سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب‌الزمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام' به 'بحارالأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام') |
جز (رده‌افزایی) |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده:مباحث خاص کلامی]] | [[رده:مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده:امام مهدی(عج)]] | |||
نسخهٔ ۱۴ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۵۸
| سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب الزمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه الشریف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عطار، قیس (مصحح) بهاءالدین نیلی، علی بن عبدالکریم (نویسنده) |
| ناشر | دليل ما |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1384 ش یا 1426 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-397-117-1 |
| موضوع | آخر الزمان - احادیث
احادیث شیعه - قرن 8ق. فتن و ملاحم مهدویت - احادیث |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 224/5 /ب9س4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سرور اهل الإيمان في علامات ظهور صاحب‌الزمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف نوشته سيد على بن عبدالكريم نيلى عالم شيعى قرن هشتم و نهم هجرى است كه در موضوع علائم ظهور امام عصر تدوين شده است. اين اثر كه در واقع رساله‌اى كم حجم است از منابع علامه مجلسى در كتاب بحار به شمار مى رود. مؤلف در اين رساله 101 روايت از كتب پيشينيان خود نقل كرده كه البته بخشى از آنها (70 مورد) درباره چگونگى حكومت امام عصر و دوران ظهور آن حضرت است.
مؤلف به سلسله اسناد راويان اشاره نكرده و منابع خود را نيز ذكر نمى‌كند. فقط آخرين راوى را نام برده است.
نيلى كتاب ديگرى با عنوان الغيبه داشته كه كتاب حاضر، مختصرى از آن است. همچنين بسيارى از رواياتى كه در كتاب سرور اهل الايمان آورده، در كتاب ديگرش منتخب الانوار المضيئه نيز آمده است نيلى تنها به نقل روايات اكتفا نكرده و در مواردى به اظهار نظر يا توضيحى درباره آن پرداخته است.
منابع مقاله
محقق كتاب در پاورقى به ذكر مصادرى كه مؤلف از آنها بهره برده است اشاره مى‌كند. برخى از اين مصادر عبارتند از كمال‌الدين، الغيبة (نعماني) و الغيبة طوسى، الارشاد، الخرائج و الجرائح. به نظر مى رسد برخى روايات نيز كه منبعى جز بحار يا كتب بعدى يا كتب خود مؤلف مانند منتخب الانوار المضيئة ندارد، از همان مصادر پيشين است كه مؤلف آن را از كتبى غير مشهور كه در دست داشته نقل كرده است.
هر چند اين رساله از منابع مجلسى در بحار الانوار است ليكن در ميان مؤلفان بعدى چندان شهرت نداشته و از آن نقل نشده است. شايد اين موضوع به دليل دسترس نبودن رساله بوده است.