پژوهشگونه‌ای درباره مصحف فاطمه علیهاالسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

#ابوعبيده گويد: يكى از شيعيان از حضرت صادق(ع) درباره «جفر» پرسيد. امام(ع) فرمود: «جفر» پوست گاوى است پر از علم. گفت جامعه چيست؟ فرمود: طومارى است به درازاى هفتاد ذراع و عرض يك پوست؛ مانند ران شتر فربه كه تمام نيازمندى‌هاى مردم در آن است. همه قضايا حتى «جريمه خراش» در آن هست. گفت: مصحف فاطمه چيست؟ امام(ع) مدتى طولانى سكوت كرد، آن‌گاه فرمود: شما از آنچه مى‌خواهيد و نمى‌خواهيد، جستجو مى‌كنيد. فاطمه(ع) پس از پيامبر(ص) هفتاد و پنج روز در دنيا بود و از فراق پدر اندوه بسيارى داشت. جبرئيل مى‌آمد و او را در مرگ پدر تسلّى مى‌داد و او را خوش‌دل مى‌ساخت. از احوال پدر و جايگاهش سخن مى‌گفت و سرگذشت فرزندانش را پس از وى گزارش مى‌كرد و على(ع) اينها را مى‌نوشت. آن نوشته‌ها «مصحف فاطمه(ع)» است <ref>همان، ص16-17</ref>.

#نويسنده محترم بر چند نكته تأكيد كرده است: 1. مصحف فاطمه(س) مشتمل بر قرآن نيست؛ 2. مصحف فاطمه(س) مشتمل بر احكام نيست؛ 3. مصحف فاطمه(س)، همان «كتاب فاطمه(س)» نيست؛ 4. محتواى اين مصحف، عبارت است از: الف)- جايگاه پدر و آينده فرزندان؛ ب)- رويدادهايى از آينده؛ ج)- ياد پيامبران و اوصيا؛ د)- يادكرد حاكمان؛ ه)- وصيت فاطمه(س) <ref>ر.ك: همان، ص39، 49، 51، 58 و 67</ref>.

#نويسنده تحت عنوان «نگاهى به برخى داورى‌ها درباره مصحف فاطمه(س)»، نظر دو تن از انديشمندان به نام دكتر مدرسى طباطبايى در كتاب «ميراث مكتوب شيعه» و دكتر محمدعابد جابرى در جديدترين اثرش «مدخل إلى القرآن الكريم» را نقل و نقد كرده است. او سپس داورى منصفانه و هوشمندانه آقاى عبدالحليم جندى را آورده كه در كتاب ارجمند خود الإمام جعفر الصادق(ع)، از «مصحف فاطمه(س)» ياد كرده است و پس از نقد روايتى در اين بحث، نوشته است: پس اين مصحف به معناى اصطلاح ويژه «مصحف» كه از آن كتاب الهى مراد مى‌شود نيست؛ بلكه قطعاً از مدونات حديثى آغازين شيعه است <ref>همان، ص71-75</ref>.

#از جمله القاب والاى فاطمه اطهر(س)، لقب «محدثه» است. حضرت صادق(ع) درباره اين «منقبت» والاى آن بزرگوار فرموده است: «فاطمة بنت رسول‌اللَّه(ص) كانت محدّثة و لم تكن نبيّة. إنّما سميت فاطمة محدثة لأن الملائكة كانت تهبط من السماء فتُناديها كما تنادي مريم بنت عمران...»؛ «فاطمه دختر رسول خدا، «محدثه» بود نه پيامبر. فاطمه را ازاين‌رو «محدثه» ناميده‌اند كه فرشتگان از آسمان بر او نازل مى‌شدند و با او - همان‌گونه‌كه با مريم بنت عمران گفتگو داشتند - سخن مى‌گفتند...».