خضر بک، خضر بن جلال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class="wikiInfo">

[[پرونده:NUR33966.jpg|بندانگشتی|خضر بک، خضر بن جلال‌الدین]]

! نام!! data-type="authorName" |خضر بک، خضر بن جلال‌الدین

| data-type="authorOtherNames" |خضر بن جلال‌الدین، خضر بیک

| data-type="authorfatherName" |جلال‌الدین

| data-type="authorbirthDate" | 810ق/6 سپتامبر 1407م

| data-type="authorBirthPlace" |سوری‎حصار

| data-type="authorDeathDate" | 863ق/1459م

| data-type="authorTeachers" |پدرش، جلال‌الدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم

 

 

| data-type="authorWritings" |[[شرح العلامة الخيالي علی النونية]]

|- class="articleCode"

| data-type="authorCode" |AUTHORCODE33966AUTHORCODE

'''خضر بن جلال‌الدین، خضر بیک''' (810-860 یا 863ق)، از عالمان ماتریدی و حنفی و صاحب اثر در زمینه کلام ماتریدی و قاضی قسطنطنیه در زمان سلطان محمد خان دوم بوده است.

تراجم‌نویسان بر نام خضر بن جلال‌الدین، برای وی اتفاق نظر دارند. لقب او جراب العلم و خیرالدین بوده است. به دلیل انتسابش به روم، وی را «رومی» هم نامیده‌اند که البته این نسبت در میان بسیاری از علمای ترک، وجود دارد و ریشه آن را در پیروزی آلپ ارسلان سلجوقی بر رومیان باید جست. به خضر بیک، نسبت‎های «ماتریدی» به دلیل مذهبش در اصول عقاید و «حنفی» به دلیل گرایشش در فروع به این مذهب، را نیز داده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/24 ر.ک: خیالی، ص24]</ref>.

بیشترین شهرت وی به «خضر بیک» یا «خضر بک» است و به‌جز صاحب معجم المؤلفين که لقب «خضر رومی» را در ترجمه او به‌کار برده است، سایرین از دو لقب پیشین، استفاده کرده‌اند<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان، ص25]</ref>.

==ولادت==

خضر بیک، در شهر سوری‎حصار از شهرهای روم و در آغاز ربیع‌الاول سال 810ق/6 سپتامبر 1407م، به دنیا آمد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان]</ref>.

==تحصیلات، مناصب==

خضر بیک، در شهر تولدش، سوری‎حصار، زیر نظر پدرش که قاضی و از بزرگان آن شهر بود رشد کرد و مبادی علوم را آموخت. او در مسیر آموزشش به درس مولی فاضل محمد بن ادمغان مشهور به یکان، از شاگردان شمس‌الدین محمد بن حمزه فناری رفت و علوم عقلی و نقلی و سایر علوم متداول را نزد وی آموخت. خضر بیک در درس این استاد به کمال علمی رسید و با دختر وی ازدواج کرد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/25 ر.ک: همان، ص25-26]</ref>. از فرزندان او از این زن می‌توان «سنان‌الدین یوسف»، «یعقوب پاشا» و «احمد پاشا» را نام برد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/32 ر.ک: همان، ص32-33]</ref>.

وی در سال 837ق، 27 سال داشت و در شهر سوری‎حصار، مدرس بود و با توجه به اینکه در 857ق، یعنی سال فتح قسطنطنیه، به منصب قضاوت رسید، باید گفت: بیست سال پیش از تصدی این منصب، به تدریس پرداخته است و تولی منصب قضاوت توسط او در 47 سالگی بوده است. وی سپس به ریاست مدرسه «سلطان محمد خان اول» در شهر «بورسا»ی ترکیه رسید و در آنجا شاگردان بسیاری از جمله مصلح‌الدین قسطلانی، علی عربی، مصلح‌الدین خواجه‌زاده و شمس‌الدین احمد خیالی و... که دو نفر اخیر نایب او در مدرسه بودند، پرورش داد. وی سپس مدرّس مدرسه «یلدرم خان» در شهر «بورسا» شد و پس از آن در «عینکول» به قضاوت پرداخت و متولی تدریس در دانشگاه بزرگ «ادرنه» شد. او سپس متولی قضاوت «ینولی» و پس از آن «قسطنطنیه» شد و در این منصب بود تا از دنیا رفت. به گزارش سخاوی او در سال 859 به سفر مکه رفت. در همین سفر، ابن عزم مغربی او را ملاقات کرد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/30 ر.ک: همان، ص30-31]</ref>.

