صفوة الصفا (نسخه خطی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    '''صفوة الصفا'''، مهم‌ترین کتاب به فارسی درباره احوال و اقوال شیخ صفی‌الدین اردبیلی و تبار صفویان، نوشته [[ابن بزاز، توکل بن اسماعیل|ابن بزاز]] در سده هشتم.
    {{جعبه اطلاعات کتاب
     
    [[ابن بزاز، توکل بن اسماعیل|ابن بزاز]] (زنده در 759) صفوة الصفا (یا اسس المواهب السنیة فی مناقب الصفویة) را به سفارش صدرالدین موسی، پسر و جانشین صفی‌الدین اردبیلی نوشت.
     
    زمان دقیق آغاز تألیف کتاب مشخص نیست. آنچه از متن کتاب به دست می‌آید این است که مؤلف آن را در نیمه‌های زندگانی صدرالدین آغاز کرده و پس از 759 به پایان رسانده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/129701/715 ر.ک: طباطبائی مجد، غلامرضا، ص715]</ref>.
     
    از ویژگی‌های ممتاز صفوة الصفا اشاره به مناسبات سیاسی بین صفی‌الدین و دربار ایلخانی است.
     
    این کتاب از دیدگاه‌های گوناگون به کار پژوهشگران تاریخ و فرهنگ ایران می‌آید. در میان این پژوهشگران، صفویه‌شناسان برای بررسی پیشینه خاندان صفوی و دگرگونی‌های اندیشه‌ای و سیاسی این خاندان، توجهی ویژه بدان دارند. صفوةالصفا بر گونه اثری کم‌مانند برای بررسی زندگانی شیخ صفی‌الدین، آموزه‌های طریقتی، جغرافیای اندیشه‌ای صوفیانه زیر نفوذ و ارشاد او، چگونگی هماهنگی پیوندهای خانقاه اردبیل و فرمانروایان آن روزگار و اوضاع اجتماعی مردم و به‌ویژه اردبیل سودمند است. آنچه بیش از همه این متن را درخور نگرش می‌سازد، دگرگونی‌هایی است که به‌ویژه پس از روی کار آمدن صفویان و چرخش اندیشه‌ای خاندان صفوی از تصوف به تشیع و همچنین تبار صفویان چهره بسته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1799/15 ر.ک: صفت گل، منصور، ص15]</ref>.
     
    متن صفوة الصفا با عبارات ساده و بی‌حشو و خالی از صنایع لفظی نگارش یافته است و گاهی نیز با عبارات مزین و مسجع مواجه می‌شویم که حکایت از قدرت قلم و تفنن ابن بزاز در اسلوب‌های گوناگون دارد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/129701/715 ر.ک: طباطبائی مجد، غلامرضا، ص715]</ref>.
     
    این نسخه از کتاب از یک مقدمه و دوازده باب تشکیل شده است.{{جعبه اطلاعات کتاب
    | تصویر =NUR62685J1.jpg
    | تصویر =NUR62685J1.jpg
    | عنوان =صفوة الصفا
    | عنوان =صفوة الصفا
    خط ۳۲: خط ۲۰:
    | شابک =
    | شابک =
    | تعداد جلد = 1
    | تعداد جلد = 1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =62685
    | کتابخوان همراه نور =
    | کتابخوان همراه نور =
    | کد پدیدآور = 3773
    | کد پدیدآور = 3773
    خط ۳۸: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}  
    }}  
    '''صفوة الصفا'''، مهم‌ترین کتاب به فارسی درباره احوال و اقوال شیخ صفی‌الدین اردبیلی و تبار صفویان، نوشته [[ابن بزاز، توکل بن اسماعیل|ابن بزاز]] در سده هشتم.
    [[ابن بزاز، توکل بن اسماعیل|ابن بزاز]] (زنده در 759) صفوة الصفا (یا اسس المواهب السنیة فی مناقب الصفویة) را به سفارش صدرالدین موسی، پسر و جانشین صفی‌الدین اردبیلی نوشت.
    زمان دقیق آغاز تألیف کتاب مشخص نیست. آنچه از متن کتاب به دست می‌آید این است که مؤلف آن را در نیمه‌های زندگانی صدرالدین آغاز کرده و پس از 759 به پایان رسانده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/129701/715 ر.ک: طباطبائی مجد، غلامرضا، ص715]</ref>.
    از ویژگی‌های ممتاز صفوة الصفا اشاره به مناسبات سیاسی بین صفی‌الدین و دربار ایلخانی است.
    این کتاب از دیدگاه‌های گوناگون به کار پژوهشگران تاریخ و فرهنگ ایران می‌آید. در میان این پژوهشگران، صفویه‌شناسان برای بررسی پیشینه خاندان صفوی و دگرگونی‌های اندیشه‌ای و سیاسی این خاندان، توجهی ویژه بدان دارند. صفوةالصفا بر گونه اثری کم‌مانند برای بررسی زندگانی شیخ صفی‌الدین، آموزه‌های طریقتی، جغرافیای اندیشه‌ای صوفیانه زیر نفوذ و ارشاد او، چگونگی هماهنگی پیوندهای خانقاه اردبیل و فرمانروایان آن روزگار و اوضاع اجتماعی مردم و به‌ویژه اردبیل سودمند است. آنچه بیش از همه این متن را درخور نگرش می‌سازد، دگرگونی‌هایی است که به‌ویژه پس از روی کار آمدن صفویان و چرخش اندیشه‌ای خاندان صفوی از تصوف به تشیع و همچنین تبار صفویان چهره بسته است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1799/15 ر.ک: صفت گل، منصور، ص15]</ref>.
    متن صفوة الصفا با عبارات ساده و بی‌حشو و خالی از صنایع لفظی نگارش یافته است و گاهی نیز با عبارات مزین و مسجع مواجه می‌شویم که حکایت از قدرت قلم و تفنن ابن بزاز در اسلوب‌های گوناگون دارد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/129701/715 ر.ک: طباطبائی مجد، غلامرضا، ص715]</ref>.
    این نسخه از کتاب از یک مقدمه و دوازده باب تشکیل شده است.


