۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'شيخ اعظم ' به 'شيخ اعظم'
جز (جایگزینی متن - 'رياض العلماء' به 'رياض العلماء') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ اعظم ' به 'شيخ اعظم') |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
علاوه بر بررسى متن كتاب تا حد زيادى نيز به مآخذ و منابع اقوال و نظريات فقها مراجعه شده است و مؤلف با مراجعه به اين مآخذ و منابع به سبك كتابهايى نظير «غاية الآمال» ميرزا محمد حسن مامقانى (م 1323 ق) و «نهاية المقال» ميرزا عبد الله مامقانى (م 1351 ق) سعى نموده كه بيشتر اقوال و نظريات را مطرح نموده و مورد بررسى قرار دهد كه اين خود به غناى علمى كتاب مىافزايد. | علاوه بر بررسى متن كتاب تا حد زيادى نيز به مآخذ و منابع اقوال و نظريات فقها مراجعه شده است و مؤلف با مراجعه به اين مآخذ و منابع به سبك كتابهايى نظير «غاية الآمال» ميرزا محمد حسن مامقانى (م 1323 ق) و «نهاية المقال» ميرزا عبد الله مامقانى (م 1351 ق) سعى نموده كه بيشتر اقوال و نظريات را مطرح نموده و مورد بررسى قرار دهد كه اين خود به غناى علمى كتاب مىافزايد. | ||
در اين كتاب هر سه قسمت مكاسب محرمه، بيع، و خيارات شرح زده شده است و بعدها سه كتاب تقيه، عدالت، قضاء عن الميت كه به المكاسب شيخ اعظم ملحق شده است كه با نام «وسيلة الوسائل في شرح الثلاث رسائل» به آن ضميمه شده است كه در كتاب موجود فقط كتابهاى تقيه و عدالت وجود دارد ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]/25 91، 179). | در اين كتاب هر سه قسمت مكاسب محرمه، بيع، و خيارات شرح زده شده است و بعدها سه كتاب تقيه، عدالت، قضاء عن الميت كه به المكاسب [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم]]ملحق شده است كه با نام «وسيلة الوسائل في شرح الثلاث رسائل» به آن ضميمه شده است كه در كتاب موجود فقط كتابهاى تقيه و عدالت وجود دارد ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]/25 91، 179). | ||
اين كتاب بين سالهاى 1335 ق تا 1360 ق كه مؤلف در نجف اشرف اقامت داشتهاند نوشته شده است و پس از مراجعه به ايران و وفات ايشان در تبريز، توسط يكى از شاگردان فاضل وى به نام ميرزا احمد بن عبد الرحيم باغميشۀ تبريزى در سال 1375 ق گردآورى و چاپ شده است. | اين كتاب بين سالهاى 1335 ق تا 1360 ق كه مؤلف در نجف اشرف اقامت داشتهاند نوشته شده است و پس از مراجعه به ايران و وفات ايشان در تبريز، توسط يكى از شاگردان فاضل وى به نام ميرزا احمد بن عبد الرحيم باغميشۀ تبريزى در سال 1375 ق گردآورى و چاپ شده است. | ||
| خط ۱۴۱: | خط ۱۴۱: | ||
لا يخفى أن مرجع مفاد الآية حينئذ إلى حرمة الغناء بما هو غناء فلا يدل بل لا يشعر أيضا على ما سيصرح به المصنف مقرّا عليه و جاز ما به إلى آخر المبحث من كون حرمة الغناء من جهة كونه باطلا و لهوا، (صفحۀ 65). | لا يخفى أن مرجع مفاد الآية حينئذ إلى حرمة الغناء بما هو غناء فلا يدل بل لا يشعر أيضا على ما سيصرح به المصنف مقرّا عليه و جاز ما به إلى آخر المبحث من كون حرمة الغناء من جهة كونه باطلا و لهوا، (صفحۀ 65). | ||
وى در تعريف بيع بر خلاف نظر شيخ اعظم در صفحۀ 148 مىنويسد: | وى در تعريف بيع بر خلاف نظر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم]]در صفحۀ 148 مىنويسد: | ||
فالبيع هو المبادلة بين المالين و تلوّن كل منهما بلون الآخر بل جعل أحدهما عين الآخر غاية الأمر اعتبارا لا حقيقتا و تكوينا. | فالبيع هو المبادلة بين المالين و تلوّن كل منهما بلون الآخر بل جعل أحدهما عين الآخر غاية الأمر اعتبارا لا حقيقتا و تكوينا. | ||