دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR28632J1.jpg | عنوان = | عنوانهای دیگر = |پدیدآورندگان...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوانهای دیگر = | | عنوانهای دیگر = | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی| پدیدآوران = | ||
[[]] (نویسنده) | [[]] (نویسنده) | ||
[[]] (محقق) | [[]] (محقق) | ||
[[]] (مترجم) | [[]] (مترجم) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = | فارسی| زبان = | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع = | | موضوع = | ||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی''' مجموعه اشعار حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی،(متوفی 990ق) شاعر سه زبانهای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی بر جای گذاشته با مقدمه، تصحیح و تحشیه حسین محمدزاده صدیق، به چاپ رسیده است. | '''دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی''' مجموعه اشعار حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی،(متوفی 990ق) شاعر سه زبانهای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی بر جای گذاشته با مقدمه، تصحیح و تحشیه حسین محمدزاده صدیق، به چاپ رسیده است. | ||
خط ۶۸: | خط ۶۷: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
مقدمه و متن کتاب. | مقدمه و متن کتاب. | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۸
دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی | |
---|---|
پدیدآوران | [[]] (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
کد کنگره | |
دیوان اشعار فارسی مولانا حکیم ملامحمد فضولی بیاتلی مجموعه اشعار حکیم ملا محمد بن سلیمان فضولی بغدادی،(متوفی 990ق) شاعر سه زبانهای است که تأثیر عمیقی در تاریخ ادبیات ترکی، عربی و فارسی بر جای گذاشته با مقدمه، تصحیح و تحشیه حسین محمدزاده صدیق، به چاپ رسیده است.
اهمیت دیوان فضولی در آن است که زمینه و گستره مساعدی برای شهرو صائب تبریزی و پیدایش سبک معروف به هندی، داشته است[۱].
دیوان فارسی فضولی، در میان دواوین فارسی، از بلیغترین آنها بهشمار میرود و در تاریخ شعر فارسی، در واقع پلی میان سبک عراقی و سبک معروف به هندی شناخته میشود. وی پیش از صائب تبریزی، به این سبک روی آورده و در وی تأثیر گذاشته و در واقع آن شیوه را از امیر علیشیر نوایی اخذ کرده و به میرزا محمد علی صائب، دل سپرده است[۲].
از جمله ویژگیهای دیوان فضولی آن است که مضامین فلسفی عمیق در سراسر آن یافت میشود. وی در رباعیات، این مضامین را به صورت بسیار لطیفی میپرورد:
روزی که ز هرچه هست آثار نبود
وز خواب عدم زمانه بیدار نبود
نورم ششر و نار و گلم خار نداشت
من بودم و یار بود و اغیار نبود[۳].
فضولی مانند جامی و دیگر شاعران فارسیسرای پیش از خود، مضامین اندیشگی فلسفی را به طور تصادفی وارد شعر نکرده است. او یک شاعر صددرصد مذهبی است، اما مذهبی اندیشمند که عقاید کلامی و فلسفی عمیقی دارد:
هیچ فردی را مدان بیهوده در سلک وجود
کاین گمان، الطلاق افعال عبث بر فاعل است
نگو اگر نگری، هیچ خلقتی بد نیست
تفاوت بد و نیکی که هست، در نظر است[۴].
ویژگی دیگر این دیوان، آن است که فضولی در علم طب ید طولایی داشته است و احتمالا در روزگار خود به طبابت مشغول بوده و یا در عطاری و دارالشفاء کار میکرده است. در قصیده دوم به مطلع:
نیست اهل درد را جز درگهت دارالشفاء
بیدوا در وی کز این درگه نمییابد شفا
از اشارههای ضمنی میتوان دریافت که سراینده مطلع، از دقایق علم طب آگاه است[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.
پانویس