گسترش داد. گویا او خود از صوفیان طریقه قادریه بود که قبل از بازگشت به آچه، در بغداد به این طریقه پیوسته بود. حمزه نویسنده‌ای پرکار و اندیشمندی برجسته بود که بر سنّت فکری و اعتقادی زمان خویش تأثیر زیادی گذاشت.
او در عرفان نظری سخت تحت تأثیر محیی‌الدین بن عربی و پیرو او، عبدالکریم جیلی، بود.
آثار فنصوری نشان می‌دهد که از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی عارفان بزرگی چون غزالی، ابن عربی، مولوی و جامی نیز بهره برده است[۲].
شمس‌الدین سَمطْرانی (متوفی ۱۰۳۹) شاگرد برجسته فنصوری بود. او و سمطرانی دو شخصیت بارز اسلام عرفانی در منطقه مالی بشمار می‌روند که اندیشه وحدت وجود را در مجمع‌الجزایر مالی گسترش دادند[۳].
وفات
حمزه احتمالا در سال 1607م وفات یافته است[۴]. امروزه در جنوبی‌‌ترین بخش آچه، در منطقۀ سینگ‌کِل مزاری منسوب به حمزه فنصوری وجود دارد که مورد احترام مردم است. برخی نیز مزاری در گورستان باب معلای مکه را از آن فنصوری دانسته‌اند.
آثار
- شراب العاشقین؛
- اسرار العارفین؛
- المنتهی؛
- پاره‌ای مجموعه‌های شعری نیز به وی منسوب است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- ذکرگو، امیرحسین، مقدمه کتاب «سه رساله اسرار العارفین، شراب العاشقین، منتهی»، حمزه فنصوری، تحقیق امیرحسین ذکرگو و لیلا حاجی مهدی تاجر، ناشر: میراث مکتوب، چاپ اول، 1397.
- اسفندیار، محمودرضا، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران، بنیاد دایرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، 1378.
- لاجوردی، فاطمه، «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1388.