دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک = 978-964-8863-65-2 | | شابک = 978-964-8863-65-2 | ||
| تعداد جلد = | | تعداد جلد = | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =28632 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =18546 | | کد پدیدآور =18546 | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ویژگی دیگر این دیوان، آن است که فضولی در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع: | ویژگی دیگر این دیوان، آن است که فضولی در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع: | ||
نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء | {{شعر}} | ||
{{ب|''نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء''|2=''بی‌دوا در وی کز این درگه نمی‌یابد شفا''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است<ref>همان، ص47</ref>. | از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است<ref>همان، ص47</ref>. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۱: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۵۹
| دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | فضولی بغدادی، محمد بن سلیمان (نویسنده) حسین محمدزاده صدیق (محقق) |
| ناشر | مؤسسه انتشارات ياران |
| مکان نشر | تبریز |
| سال نشر | 1387ش |
| چاپ | اول |
| شابک | 978-964-8863-65-2 |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | /9د / 6064 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملا محمد فضولی بیاتلی، مجموعه اشعار حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی (متوفی 990ق) شاعر سه‌زبانه‌ای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی برجای گذاشته و با مقدمه، تصحیح و تحشیه حسین محمدزاده صدیق، به چاپ رسیده است.
اهمیت دیوان فضولی در آن است که زمینه و گستره مساعدی برای ظهور صائب تبریزی و پیدایش سبک معروف به هندی، داشته است[۱].
دیوان فارسی فضولی، در میان دواوین فارسی، از بلیغ‌ترین آن‌ها بشمار می‌رود و در تاریخ شعر فارسی، در واقع پلی میان سبک عراقی و سبک معروف به هندی شناخته می‌شود. وی پیش از صائب تبریزی، به این سبک روی آورده و در وی تأثیر گذاشته و در واقع آن شیوه را از امیر علی‌شیر نوایی اخذ کرده و به میرزا محمدعلی صائب دل سپرده است[۲].
از جمله ویژگی‌های دیوان فضولی آن است که مضامین فلسفی عمیق در سراسر آن یافت می‌شود. وی در رباعیات، این مضامین را به‌صورت بسیار لطیفی می‌پرورد[۳].
فضولی مانند جامی و دیگر شاعران فارسی‌سرای پیش از خود، مضامین اندیشگی فلسفی را به‌طور تصادفی وارد شعر نکرده است. او یک شاعر صددرصد مذهبی است، اما مذهبی اندیشمند که عقاید کلامی و فلسفی عمیقی دارد.
ویژگی دیگر این دیوان، آن است که فضولی در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار می‌کرده است. در قصیده دوم به مطلع:
| نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء | بی‌دوا در وی کز این درگه نمی‌یابد شفا |
از اشاره‌های ضمنی می‌توان دریافت که سراینده، مطلع از دقایق علم طب است[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.