وسيلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع): تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:چهارده معصوم علیهمالسلام using HotCat) |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:مباحث خاص کلامی]] | [[رده:مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده:امام مهدی(عج)]] | [[رده:امام مهدی(عج)]] | ||
[[رده:چهارده معصوم علیهمالسلام]] |
نسخهٔ ۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۵۲
وسیلة الخادم إلی المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع) | |
---|---|
پدیدآوران | فضلالله بن روزبهان (نویسنده) جعفریان، رسول (به کوشش) |
ناشر | انصاريان |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1375 ش |
چاپ | 1 |
موضوع | چهارده معصوم صلوات |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 226 /ف6و5 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
وسيلة الخادم إلى المخدوم در شرح صلوات چهارده معصوم(ع)، نوشته ی از عالمان اهل سنت قرن دهم هجرى، فضل بن روزبهان خنجى است.
اصل صلواتى كه این كتاب در شرح آن تدوین شده و همچنین شرح فارسى آن به قلم مؤلف است.
انگیزه نگارش
خنجى انگيزه تألیف كتابش را حوادث ناگوار و پریشانى و غربت پیشآمده در اصفهان پس از ظهور دولت صفوى مىداند و به دنبال یافتن ملجأ و پناهگاهى معنوى است كه به اهلبیت توجه مىكند و در مدح و توسل به آنان صلواتى را انشا مىكند. این صلوات كوتاه، مشتمل بر مناقب و احوال آن بزرگان است و خنجى به فكر توضیح و شرح فارسى آن صلوات برآمده و كتاب «وسیلة الخادم» را مىنویسد. وى پس از بیان فقرهاى كوتاه از صلواتیه خود، به شرح آن قسمت پرداخته و بهمناسبت آن، شرحى از زندگى یا فضائل امام مورد نظر را آورده است كه صلوات به آن اشاره دارد.
خنجى كه این اثر را تدوین كرده و همانند یك شیعه امامى در این كتاب نمود پیدا كرده، مؤلف كتاب دیگرى در ردّ علامه حلى با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنانكه در اثر دیگرش، «عالمآراى امينى» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است.
در این كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصیل بیشترى دارد و مؤلف بهرغم مذهب خود، مهدى را همچون امامیه معرفى كرده و داستانى از شفا یافتن اسماعیل هرقلى را نیز آورده است.
از آنجا كه مؤلف در این كتاب در پى بیان گزارش تاریخ و شرح حال معصومان نبوده، از منابع یا راویان خود سخن نگفته و مطالب را بهصورت پیوسته و از زبان خود آورده است. با وجود قدمت این اثر، زبان فارسى آن نثرى روان دارد.