خدا در نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[گرامی، | [[گرامی، محمدعلی]] (نويسنده) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
[[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | [[رده:سرگذشت‌‌نامه‌های فردی]] | ||
[[رده:علی بن ابی‌طالب(ع)]] | [[رده:علی بن ابی‌طالب(ع)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1401 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1401 توسط فریدون سبحانی]] | ||
نسخهٔ ۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۱۷
| خدا در نهج البلاغه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | گرامی، محمدعلی (نويسنده) |
| ناشر | بنیاد بین المللی نهج البلاغه |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1386ش - 1428ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-6348-59-2 |
| موضوع | خدا - اثبات - علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - خدا شناسی - علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /خ4گ4 38/09 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
خدا در نهج‌البلاغه اثر آیت‌الله شیخ محمدعلی گرامی، در بررسی معارف توحیدی نهج‌البلاغه به زبانی شیوا و روان.
از منظر امیرالمؤمنین(ع)، آغاز و اساس دین، معرفت خداوند متعال بوده و این امر، از نقش کلیدی اصل خداشناسی در دین حکایت می‌کند. ازاین‌رو نویسنده بر آن است تا جرعه‌های ناب خداشناسی را از اقیانوس بیکران و زلال علوی برگیرد، زیرا معتقد است قلب پاک علوی، تجلیگاه اراده و علم ربوبی است[۱].
وی با نگرش ژرف عقلی و نقلی به سخنان و بیانات امیرمؤمنان(ع)، دریچه‌ای غنی و ناب از معارف توحیدی را فراروی خداجویان و تشنهکامان ساحت ربوبی مهیا نموده که آدمی را بیش‌ازپیش و به طور عمیق، با خالق و مالک هستی آشنا نموده و از سوی دیگر، شبهات موجود در این حوزه را با تبحر و ظرافت مثال‌زدنی، پاسخ داده است[۲].
نویسنده معتقد است سید رضی، از نگاه ادیبانه خویش، مجموعه سخنان حضرت علی(ع) را «نهج‌البلاغه» نامید، چرا که آموزنده آیین و روش سخنوری و بلاغت است. به باور وی، ویژگی کتاب و انسان جامع، چنین است که جامع کمالات‌اند و هرکسی از جهتی به آن عشق می‌ورزد، وگرنه نهج‌البلاغه را می‌توان مجموعه‌ای از نهج‌العرفان، نهج‌التوحید، نهج‌النبوة و الإمامة، نهج‌الحرب، نهج‌التربیة و... هم دانست. وی ضمن بحث‌وبررسی نهج‌البلاغه، معارف توحیدی (بخش اثبات صانع) را مورد بررسی و دقت قرار داده و ده راه را برای وصول به خداوند متعال، استخراج نموده و به بحث مفصل پیرامون هریک، از آن‌ها، پرداخته است که عبارت‌اند از:
- حدوث: در نهج‌البلاغه، گاه به‌صراحت کلمه «حدوث خلقت» به‌کاررفته و گاه نامی از آن به میان نیامده، ولی قرائنی فراروی بیننده گذاشته می‌شود که بر «حدوث جهان خلقت» راهنماست[۳].
- نظم: نهج‌البلاغه، بر نظم هستی چشم دوخته تا دیدگان آدمی، خدای هستی را دریابد[۴].
- هدایت غریزی: از دیدگاه نهج‌البلاغه، از دیگر راه‌هایی که می‌توان از آن مدد جست و با آن به اثبات وجود خداوند برخاست، اندیشه در هدایت غریزی انسان و حیوان است[۵].
- نقصان‌پذری پدیده‌ها[۶].
- حقیقت وجود[۷].
- هدف نهایی تکاملی[۸].
- فطرت[۹].
- دعا، نیاز روح[۱۰].
- فسخ عزم و تصمیم[۱۱].
- تجلی الله در قرآن[۱۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.