المذاهب الصوفية و مدارسها: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''المذاهب الصوفية و مدارسها'''، نوشته [[قاسم، عبدالحکیم عبدالغنی | '''المذاهب الصوفية و مدارسها'''، نوشته [[قاسم، عبدالحکیم عبدالغنی |عبدالحکیم عبدالغنى قاسم]] (1990م) است. این کتاب به ادعای مصنف، در نوع خودش آغاز تازه‌ای برای گذار از راه دشوار و آسان شدن کار برای بحث درباره اندیشه‌های تربیتی تصوف اسلامی است. نویسنده بر آن است که یافتن موضوعات تربیتی از درون کتب صوفیه کار دشواری است که خود ناشی از کوچکی حجم این موضوعات در آثار آنان است. وی دو راه را در کتابش برگزیده است: یکی، نگاه تاریخی داشتن به موضوع است و دیگری، نگاه عقلانی داشتن به آموزه‌های عقیدتی صوفیه که دربردارنده موضوعاتی همچون: زهد، استغفار، دوستی پروردگار، توبه، ولایت، ذکر، اخلاص، جهاد، خویشتن‌داری، ناداری، توکل و مشاهد است. نویسنده مدعی است که از این راه می‌توان اندیشه تربیتی صوفیه را به‌روشنی دریافت<ref>ر.ک: تقدیم، ص7-8</ref>. | ||
از‌این‌رو، این کتاب صرفا تفسیری از معنای الفاظ فرقه صوفیه نیست و فقط توضیحی برای تأیید و انکاری برای فکر صوفیه و یا حالات و حوزه فعالیتشان و یا شرحی از محفل‌های درسی، اندیشمندان و فقیهایشان نمی‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>. | |||
مصنف در این کتاب به رابطه ادیان و | مصنف در این کتاب به رابطه ادیان و مشرب‌های اسلامی و غیر اسلامی مانند نحله‌های پارسی، هندی، یهودی، با تصوف پرداخته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص20</ref> و نیز از تأثیر فکر یونانی بر صوفی‌گری سخن رانده است<ref>ر.ک: همان، ص33</ref>. فلسفه تربیتی صوفیه و اهداف آن به‌همراه منهج‌هایش و طریقه تدریس، القاب شاگردان و معلمان، همچنین نقش جاهایی مانند مسجدها را برای ترویج صوفیه به‌همراه توضیحی از این مکان‌ها ارائه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص142</ref>. | ||
در این کتاب، شرحی نیز از مدارس و مکاتب صوفیه، تمایزاتشان از یکدیگر، نحوه تربیت صوفیانه و شخصیت‌های برگزیده آن‌ها آمده است<ref>ر.ک: همان، ص148-215</ref>. | |||
==پانویس == | ==پانویس== | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
تقدیم و متن کتاب. | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۱: | ||
[[رده:مقالات مرداد 01 حسینی هاشمی]] | [[رده:مقالات مرداد 01 حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده شهریور 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۸
| المذاهب الصوفيه و مدارسها | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قاسم، عبدالحکیم عبدالغنی محمد (نویسنده) |
| ناشر | مکتبة مدبولي |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1989م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ع2م4 / 281/2 BP |
المذاهب الصوفية و مدارسها، نوشته عبدالحکیم عبدالغنى قاسم (1990م) است. این کتاب به ادعای مصنف، در نوع خودش آغاز تازه‌ای برای گذار از راه دشوار و آسان شدن کار برای بحث درباره اندیشه‌های تربیتی تصوف اسلامی است. نویسنده بر آن است که یافتن موضوعات تربیتی از درون کتب صوفیه کار دشواری است که خود ناشی از کوچکی حجم این موضوعات در آثار آنان است. وی دو راه را در کتابش برگزیده است: یکی، نگاه تاریخی داشتن به موضوع است و دیگری، نگاه عقلانی داشتن به آموزه‌های عقیدتی صوفیه که دربردارنده موضوعاتی همچون: زهد، استغفار، دوستی پروردگار، توبه، ولایت، ذکر، اخلاص، جهاد، خویشتن‌داری، ناداری، توکل و مشاهد است. نویسنده مدعی است که از این راه می‌توان اندیشه تربیتی صوفیه را به‌روشنی دریافت[۱]. از‌این‌رو، این کتاب صرفا تفسیری از معنای الفاظ فرقه صوفیه نیست و فقط توضیحی برای تأیید و انکاری برای فکر صوفیه و یا حالات و حوزه فعالیتشان و یا شرحی از محفل‌های درسی، اندیشمندان و فقیهایشان نمی‌باشد[۲].
مصنف در این کتاب به رابطه ادیان و مشرب‌های اسلامی و غیر اسلامی مانند نحله‌های پارسی، هندی، یهودی، با تصوف پرداخته است[۳] و نیز از تأثیر فکر یونانی بر صوفی‌گری سخن رانده است[۴]. فلسفه تربیتی صوفیه و اهداف آن به‌همراه منهج‌هایش و طریقه تدریس، القاب شاگردان و معلمان، همچنین نقش جاهایی مانند مسجدها را برای ترویج صوفیه به‌همراه توضیحی از این مکان‌ها ارائه کرده است[۵].
در این کتاب، شرحی نیز از مدارس و مکاتب صوفیه، تمایزاتشان از یکدیگر، نحوه تربیت صوفیانه و شخصیت‌های برگزیده آن‌ها آمده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
تقدیم و متن کتاب.