خضر بن جلال‌الدین، اهتمام خاصی به علوم زبان عربی داشت و در میان این علوم، در نظم ید طولایی داشت. برخی مورخان، قصایدی را در علوم مختلف برایش ذکر کرده‌اند و از مساجلات شعریه شیرین او می‌توان مساجله میان او و شمس‌الدین جزری شافعی را نام برد که طاش کبری‌زاده آن را ذکر کرده است. او در سرودن شعر به زبان‌های فارسی و ترکی نیز مهارت داشت. شیخ عثمان کلیسی درباره قصیده نونیه او گفته: این قصیده در اوج فصاحت است و سراینده‌اش در هیچ جا از قوانین عروض خارج نشده است<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/26 ر.ک: همان، ص26-27]</ref>.

او در فروع مختلف علوم عقلی مهارت یافت و به علوم غریبه و فنون نادره نیز دست پیدا کرد. وی را به سرعت فهم و کثرت حفظ توصیف کرده‌اند. درباره او گفته شده بعد از «فناری» کسی مانند خضر بیک، بر علوم غریبه تسلط نداشت. در تأیید این ماجرا می‌توان به مناظره وی در دهه سوم عمرش با شخصی در محضر سلطان «محمد خان» اشاره کرد که طاش کبری‌زاده و ابوالحسنات لکنوی ذکر کرده‌اند و بروکلمان نیز به آن اشاره کرده‎ است. در این ماجرا، سلطان از پیروزی خضر بیک، به وجد آمد و مدرسه جدش، سلطان محمد خان اول، در شهر «بروسا» را در اختیار وی نهاد و او در آنجا به تدریس پرداخت<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/27 ر.ک: همان، ص27-28]</ref>.

خضر، در علوم قرآن و فقه نیز متبحر بود. وی به تفسیر کشاف زمخشری و حاشیه تفتازانی بر آن اشتغال داشت و بر حاشیه تفتازانی بر کشاف، حاشیه نوشت. او اولین قاضی قسطنطنیه پس از فتح آنجا به دست سلطان محمد ثانی بود و همین دلالت بر فهم فقهی بالای او و جایگاه رفیعش نزد سلطان دارد. وی در حوالی 857ق/1453م، عهده‌دار این سمت شد و تا زمان وفاتش در این سِمَت بود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/28 ر.ک: همان، ص28-29]</ref>.

# پدرش، جلال‌الدین بن صدرالدین بن حاجی ابراهیم؛

# برهان‌الدین حیدر بن محمود خوافی، از شاگردان تفتازانی؛

# شمس‌الدین محمد بن حمزة بن محمد فناری؛

# یعقوب قرمانی<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/32 ر.ک: همان، ص32-33]</ref>.

# مصلح‌الدین مصطفى قسطلانی؛

# مصلح‌الدین مصطفى بن یوسف بن صالح بروسوی، مشهور به «خواجه‌زاده»؛

# شمس‌الدین احمد بن موسى، مشهور به ‍‎«خیالی»؛

# محی‌الدین محمد، مشهور به ابن خطیب؛

# مولی قاسم، مشهور به «قاضی‌زاده»؛

و...<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/34 ر.ک: همان، ص34-35]</ref>.

 

اکثر مورخین تاریخ وفاتش را 863ق/1459م، می‌دانند. سخاوی و عمر رضا کحاله، وفاتش را در 860ق، دانسته‌اند. او در شهر «قسطنطنیه» از دنیا رفت و در جوار ابوایوب انصاری (از صحابه) به خاک سپرده شد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/42 ر.ک: همان، ص42]</ref>.

# ارجوزه‌ای در علم عروض؛

# حاشیه بر شرح تجريد العقائد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/36 ر.ک: همان، ص36-38]</ref>.

<references/>

[[رده:قاضیان]]