دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'فارسي ' به 'فارسی') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/9د / 4857 PIR | | کد کنگره =/9د / 4857 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 6ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = کتابخانه سنایی | | ناشر = کتابخانه سنایی | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =29069 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =18790 | | کد پدیدآور =18790 | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۳
| دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق (نویسنده) وحید دستگردی، حسن (مصحح) |
| ناشر | کتابخانه سنایی |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1362ش |
| چاپ | دوم |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 6ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /9د / 4857 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی، مجموعه کامل اشعار جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی است که با تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، به چاپ رسیده است.
از جمله ویژگی‌های دیوان جمال‌الدین آن است که غزل‌های او، در اساتید سلف پس از سعدی، کمتر نظیر و مانند دارد و نزدیک‌ترین سخن به روش شیوای سعدی، شیوه اوست و غزل‌هایی دارد که می‌توان گفت به روی این‌گونه پایه‌ها کاخ عظمت غزل سعدی سر به سپهر برافراشته است[۱].
سعدی در ترجیع معجزه‌مانند خودش نیز نظری تمام به ترکیب جمال‌الدین داشته و اگر تمام کتب اساتید را گردش کنیم، تمام به ترکیب جمال‌الدین نیست که قابل مقایسه با ترکیب جمال و ترجیع سعدی باشد. این نکته هم شایان تذکارست که ترکیب جمال در مدح پیغمبر(ص) و ترجیع سعدی در معاشقه است و همیشه معاشقه از مدح دلپسندتر اتفاق می‌افتد اگرچه گوینده یکی باشد[۲].
رباعی‌های جمال‌الدین هم در لطافت و شیوایی، به سرحد کمال است و با اساتید بزرگ، هم‌سنگ و بر اغلب، می‌چربد [۳].
از جمله ممدوحان وی در این دیوان، می‌توان به خواجه صدرالدین خجندی، خواجه جما‌الدین خجندی برادر صدرالدین، خواجه رکن‌الدین صاعد، خواجه قوام‌الدین صاعد، خواجه صدرالدین بن قوام‌الدین صاعد، سعدالملک وزیر، اردشیر بن حسن اسپهبد مازندران، خواجه شمس‌الدین ابوالفتح نطنزی، طغرل‌شاه سلجوقی، خواجه معین‌الدین عزالاسلام حسن، صدر اجل شهاب‌الدین خالص، خواجه جمال‌الدین نظام‌الملک وزیر[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.