داعی‌الاسلام، سید محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید ={{فهرست جعبه عمودی | [[محمد کاشانی]] | [[ | | اساتید ={{فهرست جعبه عمودی | [[محمد کاشانی]] | [[جهان‌گیرخان قشقایی]] | ||
| مشایخ = | | مشایخ = | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۲۴
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = داعی‌الاسلام، محمدعلی | تصویر = NUR20036.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = سید محمدعلی داعی‌الاسلام | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = سید فضل‌الله حسنی | ولادت = 1295ق برابر با 1254ش | محل تولد =روستای نیاک از توابع شهرستان آمل در بخش لاریجان استان مازندران | کشور تولد =ایران | محل زندگی = آمل، تهران، اصفهان، بمبئی، حیدرآباد (دکن) | رحلت = ۲۶ آبان ۱۳۳۰ش | شهادت = | مدفن = | طول عمر = ۷۵ سال | نام همسر = | فرزندان = | خویشاوندان = | دین = | مذهب = | پیشه = | منصب = | پس از = | پیش از =
| اساتید =
سید محمدعلی داعی‌الاسلام (۱۲۵۴-۱۳۳۰ش)، نویسنده، مترجم، ادیب، شاعر، لغت‌شناس، روزنامه‌نگار و مبلغ مذهبی.
ولادت
سید محمدعلی داعی‌الاسلام، فرزند سید فضل‌الله حسنی، در سال 1295ق برابر با 1254ش در روستای نیاک از توابع شهرستان آمل در بخش لاریجان استان مازندران متولد شد.
تحصیلات
وی در پنج‌سالگی در آمل به مکتب رفت و بعد از فراگیری علوم مقدماتی به تهران عزیمت کرد.
ابتدا در مدرسه قاجار و بعد در مدرسه سپهسالار حجره گرفت. در سال ۱۳۱۶ق، برای بهره‌مندی از محضر محمد کاشانی و جهان‌گیرخان قشقایی به اصفهان رفت و در مدرسه صدر بازار سکنی گزید.
او نزد شیخ محمدتقی معروف به محمدتقی آقانجفی اصفهانی، فقیه نامدار حوزه علمیه اصفهان، سطوح عالی فقه و اصول را فراگرفت[۱].
چندی بعد با میرزا سلیمان خان رکن‌الملک (نایب الحکومه اصفهان) آشنا شده و به‌وسیله او در حوزه علمیه راه یافت و به خواهش آنان در محلّه جلفا دعوت‌خانه‌ای جهت ارشاد و هدایت مسیحیان و جوابگویی از مبلغین آنها درست کرد و مذاکرات خود را با آنها تحت عنوان «مجلّة الإسلام» منتشر ساخت که مورد توجه تمام مسلمین واقع شده، از طرف مظفّرالدّین شاه لقب «داعی‌الاسلام» یافت. در این مدّت زبان‌های عبری و انگلیسی را نیز فراگرفت. در سال 1324ق به مکّه و از آنجا به هندوستان رفت و دو سال در بمبئی ساکن شد و مجلّه «دعوة الإسلام» را در آنجا منتشر ساخت. چون مقام علمی او مورد توجه قرار گرفت، او را به‌عنوان استاد دانشگاه دکن انتخاب کردند. در هند زبان‌های پهلوی و اوستا و سانسکریت را نیز فراگرفت[۲].
وفات
او سرانجام در ۲۶ آبان ۱۳۳۰ش در ۷۵ سالگی در حیدرآباد (دکن) درگذشت[۳].
آثار
- فرهنگ نظام؛
- فرهنگ‌نویسی فارسی؛
- شعر و شاعری عرفی؛
- ترجمه «وندیداد» (بخش سوم اوستا)؛
- ترجمه کتاب نادرشاه، اثر م. دیوراند، خاور‌شناس انگلیسی؛ و...[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مهدوی، سید مصلح‌ا‌‌لدین، «اعلام اصفهان»، ج4، سازمان فرهنگی - تفریحی شهرداری اصفهان، ۱۳۹۱.
- سرلک، رضا، «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، ج17، تهران، بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۸
- اسماعیل‌نسب، عبدالحسین، «دائرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج23، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۸