دیوان غبار همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۷: خط ۲۷:
    }}
    }}
       
       
    '''دیوان غبار همدانی''' مجموعه اشعار [[غبار همدانی، حسین بن رضا|حسین رضوی همدانی]] (1265- 1322ق)،  متخلص به «غبار» است که به کوشش [[کرمی، احمد|احمد کرمی]]، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.
    '''دیوان غبار همدانی،''' مجموعه اشعار [[غبار همدانی، حسین بن رضا|حسین رضوی همدانی]] (1265-1322ق)،  متخلص به «غبار» است که به کوشش [[کرمی، احمد|احمد کرمی]]، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.


    آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر به شمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیست تجاوز نمی‌کند<ref>ر.ک: بی‌نام، ص322</ref>.
    آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر بشمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم‌نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته، ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیت تجاوز نمی‌کند<ref>ر.ک: بی‌نام، ص322</ref>.


    آنچه از شعر غبار به جای مانده، اندکی بیش نیست ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جانسوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است<ref>مقدمه، ص4</ref>.
    آنچه از شعر غبار به‌جای مانده، اندکی بیش نیست، ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جان‌سوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب‌ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است<ref>مقدمه، ص4</ref>.


    به منظور آشنایی بیشتر با این کتاب، به غزلی از غزل‌های آن اشاره می‌شود:
    پانویس<references />
     
    {{شعر}}
    {{ب|''تا کی رودم خون دل از هر مژه چون جوی''|2='' تا بو که تو چون سرو خرامان ببرایی''}}
    {{ب|''بیمار غمت جن به لب و دل نگران است''|2=''شاید که به آیین طببیان ببرآیی''}}
    {{ب|''من شمع صفت گریان کنان جان دهم از شوق''|2=''چون صبح تو گر با لب خندان ببرآیی''}}
    {{ب|''شک نیست که جمعیت خاطر دهدم دست''|2=''آن شب که تو با زلف پریشان برآیی''}}
    {{ب|''پروانه صفت جامع جان پیش تو سوزم''|2=''چون شمع اگر ای کوکب رخشان ببرآیی''}}
    {{ب|''مشکل بتوان زیست به هجران تو هرچند''|2=''باور نتوان کرد که آسان ببرآیی''<ref>متن کتاب، ص199- 200</ref>}}
    {{پایان شعر}}
     
    ==پانویس ==
    <references />


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    # مقدمه و متن کتاب.
    # مقدمه و متن کتاب.
    #[[:noormags:456642| بی‌نام، «غبار همدانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ارمغان، مرداد و شهریور 1308، دوره دهم، شماره 5 و 6]].
    #[[:noormags:456642| بی‌نام، «غبار همدانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ارمغان، مرداد و شهریور 1308، دوره دهم، شماره 5 و 6]].





    نسخهٔ ‏۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۳

    دیوان غبار همدانی
    دیوان غبار همدانی
    پدیدآورانغبار همدانی، حسین بن رضا (نویسنده) کرمی، احمد (مصحح)
    ناشرنشر ما
    مکان نشرايران - تهران
    سال نشر1362ش.
    چاپاول
    موضوعشعر فارسي - قرن 14
    زبانفارسی
    تعداد جلدیک
    کد کنگره
    ‏‎‏/‎‏د‎‏9‎‏ / 7784 ‏PIR‎‏

    دیوان غبار همدانی، مجموعه اشعار حسین رضوی همدانی (1265-1322ق)، متخلص به «غبار» است که به کوشش احمد کرمی، در قالب غزل‌ها، مقطعات، دوبیتی‌ها و تک‌بیتی‌ها، گردآوری شده است.

    آنچه باعث اهمیت این دیوان شعر شده، این است که شاعر آن، در زمان خود، در شهر همدان، یکی از اساتید سخن و ارکان شعر بشمار می‌رفته و در سخن‌سنجی و نکته‌پردازی، کم‌نظیر بوده است. وی از‌ شعرای مقل و مجید است؛ یعنی شعر کم گفته، ولی آنچه از او باقی مانده از اشعار برگزیده و منتخب اوست که از هشتصد بیت تجاوز نمی‌کند[۱].

    آنچه از شعر غبار به‌جای مانده، اندکی بیش نیست، ولی همین مایه، بر بلندای طبع و لطافت اندیشه و ذوق سیراب از سرچشمه عشق و عرفان وی گواه است. شعر غبار مثل نسیم صبحگاهی لطیف و مانند ناله جان‌سوز نی، غم‌انگیز است. خواننده صاحبدل و صاحب‌ذوق با مطالعه اشعار غبار، بهتر درمی‌یابد که در قلب پرتپش این شاعر شوریده همدانی، چه می‌گذشته است[۲].

    پانویس

    1. ر.ک: بی‌نام، ص322
    2. مقدمه، ص4

    منابع مقاله

    1. مقدمه و متن کتاب.
    2. بی‌نام، «غبار همدانی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، ارمغان، مرداد و شهریور 1308، دوره دهم، شماره 5 و 6.


    پانویس


    منابع مقاله

    وابسته‌ها