رسالة إلی الهائم الخائف من لومة اللائم: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR12911J1.jpg | عنوان =رساله الي الهائم الخائف من لومة اللائم | عنوان‌های دیگر =الي الهائم الخائف من لومه لائم. فارسي - عربي |پدیدآورندگان | پدیدآوران = نجم‌الدين کبري، احمد بن عمر (نویسنده) خاصي، موفق بن محمد (مترجم) ...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۳
| رساله الي الهائم الخائف من لومة اللائم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نجم‌الدين کبري، احمد بن عمر (نویسنده)
خاصي، موفق بن محمد (مترجم) هاشم‌پور سبحاني، توفيق (محقق) |
| عنوان‌های دیگر | الي الهائم الخائف من لومه لائم. فارسي - عربي |
| ناشر | کيهان |
| مکان نشر | ايران - تهران |
| سال نشر | 1364ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| موضوع | آداب طريقت - متون قديمي تا قرن 14
عرفان - متون قديمي تا قرن 14 کبرويه نجم الدين کبري، احمد بن عمر، 540 - 618؟ق. - سرگذشت نامه |
| زبان | فارسي - عربي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ن3 الف7041 / 292/71 BP |
رساله الی الهائم الخائف من لومة اللائم نوشته احمد بن عمر بن محمد خیوقی صوفی معروف به نجم‌الدین کبری ( 618-540ق) از بزرگان تصوف در سده‌های ششم و هفتم هجری است. این کتاب در شیوه طریقت صوفیه در ده شرط به رشته تحریر درآمده است. ترجمه کتاب به قلم موفق بن مجد الخاصی و تصحیح و توضیحات به قلم توفیق سبحانی است.
این رساله از رسالات مشهور نجم الدین کبری است. چنانکه درباره آن نوشته‌اند که: تا کنون چنین رساله‌ای در طریقت تدوین نشده است. مرحوم سعید نفیسی «رسالة الهائم» و «لومة اللائم» را دو رساله جداگانه معرفی کرده است. رساله به زبان عربی است؛.[۱] موفق بن مجد الخاصی –شاگرد و مرید خاص شیخ- بعدها در خراسان رساله عربی را جزء به جزء و جمله به جمله به فارسی بازگردانده است، تا اگر ترجمه شیخ، شبیه رساله عربی بوده، ترجمه عربی موفق بن مجد عین همان رساله باشد.[۲]
ترجمه رساله، تقریباً دو و نیم برابر متن عربی آن است؛ چرا که مترجم جهت تبرک، اصل آیات کلام الهی و سخنان پیامبر(ص) را در متن آورده و سپس ترجمه کرده است. علاوه بر آن سه حکایت مناسب (دو حکایت در فصل پنجم و حکایتی دیگر در فصل هشتم) بر کتاب افزوده و مقدمه‌ای در یک ورق‌ونیم در ابتدای کتاب علاوه کرده است. اما تنها به علل یاد شده بر حجم ترجمه افزوده نشده است، بلکه مترجم گاهی عنان قلم را رها کرده و به ترجمه خیلی آزاد پرداخته است. فصل نهم در این مورد نمونه خوبی است. گاه مترجم جملات معترضه‌گونه‌ای درون متن آورده است. حتی گاهی عین عبارات را ذکر کرده سپس به ترجمه آن پرداخته است.[۳]
متن رساله پس از مقدمه‌ای چند صفحه‌ای با این عبارت آغاز شده است: «پس ای مرید صادق و طالب مخلص، نخست بشوی ظاهر و باطن که هر که به نجاست ملوث باشد، خدمت حضرت ملوک را نشاید و طهارت ظاهر و باطن تو تمام نشود مگر به ده شرط: الاول دوام الطهارة و...».[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.