الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[شریف‌الرضی، محمد بن حسین]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR02336.jpg |بندانگشتی|مرقد منسوب به سید رضی در کاظمین|175px]] | ||
''' | '''ابوالحسن، محمد بن حسين بن موسى موسوى بغدادى''' (۳۵۹-۴۰۶ق)، معروف به سيد رضى، فقیه، ادیب، شاعر، مفسر، نقابت علویان، گردآورنده [[نهج‌‌البلاغة (صبحی صالح)|نهج‌البلاغه]]، برادر [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] | ||
در سال 359 هجرى در محله شیعه نشین کرخ بغداد به دنيا آمد. او از خانواده‌اى شريف و اصيل و از نسل ائمه معصومين است و نسبش از طرف پدر به امام كاظم عليه‌السلام و از طرف مادر به امام زين‌العابدين عليه‌السلام مى‌رسد. | |||
پدرش ابواحمد حسين، ملقب به طاهر و ذوالمنقبتين از شخصيت‌هاى برجسته و مورد توجه حكومت و نقيب سادات و مسئول رسيدگى به شكايات مردم و امير حج بود. مادرش فاطمه دختر ابومحمد، حسين بن احمد بن محمد ناصر كبير، زنى دانشمند و با تقوا بود و [[شيخ مفيد]] كتاب «[[أحكام النساء]]» را به درخواست ايشان به نگارش درآوردند. | |||
سيد رضى نزد شخصيت‌هاى زير شاگردى كرد: [[شيخ مفيد]]، [[محمد بن موسى خوارزمى]]، [[على بن عيسى ربعى]]، [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابوالفتح جنى موصلى]]، [[سیرافی، حسن بن عبدالله|حسن بن عبدالله سيرافى]]. | |||
وى در سن 47 سالگى و در روز یکشنبه، ششم محرم سال 406 ق در شهر بغداد رحلت كرد و و او را در خانه خود، نزدیک مسجد انباریین در محله کرخ بغداد، به خاک سپردند. گویند سیدمرتضی که طاقت دیدن جنازه برادر و به خاک سپردنش را نداشت، به حرم کاظمین رفت و فخرالملک، وزیر بهاءالدوله دیلمی، بر وی نماز گزارد. <div class="mw-ui-button">[[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|'''ادامه''']]</div> | |||
نسخهٔ ۱۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۹
ابوالحسن، محمد بن حسين بن موسى موسوى بغدادى (۳۵۹-۴۰۶ق)، معروف به سيد رضى، فقیه، ادیب، شاعر، مفسر، نقابت علویان، گردآورنده نهج‌البلاغه، برادر سید مرتضی
در سال 359 هجرى در محله شیعه نشین کرخ بغداد به دنيا آمد. او از خانواده‌اى شريف و اصيل و از نسل ائمه معصومين است و نسبش از طرف پدر به امام كاظم عليه‌السلام و از طرف مادر به امام زين‌العابدين عليه‌السلام مى‌رسد.
پدرش ابواحمد حسين، ملقب به طاهر و ذوالمنقبتين از شخصيت‌هاى برجسته و مورد توجه حكومت و نقيب سادات و مسئول رسيدگى به شكايات مردم و امير حج بود. مادرش فاطمه دختر ابومحمد، حسين بن احمد بن محمد ناصر كبير، زنى دانشمند و با تقوا بود و شيخ مفيد كتاب «أحكام النساء» را به درخواست ايشان به نگارش درآوردند.
سيد رضى نزد شخصيت‌هاى زير شاگردى كرد: شيخ مفيد، محمد بن موسى خوارزمى، على بن عيسى ربعى، ابوالفتح جنى موصلى، حسن بن عبدالله سيرافى.
وى در سن 47 سالگى و در روز یکشنبه، ششم محرم سال 406 ق در شهر بغداد رحلت كرد و و او را در خانه خود، نزدیک مسجد انباریین در محله کرخ بغداد، به خاک سپردند. گویند سیدمرتضی که طاقت دیدن جنازه برادر و به خاک سپردنش را نداشت، به حرم کاظمین رفت و فخرالملک، وزیر بهاءالدوله دیلمی، بر وی نماز گزارد.