شرح عرفانی غزلهای حافظ: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:مقالات بارگذاری شده 01 قربانی' به 'رده:مقالات بارگذاری شده تیرماه 01 قربانی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = [[ | | پدیدآوران = [[ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان]] (شارح) | ||
[[حافظ، شمس‌الدین محمد]] ( | [[حافظ، شمس‌الدین محمد]] (سراینده) | ||
[[خرمشاهی، بهاءالدین]] (مصحح و معلق) | [[خرمشاهی، بهاءالدین]] (مصحح و معلق) | ||
[[ | [[منصوری، کوروش]] (مصحح و معلق) | ||
[[ | [[مطیعی امین، حسین]] (مصحح و معلق) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =/خ2ش4 / 5435 PIR | | کد کنگره =/خ2ش4 / 5435 PIR | ||
| موضوع =حافظ، شمس | | موضوع =حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر | ||
شعر فارسی - قرن 8ق. - | شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد | ||
حافظ، شمس | حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. - عرفان | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = نشر قطره | | ناشر = نشر قطره | ||
| مکان نشر = | | مکان نشر =ایران - تهران | ||
| سال نشر = 1381ش. | | سال نشر = 1381ش. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
}} | }} | ||
'''شرح عرفانی غزلهای حافظ''' عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان | '''شرح عرفانی غزلهای حافظ''' عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمی لاهوری با موضوع ادبیات فارسی، عرفان و شخصیتها. نویسنده در این اثر به شرح، نقد و تفسیر دیوان لسان الغیب، خواجه حافظ شیرازی پرداخته است. | ||
شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبه‌های زبانی – ادبی شعر حافظ می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست، هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح، و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از کشف المحجوب هجویری و تمهیدات عین‌القضات همدانی گرفته تا آثار ابن عربی، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از فصوص الحکم و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر حافظ سود می‌جوید. اساسی‌ترین متون مورد نظر و منقول عنه او یکی مثنوی مولوی و دیگری گلشن راز شیخ محمود شبستری است که بسیار از آنها نقل می‌کند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان می‌دهد. گفتنی است که این شرح 463 غزل در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را به تفصیل توضیح می‌دهد و تفسیر می‌نماید.<ref>ر.ک: مقدمه مصححان کتاب، ص4</ref> | شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبه‌های زبانی – ادبی شعر حافظ می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست، هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح، و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از کشف المحجوب هجویری و تمهیدات عین‌القضات همدانی گرفته تا آثار ابن عربی، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از فصوص الحکم و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر حافظ سود می‌جوید. اساسی‌ترین متون مورد نظر و منقول عنه او یکی مثنوی مولوی و دیگری گلشن راز شیخ محمود شبستری است که بسیار از آنها نقل می‌کند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان می‌دهد. گفتنی است که این شرح 463 غزل در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را به تفصیل توضیح می‌دهد و تفسیر می‌نماید.<ref>ر.ک: مقدمه مصححان کتاب، ص4</ref> | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۴
| شرح عرفانی غزلهای حافظ | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان (شارح)
حافظ، شمس‌الدین محمد (سراینده) خرمشاهی، بهاءالدین (مصحح و معلق) منصوری، کوروش (مصحح و معلق) مطیعی امین، حسین (مصحح و معلق) |
| ناشر | نشر قطره |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1381ش. |
| چاپ | چاپ چهارم |
| شابک | 964-5958-33-4 |
| موضوع | حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر
شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد حافظ، شمس الدین محمد، - 792ق. - عرفان |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | /خ2ش4 / 5435 PIR |
شرح عرفانی غزلهای حافظ عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمی لاهوری با موضوع ادبیات فارسی، عرفان و شخصیتها. نویسنده در این اثر به شرح، نقد و تفسیر دیوان لسان الغیب، خواجه حافظ شیرازی پرداخته است.
شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار حافظ و کمتر به جنبه‌های زبانی – ادبی شعر حافظ می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست، هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح، و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از کشف المحجوب هجویری و تمهیدات عین‌القضات همدانی گرفته تا آثار ابن عربی، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از فصوص الحکم و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر حافظ سود می‌جوید. اساسی‌ترین متون مورد نظر و منقول عنه او یکی مثنوی مولوی و دیگری گلشن راز شیخ محمود شبستری است که بسیار از آنها نقل می‌کند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان می‌دهد. گفتنی است که این شرح 463 غزل در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را به تفصیل توضیح می‌دهد و تفسیر می‌نماید.[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه مصححان کتاب، ص4
منبع مقاله
مقدمه مصححان کتاب.