دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی،''' مجموعه کامل اشعار جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی است که با تصحیح و حواشی حسن وحید | '''دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی،''' مجموعه کامل اشعار [[جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق|جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی]] است که با تصحیح و حواشی [[وحید دستگردی، حسن|حسن وحید دستگردی]]، به چاپ رسیده است. | ||
از جمله ویژگی‌های دیوان جمال‌الدین آن است که غزل‌های او، در اساتید سلف پس از سعدی، کمتر نظیر و مانند دارد و نزدیک‌ترین سخن به روش شیوای سعدی، شیوه اوست و غزل‌هایی دارد که می‌توان گفت به روی این‌گونه پایه‌ها کاخ عظمت غزل سعدی سر به سپهر برافراشته است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ید</ref>. | از جمله ویژگی‌های دیوان [[جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق|جمال‌الدین]] آن است که غزل‌های او، در اساتید سلف پس از [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، کمتر نظیر و مانند دارد و نزدیک‌ترین سخن به روش شیوای [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، شیوه اوست و غزل‌هایی دارد که می‌توان گفت به روی این‌گونه پایه‌ها کاخ عظمت غزل [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] سر به سپهر برافراشته است<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه ید</ref>. | ||
سعدی در ترجیع معجزه‌مانند خودش نیز نظری تمام به ترکیب جمال‌الدین داشته و اگر تمام کتب اساتید را گردش کنیم، تمام به ترکیب جمال‌الدین نیست که قابل مقایسه با ترکیب جمال و ترجیع سعدی باشد. این نکته هم شایان تذکارست که ترکیب جمال در مدح پیغمبر(ص) و ترجیع سعدی در معاشقه است و همیشه معاشقه از مدح دلپسندتر اتفاق می‌افتد اگرچه گوینده یکی باشد<ref>همان، صفحه یه</ref>. | [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] در ترجیع معجزه‌مانند خودش نیز نظری تمام به ترکیب [[جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق|جمال‌الدین]] داشته و اگر تمام کتب اساتید را گردش کنیم، تمام به ترکیب [[جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق|جمال‌الدین]] نیست که قابل مقایسه با ترکیب جمال و ترجیع سعدی باشد. این نکته هم شایان تذکارست که ترکیب جمال در مدح پیغمبر(ص) و ترجیع سعدی در معاشقه است و همیشه معاشقه از مدح دلپسندتر اتفاق می‌افتد اگرچه گوینده یکی باشد<ref>همان، صفحه یه</ref>. | ||
رباعی‌های جمال‌الدین هم در لطافت و شیوایی، به سرحد کمال است و با اساتید بزرگ، هم‌سنگ و بر اغلب، می‌چربد <ref>همان</ref>. | رباعی‌های [[جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق|جمال‌الدین]] هم در لطافت و شیوایی، به سرحد کمال است و با اساتید بزرگ، هم‌سنگ و بر اغلب، می‌چربد <ref>همان</ref>. | ||
از جمله ممدوحان وی در این دیوان، می‌توان به خواجه صدرالدین خجندی، خواجه جما‌الدین خجندی برادر صدرالدین، خواجه رکن‌الدین صاعد، خواجه قوام‌الدین صاعد، خواجه صدرالدین بن قوام‌الدین صاعد، سعدالملک وزیر، اردشیر بن حسن اسپهبد مازندران، خواجه شمس‌الدین ابوالفتح نطنزی، طغرل‌شاه سلجوقی، خواجه معین‌الدین عزالاسلام حسن، صدر اجل شهاب‌الدین خالص، خواجه جمال‌الدین نظام‌الملک وزیر<ref>همان، صفحه یح</ref>. | از جمله ممدوحان وی در این دیوان، می‌توان به خواجه صدرالدین خجندی، خواجه جما‌الدین خجندی برادر صدرالدین، خواجه رکن‌الدین صاعد، خواجه قوام‌الدین صاعد، خواجه صدرالدین بن قوام‌الدین صاعد، سعدالملک وزیر، اردشیر بن حسن اسپهبد مازندران، خواجه شمس‌الدین ابوالفتح نطنزی، طغرل‌شاه سلجوقی، خواجه معین‌الدین عزالاسلام حسن، صدر اجل شهاب‌الدین خالص، خواجه جمال‌الدین نظام‌الملک وزیر<ref>همان، صفحه یح</ref>. | ||
نسخهٔ ۵ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۱۳
| دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جمال‌الدین اصفهانی، محمد بن عبدالرزاق (نویسنده) وحید دستگردی، حسن (مصحح) |
| ناشر | کتابخانه سنایی |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1362ش |
| چاپ | دوم |
| موضوع | شعر فارسي - قرن 6ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /9د / 4857 PIR |
دیوان کامل استاد جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی، مجموعه کامل اشعار جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی است که با تصحیح و حواشی حسن وحید دستگردی، به چاپ رسیده است.
از جمله ویژگی‌های دیوان جمال‌الدین آن است که غزل‌های او، در اساتید سلف پس از سعدی، کمتر نظیر و مانند دارد و نزدیک‌ترین سخن به روش شیوای سعدی، شیوه اوست و غزل‌هایی دارد که می‌توان گفت به روی این‌گونه پایه‌ها کاخ عظمت غزل سعدی سر به سپهر برافراشته است[۱].
سعدی در ترجیع معجزه‌مانند خودش نیز نظری تمام به ترکیب جمال‌الدین داشته و اگر تمام کتب اساتید را گردش کنیم، تمام به ترکیب جمال‌الدین نیست که قابل مقایسه با ترکیب جمال و ترجیع سعدی باشد. این نکته هم شایان تذکارست که ترکیب جمال در مدح پیغمبر(ص) و ترجیع سعدی در معاشقه است و همیشه معاشقه از مدح دلپسندتر اتفاق می‌افتد اگرچه گوینده یکی باشد[۲].
رباعی‌های جمال‌الدین هم در لطافت و شیوایی، به سرحد کمال است و با اساتید بزرگ، هم‌سنگ و بر اغلب، می‌چربد [۳].
از جمله ممدوحان وی در این دیوان، می‌توان به خواجه صدرالدین خجندی، خواجه جما‌الدین خجندی برادر صدرالدین، خواجه رکن‌الدین صاعد، خواجه قوام‌الدین صاعد، خواجه صدرالدین بن قوام‌الدین صاعد، سعدالملک وزیر، اردشیر بن حسن اسپهبد مازندران، خواجه شمس‌الدین ابوالفتح نطنزی، طغرل‌شاه سلجوقی، خواجه معین‌الدین عزالاسلام حسن، صدر اجل شهاب‌الدین خالص، خواجه جمال‌الدین نظام‌الملک وزیر[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.