الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرای شیرازی]]'''</big></div> | <div class="boxTitle"><big>'''[[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین ملاصدرای شیرازی]]'''</big></div> | ||
[[پرونده:NUR00698.jpg|بندانگشتی|صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|175px]] | [[پرونده:NUR00698.jpg|بندانگشتی|صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|175px]] | ||
نسخهٔ ۲۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۵
صدرالدین محمد بن ابراهیم قوام شیرازی (979-1050ق)، ملقب به صدرالمتألهین یا ملا صدرا، حکیم، فیلسوف، عارف، بنیانگذار حکمت متعالیه، از مهمترین اساتید وی می‌توان به شیخ بهاءالدین عاملى و محمدباقر میرداماد و از مهمترین شاگردان وی به ملا محسن فیض کاشانی و ملا عبدالرزاق لاهیجی اشاره کرد.
با بررسى زندگى علمى صدرالمتألهین، سه مرحله اساسى در زندگى او قابل تشخیص است که پیمودن این مراحل، از او فیلسوفى بزرگ پدید آورده است:
مرحله اول، دوره شاگردى اوست که دوره بحث و بررسى نظریههاى متکلمان و فلاسفه و گفت‌وگوهاى آنهاست. معلوم مىشود هنوز روش عرفانى او شکل نگرفته بوده است و سخن او در مقدمه تفسیر سوره واقعه، به همین نکته اشاره دارد: «در گذشته به بحث و تکرار، اشتغال فراوان داشتم و کتاب‌هاى حکما و فلاسفه را بسیار مىخواندم تا آنجا که مىپنداشتم به دانشى دست یافتهام، اما هنگامى که به یافتههاى خود نظر کردم، با وجود اینکه درباره مبدأ و معاد و منزه بودن خداوند از صفات امکان و حدوث و همچنین بخشى از مسائل درباره نفس انسانى بسیارى مطالب مىدانستم، دریافتم که با دانش واقعى و حقیقت هستى که جز از طریق مکاشفه و ذوق به دست نمىآید، بیگانه هستم».
مرحله دوم، دوره گوشهنشینى و دورى از مردم و روى آوردن به عبادت و ریاضت در بعضى از کوه‌هاى دوردست واقع در کهک، از روستاهاى قم، مىباشد. این گوشهنشینى، مدت پانزده سال به طول انجامید.
مرحله سوم، مرحله خلق آثار ارزشمند برهانی، عرفانی و قرآنی است. کتاب «اسفار»، نخستین و گران‌مایه‌ترین محصول این دوره و مشتمل بر همه افکار و نظریههاى جدید و مکاشفات عرفانى ملا صدرا و اساس دیگر نوشتههاى اوست.......