أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '↵↵' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - '<references />↵==منابع مقاله==↵' به '<references /> ==منابع مقاله== ') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب | مقدمه و متن کتاب | ||
نسخهٔ ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۷
| أجود الشروح | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دوزدوزانی تبریزی، محسن (شارح) ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | معالم الدین و ملاذ المجتهدین. شرح أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصول |
| ناشر | دار العلم |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1372 ش |
| چاپ | 2 |
| موضوع | ابن شهید ثانی، حسن بن زین الدین، 959 - 1011ق. معالم الدین و ملاذ المجتهدین - نقد و تفسیر اصول فقه شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 158/86 /الف2 م602494 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
اجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الاصول، اثر عربى تألیف آیت‌الله میرزا محسن دوزدوزانى است. مشاهده رغبت به تحصيل علوم دينى و كثرت مشتاقان فهم مطالب کتاب معالم كه از آثار حسن بن زين‌الدين، فرزند شهيد ثانى است، موجب شده تا شارح محترم با تأليف کتابى در شرح مقاصد مؤلف، برای طلاب و دانش‌آموزان معارف دينى، موجبات منفعت و برای خود ذخيره‌اى در روز قيامت فراهم آورد.
ساختار
اين کتاب، در سه جزء و دو مجلد تنظيم شده، ولى آنچه اكنون ما در صدد معرفى‌اش هستيم، دو جزء نخست و در واقع جلد اول این مجموعه است. کتاب، بدون مقدمه و صرفا با اشاره شارح به وجه تسمیه آن، وارد متن و شرح شده است. در این مجموعه، مطالب کتاب «معالم»، با قلم درشت و داخل پرانتز و شرح آن، با قلم ريزتر و خارج از پرانتز آمده است. کتاب حاوى متن و شرح ادغام شده، اما مشخص مى‌باشد.
گزارش محتوا
کتاب، با تعريف فقه و بيان رتبه و اجزاى علوم آغاز مى‌شود[۱] و جزء نخست آن[۲]، داراى سه مطلب است. تقسيم لفظ و معنى و بيان حقيقت شرعيه[۳] و حقيقت و مجاز[۴] اولین مطلب، این جزء است. مطلب بعد، در واقع از دو مبحث تشكيل شده: مبحث نخست، در اوامر است[۵] و شامل موضوعاتى چون مره و تكرار، فور و تراخى، واجب تخييرى، موسع، مفهوم شرط و وصف و... است؛ مبحث دوم، درباره نواهى[۶] و شامل موضوعاتى چون صيغه نهى، اجتماع امر و نهى، دلالت نهى بر دوام، تكرار و فساد و... است. سومین مطلب این جزء، در عموم و خصوص است.[۷] دومین جزء کتاب، در باب مباحث تخصيص و اينكه آيا عام بعد از تخصيص، حقيقت است يا مجاز و حجت است يا نه، مطالبى را ارائه نموده است[۸]. بخش پایانى جلد نخست، با عنوان «فى ما يتعلق بالمخصص»[۹]، پيرامون بحث از استثنايى كه در پى چند جمله آمده و تخصيص يا عدم تخصيص عام وقتى ضمیر به بخشى از آن رجوع كند و جواز تخصيص عام با مفهوم مخالف[۱۰] و جواز تخصيص کتاب با خبر واحد[۱۱] و بناى عام بر خاص[۱۲] مى‌باشد.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب