انسانشناسی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:فلسفه، مذهب و روانشناسی]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:فلسفه نظری]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط جلال یقموری]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط جلال یقموری]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط سید محمد رضا موسوی]] |
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۲۵
انسان شناسی | |
---|---|
پدیدآوران | منصوری لاریجانی، اسماعیل (نویسنده) |
ناشر | مهدی القرآن |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1385ش |
چاپ | 1 |
شابک | 964-96806-1-6 |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /الف85 م76 450 BD |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
انسان شناسی عنوان کتابی است از دکتر اسماعیل منصوری لاریجانی (متولد 1337ش)، که انسان را از دیدگاه فلاسفه، عرفا، مفسرین و مکاتب علمی مورد مطالعه قرار داده است.
در این کتاب، انسان، از چهار جنبه فلسفى، علمى، عرفانى و قرآنی در چهار فصل مجزا بررسى میشود. در فصل اول انسان از منظر فلسفى، بر اساس عقل و استدلال مورد شناسایى قرار مىگیرد و نظرات فلاسفهاى چون سقراط، افلاطون، ارسطو، ابن سینا، فارابى، ملا صدرا و در آخر علامه حسنزاده آملى در مورد انسان مورد بررسى قرار مىگیرد. انسانشناسى فلسفى به مسائلى چند مىپردازد که از جملۀ آنان تعامل نفس و جسم، اصالت نفس، مبدأ پیدایش نفس و ویژگیهاى نفس است.[۱]
در فصل دوّم، انسان از دیدگاه مکاتب علمى مورد مطالعه قرار مىگیرد و به گونههاى مختلف انسانشناسى با آموزه هاى علمى توجه مىشود. از مهمترین مکاتبى که در مغربزمین این مقوله را بررسى کردهاند مکاتب پوزیتیویسم، فنومنولژیسم، اگزیستانسیالیسم و اومانیسم مىباشد. در مکتب اومانیسم انسان، محور تأملات است و مؤلفههاى این مکتب و نقد این مؤلفهها به طور اجمالى در این اثر بررسى شده است.[۲]
در فصل سوم نظرات چند مکتب عرفانى آورده شده است. انسان در مکتب عرفان مظهر اسماء و صفات الهى است. مقام وصول به حق، مقام انسان کامل است که واسطه فیض بین حق تعالى و عالم است. همچنین در این بخش از مسائل و ارکان سیر و سلوک سخن به میان مىآید و مراتب ذکر، لزوم وجود پیر و رابطه پیر و مرید توضیح داده مىشود.[۳]
فصل چهارم این کتاب به انسانشناسى در قرآن کریم مىپردازد و آن را از زوایاى مختلف مورد بررسى قرار مىدهد. در ابتدا به مراتب خلقت انسان اشاره مىکند و سیر تکاملى او را از گل تا استخوان با توجه به آیات گوشزد مىنماید. در مبحث بعدى فرق میان انسان و آدم مورد توجه قرار مىگیرد و اینکه آدم(ع) منشأ خلفت اولیه نوع بشر نیست، بلکه نوع تکاملیافته انسان است که به پیامبرى مبعوث شده است. آدم (ع) نماد عقلانیت و کمال معنوى انسان است که به امر الهى مسجود فرشتگان و محسود ابلیس قرار مىگیرد. نویسنده در انتهاى این فصل به مسئله جبر و اختیار در قرآن پرداخته و آیات مربوط به آن را مورد تحلیل و بررسى قرار مىدهد.[۴]
پانویس
منبع مقاله
مقدمه کتاب.