تاريخ التصوف الإسلامي من البداية حتي نهاية القرن الثاني: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:تاریخ تصوف و عرفان]] | [[رده:تاریخ تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محمد خردمند]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۵
تاريخ التصوف الإسلامي من البداية حتي نهاية القرن الثاني | |
---|---|
پدیدآوران | بدوی، عبدالرحمن (نويسنده) |
ناشر | وکالة المطبوعات |
مکان نشر | کویت |
سال نشر | 1975م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ب۴ت۲ 275/2 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تاريخ التصوف الإسلامي من البداية حتی نهاية القرن الثاني، نوشته اندیشمند مصری، عبدالرحمن بدوی (1917-2002م)، گزارشی تحلیلی از منشأ پیدایش و تحولات زهد و تصوف در اسلام تا سال 200 هجری و بررسی اندیشههای معنوی زاهدانی مثل ابوذر غفاری، اویس قرنی و صوفیانی مانند حسن بصری، شقیق بلخی و فضیل بن عیاض و نقد درونی آنان است.
نظر نویسنده
بدوی این کتاب را توضیح اولین مرحله از مراحل تصوف اسلامی میداند که همانند طلوع سپیدهدم، گشایش و خرّمی زندگی معنوی را در اسلام به ارمغان آورد. او در میانه این مرحله، حسن بصری را یکی از بزرگترین شخصیتهای روحی تاریخ انسانی میشمارد[۱].
این کتاب از 4 فصل با مطالب ذیل تشکیل شده است:
- مقدمات و مشکلات: نویسنده در این بخش، مباحثی از جمله تعریف تصوف و شرایط آن، نقش اجتماعی صوفیان، تأثیر آنان در نشر دعوت اسلامی، منشأ پیدایش تصوف و نقد درونی صوفیه (انتقادهای صوفیان نسبت به صوفیگری و تصوف، مانند مطالب منقول از سراج، ابوعبدالرحمان سلمی، غزالی و محمد سهروردی) را مطرح کرده است[۲].
- زهد پیامبر(ص) و صحابه: در این بخش، درباره وارستگی رسولالله(ص)، زهد اصحاب صفه، ابودرداء، ابوذر غفاری و اویس قرنی توضیحاتی آمده است[۳].
- حسن بصری و یارانش: گزارشی از زندگی و آرای حسن بصری، گرایش عقلی او در تفسیر، امام عادل از نظر وی و معرفی چند نفر از شاگردانش، از جمله مسائل مطرحشده در این بخش است[۴].
- صوفیان بزرگ در قرن دوم: در این بخش، تاریخچهای از زندگی، فعالیتها و اندیشههای ابراهیم بن ادهم، شقیق بلخی، حاتم أصمّ و فضیل بن عیاض بیان شده است[۵].
نمونه مباحث
ابن خلکان حکایت شگفتی از ورود فضیل بن عیاض به تصوف نقل کرده است: فضیل در آغاز، شروری بود که راه بر مردم میبست و اموالشان را به غارت میبرد تا آنکه عاشق شد و درحالیکه روی دیوار رفته بود تا به او برسد، صدای قاری قرآن را شنید که تلاوت میکرد: أَ لَمْ يأْنِ لِلَّذينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكرِ اللَّهِ... (حدید: 16). فضیل گفت خدایا! وقتش رسیده! توبه کرد و بازگشت[۶].
تاریخ نگارش
مشخصات تاریخی پیدایش این اثر، تعیین نشده، ولی نویسنده مقدمهاش را در تهران سال 1974م، به پایان رسانده است[۷].
پانویس
منابع مقاله
تصدیر عام و متن کتاب.