زبدة الاسرار: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی') |
||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | [[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | ||
[[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | [[رده:مقالات تیر 01 موسوی]] | ||
[[رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی]] | [[رده:مقالات بارگذاری شده مردادماه 01 قربانی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1401]] |
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۰
زبدة الاسرار | |
---|---|
پدیدآوران | صفیعلیشاه، محمدحسن بن محمدباقر (نویسنده) |
ناشر | بنگاه مطبوعاتی صفیعلیشاه |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1372ش. |
چاپ | چاپ چهارم |
موضوع | شعر عرفانی - قرن 13ق. شعر فارسی - قرن 13ق. |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ز2 / 7187 PIR |
زبدة الاسرار اثر منظوم میرزا حسن اصفهانی مشهور به صفیعلیشاه (متوفی 1316ق) قطب سلسله نعمتاللهی است. این مثنوی اثری عرفانی در تبیین راز و رمز شهادت است.
زبدة الاسرار مثنوی مفصلی است، به وزن مثنوی معروف مولوی که در اسرار شهادت و تطبیق با سلوک الله سروده شده است. اشعار این کتاب غالباً شورانگیز و پرحال و گیراست و شاعر در آن تنها به شرح خشک رموز و اسرار اکتفا نکرده است، بلکه با تمثیلات و حکایات شیوا و بلیغ بیان خویش را در شرح رازهای عرفان و شهادت شهیدان راه حق و حقیقت آراسته است.[۱]
میتوان گفت زبدة الاسرار یکی از مستقلترین آثار عرفانی عاشورایی است. عمان سامانی، که گوی شهرت را در این زمینه ربوده است، از زبدة الاسرار تأثیرپذیرفته و با این تأثیرپذیری، اثری شگرف را آفریده است. این کتاب ارزشمند، با تحلیل حدیث «کنت کنزاً مخفیاً، فاحببت ان اعرف، فخلقت الخلق لکی اعرف» آغاز و با مدح و منقبت حضرت رسول(ص) و حضرت علی(ع) و با مدح و منقبت حضرت رسول اکرم(ص) و حضرت علی(ع) گشایش مییابد. در این مثنوی مضامینی چون شهادت حضرت علی اصغر، شهادت حضرت علی اکبر، آمدن حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه از کوفه به کربلا جهت یاری امام حسین(ع) مشاهده میشود.[۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- کرمی، اکرم، «قبله اهل وفا، شمشیر حق: بررسی روایتی عرفانی از حادثه کربلا در مثنوی زبده الأسرار»، کتاب ماه ادبیات، دی 1389، شماره 159، ص22 تا 28.