إرشاد المستبصر في الاستخارات: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''إرشاد المستبصر في الاستخارات،''' اثر [[شبر، سید عبدالله|سید عبدالله شبر]]، کتابی اخلاقی - حدیثی است در بیان فضیلت استخاره و شیوههای مختلف استخاره کردن، مثل استخاره با دعا، استخاره با قرآن، استخاره با تسبیح و با رقاع که در هشت باب، صورت گرفته است. | |||
'''إرشاد المستبصر في الاستخارات،''' اثر سید عبدالله | |||
نویسنده استخاره را به نیایش به درگاه خداوند و مشاوره با او برای رسیدن به خیر و نیکی، معنا کرده است<ref>بینام، ص279</ref>. | نویسنده استخاره را به نیایش به درگاه خداوند و مشاوره با او برای رسیدن به خیر و نیکی، معنا کرده است<ref>بینام، ص279</ref>. | ||
علامه طهرانی در | [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|علامه طهرانی]] در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعة]]» به تعریف از کتاب حاضر پرداخته و آن را از آثار [[شبر، سید عبدالله|سید شبر]] دانسته و به این نکته اشاره دارد که نویسنده در این کتاب، به درج مطالبی پرداخته است که ابن طاووس در کتاب «فتح الغیب» پیرامون استخاره، عنوان نموده است<ref>مقدمه، ص13</ref>. | ||
از جمله ویژگیهای کتاب، استفاده از مصادر و مراجع معتبری است که برخی از آنها، عبارتند از: | از جمله ویژگیهای کتاب، استفاده از مصادر و مراجع معتبری است که برخی از آنها، عبارتند از: «[[الاحتجاج (نشر اسوه)|الاحتجاج]]» [[طبرسی، احمد بن علی|طبرسی]]، «[[الإختصاص|الاختصاص]]» [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]، «[[الاقتصاد الهادي إلی طريق الرشاد|الاقتصاد]]»، «[[الأمالي (طوسی)|الامالی]]» و «[[المبسوط في فقه الإمامية|المبسوط]]» [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، «[[البلد الأمين|البلد الامین]]» [[کفعمی، ابراهیم بن علی|کفعمی]]، «[[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذکری]]» [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]]، «[[السرائر]]» [[ابن ادریس، محمد بن احمد|حلی]]، «[[عيون أخبار الرضا علیهالسلام (ترجمه روغنی قزوینی)|عیون اخبار الرضا]]» [[ابن بابویه، محمد بن علی|صدوق]]، «[[الغایات]]» [[ابن رازی، جعفر بن احمد|جعفر بن احمد قمی]]، «[[الكافي (ط. دارالحديث)|الکافی]]» [[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]]، «[[مجمع الدعوات]]» [[تلعکبری]] و...<ref>همان، ص17- 18</ref>. | ||
از جمله روایاتی که در کتاب آمده است، احادیثی است که در بیان فضیلت استخاره و معنای آن وارد شده است که از جمله آنها، میتوان به روایتی از قداح از امام صادق(ع) اشاره نموده که در استخاره با قرآن ظهور دارد که فرمودند: «ما أبالی إذا استخرت اللّه علی أی طرفی وقعت و کان أبی یعلمنی الاستخارة کما یعلمنی السورة من القرآن» (امام صادق(ع) فرمود: چون از خداوند استخاره نمایم، اهمیت نمیدهم که استخاره چه آمده است؛ خوب یا بد. پیوسته پدرم استخاره را به من آموزش میداد؛ همان گونه که سورهها را به من تعلیم میداد)<ref>متن کتاب، ص21</ref>. | از جمله روایاتی که در کتاب آمده است، احادیثی است که در بیان فضیلت استخاره و معنای آن وارد شده است که از جمله آنها، میتوان به روایتی از قداح از [[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] اشاره نموده که در استخاره با قرآن ظهور دارد که فرمودند: «ما أبالی إذا استخرت اللّه علی أی طرفی وقعت و کان أبی یعلمنی الاستخارة کما یعلمنی السورة من القرآن» ([[امام جعفر صادق علیهالسلام|امام صادق(ع)]] فرمود: چون از خداوند استخاره نمایم، اهمیت نمیدهم که استخاره چه آمده است؛ خوب یا بد. پیوسته پدرم استخاره را به من آموزش میداد؛ همان گونه که سورهها را به من تعلیم میداد)<ref>متن کتاب، ص21</ref>. | ||
==پانویس == | ==پانویس == |
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۳۹
إرشاد المستبصر في الاستخارات | |
---|---|
پدیدآوران | شبر، سید عبدالله (نویسنده) استادی، رضا (گردآورنده) |
ناشر | مکتبة بصيرتي |
مکان نشر | ايران - قم |
سال نشر | [--13] |
چاپ | چاپ دوم |
موضوع | استخاره - احاديث |
زبان | عربي |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ش2الف4 / 272/5 BP |
إرشاد المستبصر في الاستخارات، اثر سید عبدالله شبر، کتابی اخلاقی - حدیثی است در بیان فضیلت استخاره و شیوههای مختلف استخاره کردن، مثل استخاره با دعا، استخاره با قرآن، استخاره با تسبیح و با رقاع که در هشت باب، صورت گرفته است.
نویسنده استخاره را به نیایش به درگاه خداوند و مشاوره با او برای رسیدن به خیر و نیکی، معنا کرده است[۱].
علامه طهرانی در «الذریعة» به تعریف از کتاب حاضر پرداخته و آن را از آثار سید شبر دانسته و به این نکته اشاره دارد که نویسنده در این کتاب، به درج مطالبی پرداخته است که ابن طاووس در کتاب «فتح الغیب» پیرامون استخاره، عنوان نموده است[۲].
از جمله ویژگیهای کتاب، استفاده از مصادر و مراجع معتبری است که برخی از آنها، عبارتند از: «الاحتجاج» طبرسی، «الاختصاص» شیخ مفید، «الاقتصاد»، «الامالی» و «المبسوط» شیخ طوسی، «البلد الامین» کفعمی، «الذکری» شهید اول، «السرائر» حلی، «عیون اخبار الرضا» صدوق، «الغایات» جعفر بن احمد قمی، «الکافی» کلینی، «مجمع الدعوات» تلعکبری و...[۳].
از جمله روایاتی که در کتاب آمده است، احادیثی است که در بیان فضیلت استخاره و معنای آن وارد شده است که از جمله آنها، میتوان به روایتی از قداح از امام صادق(ع) اشاره نموده که در استخاره با قرآن ظهور دارد که فرمودند: «ما أبالی إذا استخرت اللّه علی أی طرفی وقعت و کان أبی یعلمنی الاستخارة کما یعلمنی السورة من القرآن» (امام صادق(ع) فرمود: چون از خداوند استخاره نمایم، اهمیت نمیدهم که استخاره چه آمده است؛ خوب یا بد. پیوسته پدرم استخاره را به من آموزش میداد؛ همان گونه که سورهها را به من تعلیم میداد)[۴].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- بینام، «فقه و اصول (تعداد منابع: 62 اصلی و 5 ارجاعی)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: کتابهای اسلامی، پاییز و زمستان 1385- شماره 26 و 27، به آدرس:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/624661/