۱۴٬۴۱۱
ویرایش
عون المعبود في شرح نظم المقصود في الصرف (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲
، ۱۵ نوامبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''عون المعبود في شرح نظم المقصود في الصرف'''، نوشتۀ [[سریحی یمنی، ابراهیم بن محمد|ابو عبدالرحمن ابراهیم بن محمد، فقیه قادمی سریحی یمنی]] است که منظومۀ صرفی نظم المقصود، اثر [[احمد بن عبدالرحیم طهطاوی مصری]](1302ق-1233ق) را شرح کرده است. | '''عون المعبود في شرح نظم المقصود في الصرف'''، نوشتۀ [[سریحی یمنی، ابراهیم بن محمد|ابو عبدالرحمن ابراهیم بن محمد، فقیه قادمی سریحی یمنی]] است که منظومۀ صرفی نظم المقصود، اثر [[احمد بن عبدالرحیم طهطاوی مصری]](1302ق-1233ق) را شرح کرده است. | ||
انگیزۀ مصنف -که خود، مدرس تجوید و قرائت بوده- برای شرح نظم المقصود از این رو است که این منظومه متن روانی دارد و به آسانی از بر می‌شود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 8</ref>با این حال، وی با این شرح خواسته است که برخی مسائلی را که برای فهم طلاب پیچیده است، توضیح دهد؛ او عبارت‌های ساده‌ای را برای رفع پیچیدگی‌های واژه‌های متن و روشن‌شدن معناها و قاعده‌های فن صرف به کار بسته است و از نقل آرای مختلف پرهیز کرده است چراکه هدف، فهم نص منظومه است. ازاین‌رو، ذهن محصلان نباید آشفته شود. | انگیزۀ مصنف -که خود، مدرس تجوید و قرائت بوده- برای شرح نظم المقصود از این رو است که این منظومه متن روانی دارد و به آسانی از بر می‌شود.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 8</ref>با این حال، وی با این شرح خواسته است که برخی مسائلی را که برای فهم طلاب پیچیده است، توضیح دهد؛ او عبارت‌های ساده‌ای را برای رفع پیچیدگی‌های واژه‌های متن و روشن‌شدن معناها و قاعده‌های فن صرف به کار بسته است و از نقل آرای مختلف پرهیز کرده است چراکه هدف، فهم نص منظومه است. ازاین‌رو، ذهن محصلان نباید آشفته شود.<ref>همان: ص8</ref> | ||
طهطاوی از درج نشانی کتاب‌هایی که از آن‌ها برای این شرح بهره برده است، پرهیز کرده و نام آن‌ها را در پایان کتاب نوشته است. | طهطاوی از درج نشانی کتاب‌هایی که از آن‌ها برای این شرح بهره برده است، پرهیز کرده و نام آن‌ها را در پایان کتاب نوشته است.<ref>همان، ص9</ref> | ||
شارح در مقدمه‌اش شرح حال و تألیف‌های ناظم را نگاشته است. همچنین، وی از فن صرف، مسائل و احکام آن –که حد، موضوع، غایت، استمداد، مسائل، نسبت، اسم، حکم، فضل و واضع است- توضیح کوتاهی داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 17</ref> | شارح در مقدمه‌اش شرح حال و تألیف‌های ناظم را نگاشته است. همچنین، وی از فن صرف، مسائل و احکام آن –که حد، موضوع، غایت، استمداد، مسائل، نسبت، اسم، حکم، فضل و واضع است- توضیح کوتاهی داده است.<ref>ر.ک: همان، ص 17</ref> | ||