دیوان غبار همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان غبار همدانی
دیوان غبار همدانی
پدیدآوران	غبار همدانی، حسین بن رضا (نویسنده) کرمی، احمد (مصحح)
ناشر	نشر ما
مکان نشر	ايران - تهران
سال نشر	1362ش.
چاپ	اول
موضوع	شعر فارسي - قرن 14
زبان	فارسی
تعداد جلد	یک
کد کنگره	‏‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ / 7784 ‏PIR‎‏
	v; t; e;

نسخهٔ ‏۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۳

دیوان غبار همدانی، مجموعه اشعار حسین رضوی همدانی (1265-1322ق)، متخلص به «غبار» است که به کوشش احمد کرمی، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.

آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر بشمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم‌نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته، ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیت تجاوز نمی‌کند^[۱].

آنچه از شعر غبار به‌جای مانده، اندکی بیش نیست، ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جان‌سوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب‌ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است^[۲].

پانویس

↑ ر.ک: بی‌نام، ص322
↑ مقدمه، ص4

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.
بی‌نام، «غبار همدانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ارمغان، مرداد و شهریور 1308، دوره دهم، شماره 5 و 6.

پانویس

منابع مقاله

وابسته‌ها

[1] ر.ک: بی‌نام، ص322

[2] مقدمه، ص4

[۱]

[۲]

@@ خط ۲۷: / خط ۲۷: @@
 }}
-'''دیوان غبار همدانی''' مجموعه اشعار [[غبار همدانی، حسین بن رضا|حسین رضوی همدانی]] (1265- 1322ق)،  متخلص به «غبار» است که به کوشش [[کرمی، احمد|احمد کرمی]]، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.
+'''دیوان غبار همدانی،''' مجموعه اشعار [[غبار همدانی، حسین بن رضا|حسین رضوی همدانی]] (1265-1322ق)،  متخلص به «غبار» است که به کوشش [[کرمی، احمد|احمد کرمی]]، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.
-آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر به شمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیست تجاوز نمی‌کند<ref>ر.ک: بی‌نام، ص322</ref>.
+آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر بشمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم‌نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته، ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیت تجاوز نمی‌کند<ref>ر.ک: بی‌نام، ص322</ref>.
-آنچه از شعر غبار به جای مانده، اندکی بیش نیست ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جانسوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است<ref>مقدمه، ص4</ref>.
+آنچه از شعر غبار به‌جای مانده، اندکی بیش نیست، ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جان‌سوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب‌ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است<ref>مقدمه، ص4</ref>.
-به منظور آشنایی بیشتر با این کتاب، به غزلی از غزل‌های آن اشاره می‌شود:
+پانویس<references />
-{{شعر}}
-{{ب|''تا کی رودم خون دل از هر مژه چون جوی''|2='' تا بو که تو چون سرو خرامان ببرایی''}}
-{{ب|''بیمار غمت جن به لب و دل نگران است''|2=''شاید که به آیین طببیان ببرآیی''}}
-{{ب|''من شمع صفت گریان کنان جان دهم از شوق''|2=''چون صبح تو گر با لب خندان ببرآیی''}}
-{{ب|''شک نیست که جمعیت خاطر دهدم دست''|2=''آن شب که تو با زلف پریشان برآیی''}}
-{{ب|''پروانه صفت جامع جان پیش تو سوزم''|2=''چون شمع اگر ای کوکب رخشان ببرآیی''}}
-{{ب|''مشکل بتوان زیست به هجران تو هرچند''|2=''باور نتوان کرد که آسان ببرآیی''<ref>متن کتاب، ص199- 200</ref>}}
-{{پایان شعر}}
-==پانویس ==
-<references />
 ==منابع مقاله==
 # مقدمه و متن کتاب.
 #[[:noormags:456642| بی‌نام، «غبار همدانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ارمغان، مرداد و شهریور 1308، دوره دهم، شماره 5 و 6]].