خویی، یوسف بن طاهر: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''ابویعقوب یوسف بن طاهر خویی''' (متوفای 549ق)، شاعر، محدث، ادیب و فقیه. | '''ابویعقوب یوسف بن طاهر خویی''' (متوفای 549ق)، شاعر، محدث، ادیب و فقیه. | ||
== | ==زندگی‌نامه== | ||
وی از مردم خوی - شهری در شمال غربی آذربایجان ایران - بود که در عصر عباسی سوم در قرن ششم هجری می‌زیست. | وی از مردم خوی - شهری در شمال غربی آذربایجان ایران - بود که در عصر عباسی سوم در قرن ششم هجری می‌زیست. | ||
او در نوقان طوس ساکن بوده و شغل نیابت قضا داشت<ref>ر.ک: زرکلی، خیرالدین، ج8، ص235</ref> و مردی فاضل، فقیه، باورع، خوش‌رفتار، شاعر شیرین‌گفتار و طبعی لطیف داشت. | او در نوقان طوس ساکن بوده و شغل نیابت قضا داشت<ref>ر.ک: زرکلی، خیرالدین، ج8، ص235</ref> و مردی فاضل، فقیه، باورع، خوش‌رفتار، شاعر شیرین‌گفتار و طبعی لطیف داشت. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
ابوسعد سمعانی در تحبیر می‌نویسد: او در نوقان طوس زندگی می‌کرد و چند جزوه از احادیث و اشعارش را برای من نوشت و اجازه روایت آن را داد. او در طوس نیابت قضا داشت و به امور مردم رسیدگی می‌کرد و آنان هم از او راضی بودند<ref>ر.ک: جلالی، غلامرضا، ج1، ص162</ref>. | ابوسعد سمعانی در تحبیر می‌نویسد: او در نوقان طوس زندگی می‌کرد و چند جزوه از احادیث و اشعارش را برای من نوشت و اجازه روایت آن را داد. او در طوس نیابت قضا داشت و به امور مردم رسیدگی می‌کرد و آنان هم از او راضی بودند<ref>ر.ک: جلالی، غلامرضا، ج1، ص162</ref>. | ||
خویی شاگرد ابوالفضل میدانی صاحب | خویی شاگرد [[میدانی، احمد بن محمد|ابوالفضل میدانی]] صاحب «[[مجمع الأمثال]]» بوده است<ref>ر.ک: مدرس، محمدعلی، ج2، ص197؛ نجار، عبدالحلیم، ج5، ص215</ref>. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۶
| خویی، یوسف بن طاهر | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | طاهر |
| محل تولد | خوی، ایران |
| محل زندگی | نوقان طوس |
| شهادت | اواخر سال 548 یا اوایل 549 ق |
| دین | اسلام |
| مذهب | تشیع |
| پیشه | شاعر، محدث، ادیب و فقیه |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | ابوالفضل میدانی |
| برخی آثار | فرائد الخرائد في الأمثال |
ابویعقوب یوسف بن طاهر خویی (متوفای 549ق)، شاعر، محدث، ادیب و فقیه.
زندگی‌نامه
وی از مردم خوی - شهری در شمال غربی آذربایجان ایران - بود که در عصر عباسی سوم در قرن ششم هجری می‌زیست. او در نوقان طوس ساکن بوده و شغل نیابت قضا داشت[۱] و مردی فاضل، فقیه، باورع، خوش‌رفتار، شاعر شیرین‌گفتار و طبعی لطیف داشت.
ابوسعد سمعانی در تحبیر می‌نویسد: او در نوقان طوس زندگی می‌کرد و چند جزوه از احادیث و اشعارش را برای من نوشت و اجازه روایت آن را داد. او در طوس نیابت قضا داشت و به امور مردم رسیدگی می‌کرد و آنان هم از او راضی بودند[۲].
خویی شاگرد ابوالفضل میدانی صاحب «مجمع الأمثال» بوده است[۳].
وفات
وی سرانجام در اواخر سال 548 یا اوایل 549 ق، پس از استیلای ترک‌های اوغوز بر خراسان به دست آنان در طوس به قتل رسید[۴].
آثار
- فرائد الخرائد في الأمثال، على حروف المعجم؛
- شرح سقط الزند للمعري؛
- تنزيه القرآن الشريف عن وصمة اللحن و التحريف[۵].
پانویس
منابع مقاله
- جلالی، غلامرضا، «مشاهیر مدفون در مشهد و حومه»، مشهد ، آستان قدس رضوی، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، 1389ش.
- زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، ج8، ص235، لبنان - بیروت، دارالعلم للملايين، 1989م،
- مدرس، محمدعلی، «ريحانة الأدب في تراجم المعروفين بالكنية أو اللقب»، تهران - ایران، انتشارات خیام، 1369ش.
- نجار، عبدالحلیم؛ عبدالتواب، رمضان؛ بکر، یعقوب، مترجمان «تاريخ الأدب العربي»، تألیف کارل بروکلمان، قاهره – مصر، دارالمعارف، 1975م.
- جبوری، کامل سلمان، «معجم الأدباء من العصر الجاهلي حتی سنة 2002م»، بیروت - لبنان، دارالكتب العلمية، الطبعة الأولی، 2003م/1424ق.
- کحاله، عمررضا، «معجم المؤلفين تراجم مصنفي الكتب العربية»، بیروت – لبنان، دارإحياء التراث العربي، بی‌تا.