    ==پانویس ==
    ==پانویس ==

    نسخهٔ ‏۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۵

    صفوة الصفا
    صفوة الصفا (نسخه خطی)
    پدیدآورانابن بزاز، توکل بن اسماعیل (نویسنده)
    ناشربی نا
    مکان نشربی جا
    چاپیکم
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏ /ص7الف2 / 279/4 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    صفوة الصفا، مهم‌ترین کتاب به فارسی درباره احوال و اقوال شیخ صفی‌الدین اردبیلی و تبار صفویان، نوشته ابن بزاز در سده هشتم.

    ابن بزاز (زنده در 759) صفوة الصفا (یا اسس المواهب السنیة فی مناقب الصفویة) را به سفارش صدرالدین موسی، پسر و جانشین صفی‌الدین اردبیلی نوشت.

    زمان دقیق آغاز تألیف کتاب مشخص نیست. آنچه از متن کتاب به دست می‌آید این است که مؤلف آن را در نیمه‌های زندگانی صدرالدین آغاز کرده و پس از 759 به پایان رسانده است[۱].

    از ویژگی‌های ممتاز صفوة الصفا اشاره به مناسبات سیاسی بین صفی‌الدین و دربار ایلخانی است.

    این کتاب از دیدگاه‌های گوناگون به کار پژوهشگران تاریخ و فرهنگ ایران می‌آید. در میان این پژوهشگران، صفویه‌شناسان برای بررسی پیشینه خاندان صفوی و دگرگونی‌های اندیشه‌ای و سیاسی این خاندان، توجهی ویژه بدان دارند. صفوةالصفا بر گونه اثری کم‌مانند برای بررسی زندگانی شیخ صفی‌الدین، آموزه‌های طریقتی، جغرافیای اندیشه‌ای صوفیانه زیر نفوذ و ارشاد او، چگونگی هماهنگی پیوندهای خانقاه اردبیل و فرمانروایان آن روزگار و اوضاع اجتماعی مردم و به‌ویژه اردبیل سودمند است. آنچه بیش از همه این متن را درخور نگرش می‌سازد، دگرگونی‌هایی است که به‌ویژه پس از روی کار آمدن صفویان و چرخش اندیشه‌ای خاندان صفوی از تصوف به تشیع و همچنین تبار صفویان چهره بسته است[۲].

    متن صفوة الصفا با عبارات ساده و بی‌حشو و خالی از صنایع لفظی نگارش یافته است و گاهی نیز با عبارات مزین و مسجع مواجه می‌شویم که حکایت از قدرت قلم و تفنن ابن بزاز در اسلوب‌های گوناگون دارد[۳].

    این نسخه از کتاب از یک مقدمه و دوازده باب تشکیل شده است.

    پانویس

    منابع مقاله

    1. طباطبائی مجد، غلامرضا، «صفوة الصفا»، پایگاه مجلات تخصصی نور، دانشنامه جهان اسلام، جلد 29 (شیفته - صفین) (‎2 صفحه - از 715 تا 716).
    2. صفت گل، منصور، »ملاحظاتی انتقادی درباره چاپ صفوة الصفا»، پایگاه مجلات تخصصی نور، آینه پژوهش بهمن و اسفند 1375 - شماره 42 (‎15 صفحه - از 14 تا 28).

    وابسته‌ها