رفتار اخلاقی انسان با خود: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR37404J1.jpg | عنوان = رفتار اخلاقی انسان با خود | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سبحانی‌نیا، محمدتقی (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = /س2ر7 250 BP | موضوع = |ناشر | ناشر = مؤسسه علمی فرهنگی دار ال...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
# تعالیم اسلامى، انسانِ وارسته را کسى مى‌داند که خود و اعمال خویش را به زیر ذره‌بین ببرد و درصدد اصلاح خود، جبران خطاها و تقویت توانمندى‌هایش برآید؛ ازاین‌رو قرآن کریم گاه مؤکداً انسان را به مراقبت از خود و پاسدارى از سعادت خویش توصیه کرده، مى‌فرماید: '''يٰا أَيهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا عَلَيكمْ أَنْفُسَكمْ...''' (مائده: 105)؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید! بر شما باد مراقبت از خودتان... [[علامه جعفرى]] درباره اهمیت ارزیابى خود مى‌گوید: «ارزیابى خویشتن، برتر از خودشناسى است. تعداد کسانى که به ارزیابى خویشتن پرداخته‌اند، بسیار کم هستند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص296</ref>. | # تعالیم اسلامى، انسانِ وارسته را کسى مى‌داند که خود و اعمال خویش را به زیر ذره‌بین ببرد و درصدد اصلاح خود، جبران خطاها و تقویت توانمندى‌هایش برآید؛ ازاین‌رو قرآن کریم گاه مؤکداً انسان را به مراقبت از خود و پاسدارى از سعادت خویش توصیه کرده، مى‌فرماید: '''يٰا أَيهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا عَلَيكمْ أَنْفُسَكمْ...''' (مائده: 105)؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید! بر شما باد مراقبت از خودتان... [[جعفری تبریزی، محمدتقی|علامه جعفرى]] درباره اهمیت ارزیابى خود مى‌گوید: «ارزیابى خویشتن، برتر از خودشناسى است. تعداد کسانى که به ارزیابى خویشتن پرداخته‌اند، بسیار کم هستند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص296</ref>. | ||
# میان تسلط بر نفس و پرهیز از پُرخورى، رابطه مستقیمى برقرار است که متون روایى متعدد بر آن تأکید دارد. از [[امام على(ع)]] روایت است: | # میان تسلط بر نفس و پرهیز از پُرخورى، رابطه مستقیمى برقرار است که متون روایى متعدد بر آن تأکید دارد. از [[امام على(ع)]] روایت است: «من اقتصر في أكله كثرت صحته و صلحت فكرته»؛ کسی که جانب کم‌خورى نگاه‌دارد، سلامتش بسیار و فکرش شایسته خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص278</ref>. | ||
==مآخذ نگارنده== | ==مآخذ نگارنده== | ||
نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 221 منبع (202 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، روان‌شناسی، تفسیری، کلامی، فلسفی، لغوی و...)، 4 پایگاه اینترنتی، 13 نشریه و 2 نرم‌افزار ([[جامع التفاسیر]] و [[مکتبة اهل‌البیت(ع)]]) استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص315-327</ref>. | نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 221 منبع (202 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، روان‌شناسی، تفسیری، کلامی، فلسفی، لغوی و...)، 4 پایگاه اینترنتی، 13 نشریه و 2 نرم‌افزار ([[نرم‌افزار جامع تفاسیر نور (نسخه سوم)|جامع التفاسیر]] و [[مکتبة اهل‌البیت(ع)]]) استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان، ص315-327</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۱:۵۷
| رفتار اخلاقی انسان با خود | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی‌نیا، محمدتقی (نويسنده) |
| ناشر | مؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1392ش |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س2ر7 250 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رفتار اخلاقی انسان با خود، نوشته اخلاق‌پژوه معاصر، محمدتقی سبحانی‌نیا، پژوهشی بر اساس قرآن و روایات با هدف شناسایی فضایل و رذایل اخلاقى در رفتار با خود، شناخت تفصیلى مهم‌ترین مصادیق آن و خودارزیابی برای خودسازی، مدیریت نفس و پیشرفت است.
هدف و روش
در پیشگفتار گروه اخلاق عملی کاربردی، با تأکید بر اهمیت فراوانِ تعامل انسان با نفس خویش و اینکه پایه اصلاح رفتارهاى انسان در تمام ابعاد، اصلاح رفتار او با خویشتن است، افزوده شده است: علی‌رغم غناى فراوان منابع اسلامى در بُعد تعامل انسان با خود، متون اخلاقى نشریافته، بیشتر به «رابطه او با خدا» و «رابطه او با هم‌نوعان» پرداخته است و از «رابطه او با خودش» غفلت شده است. با توجّه به اهمیت این موضوع و نیز نبود اثرى شاخص در این خصوص، این اثر علاوه بر کارکرد محتوایى‌اش که به سه نوع رویارویى با خود پرداخته است، در جهت‌دهى برخى پژوهش‌ها به سمت بررسى تعامل و رفتار انسان با خود نیز می‌تواند سودمند باشد[۱].
ساختار و محتوا
نویسنده، مباحث کتابش را در 7 فصل سامان داده است. توضیح مراقبه، محاسبه، مشارطه و معاتبه، از مهم‌ترین مباحث کتاب است.
نمونه مباحث
- تعالیم اسلامى، انسانِ وارسته را کسى مى‌داند که خود و اعمال خویش را به زیر ذره‌بین ببرد و درصدد اصلاح خود، جبران خطاها و تقویت توانمندى‌هایش برآید؛ ازاین‌رو قرآن کریم گاه مؤکداً انسان را به مراقبت از خود و پاسدارى از سعادت خویش توصیه کرده، مى‌فرماید: يٰا أَيهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا عَلَيكمْ أَنْفُسَكمْ... (مائده: 105)؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید! بر شما باد مراقبت از خودتان... علامه جعفرى درباره اهمیت ارزیابى خود مى‌گوید: «ارزیابى خویشتن، برتر از خودشناسى است. تعداد کسانى که به ارزیابى خویشتن پرداخته‌اند، بسیار کم هستند»[۲].
- میان تسلط بر نفس و پرهیز از پُرخورى، رابطه مستقیمى برقرار است که متون روایى متعدد بر آن تأکید دارد. از امام على(ع) روایت است: «من اقتصر في أكله كثرت صحته و صلحت فكرته»؛ کسی که جانب کم‌خورى نگاه‌دارد، سلامتش بسیار و فکرش شایسته خواهد شد[۳].
مآخذ نگارنده
نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 221 منبع (202 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، روان‌شناسی، تفسیری، کلامی، فلسفی، لغوی و...)، 4 پایگاه اینترنتی، 13 نشریه و 2 نرم‌افزار (جامع التفاسیر و مکتبة اهل‌البیت(ع)) استفاده کرده است[۴].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.