الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۳ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۲۹

مقتل الحسين(ع)

مقتل الحسين(ع)

مقتل الحسين(ع)، یا مقتل مقرم، اثر سید عبدالرزاق مقرّم (1391-1316ق) کتابی است درباره وقایع عاشورا که از خروج امام حسین(ع) از مدینه آغاز می‌شود و تـا حـوادث پس از عـاشورا ادامه‌ می‌یابد.

از جمله مباحث بخش اول که تنها بخش تحلیلی کتاب است می‌توان به این موارد اشاره کرد: لعن بر یزید، علم امام حسین(ع) به شهادت خود و عدم منافات آن با آیه تهلکه، پیروز شدن آن حضرت، بقای شریعت به وجود او، گریه بر او و سجده بر تربت وی، علت آنکه حضرت، زنان و فرزندانش را همراه خود به کربلا برد.

در بخش دوم به حوادثی از جمله مرگ معاویه و بیعت‌خواهی یزید از امام حسین(ع)، خروج آن حضرت از مدینه و اقامت در مکه، اعزام مسلم به کوفه و قیام وی، خروج آن حضرت از مکه و حرکت به‌سوی کوفه و منازل و حوادث بین راه تا رسیدن به کربلا و حوادث روزهای اقامت در کربلا و نیز شب عاشورا، پرداخته شده است.

بخش سوم به حوادث روز عاشورا و مبارزه و نبرد اصحاب امام حسین(ع) و بنی هاشم و در نهایت مبارزه و شهادت حضرت و غارت لباس امام(ع) اختصاص داده شده است.

بخش چهارم، به حوادث پس از شهادت امام اختصاص دارد؛ از جمله برخی از حوادث خارق‌العاده، غارت خیمه‌گاه، اسب تاختن بر بدن مطهر امام، فرستادن سرهای شهدا به کوفه، حرکت اسرا به‌سوی کوفه، خطبه‌های اهل‌بیت در کوفه، دفن پیکر امام، اسرا در دار‌الاماره کوفه تا رفتن اهل‌بیت به شام و حوادث بین راه، حوادث شام و دربار یزید تا بازگشت اهل‌بیت از شام و حضور آنان در اربعین شهادت حضرت در کربلا و سرانجام بازگشت آنان به مدینه

ادامه

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="boxTitle"><big>'''[[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]]'''</big></div>
+<div class="boxTitle"><big>'''[[مقتل الحسين(ع)]]'''</big></div>
-[[پرونده:NUR00013.jpg|بندانگشتی|خویی، سید ابوالقاسم|175px]]
+[[پرونده:NUR10780J1.jpg|بندانگشتی|مقتل الحسين(ع)|175px]]
-'''سید ابوالقاسم خویى''' (1317- 1413ق)، فقیه، اصولی، عالم بزرگ رجالی، مفسر قرآن، متکلم، از مراجع تقلید شیعه، نویسنده مجموعه 24 جلدی [[معجم رجال الحديث و تفصيل طبقات الرواة]]
+'''مقتل الحسين(ع)'''، یا '''مقتل مقرم'''، اثر [[مقرم، عبدالرزاق|سید عبدالرزاق مقرّم]] (1391-1316ق) کتابی است درباره وقایع عاشورا که از خروج امام حسین(ع) از مدینه آغاز می‌شود و تـا حـوادث پس از عـاشورا ادامه‌ می‌یابد.
-آیت‌الله خویى درحالى‌که هنوز جوان بود، موفق شد از بزرگان حوزه نجف اجازه نقل حدیث دریافت داشته و توسط آن، کتاب‌هاى دانشمندان شیعه و سنى را روایت کند. یکى از این مشایخ، مرحوم [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائینى]] بود که به‌وسیله ایشان از استادش مرحوم [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدّث نورى]]، کتاب‌هایى مانند: «[[الكافي (ط. الاسلاميه)|اصول کافى]]»، «{{عبارت عربی|[[من‌ لا‌يحضره‌ الفقيه]]}}»، «[[تهذيب الأحكام|تهذیب]]»، «[[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]»، «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|{{عبارت عربی|وسائل الشيعة}}]]»، «[[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الأنوار]]»، «[[الوافي|وافى]]» و... را روایت مى‌نمود.
+از جمله مباحث بخش اول که تنها بخش تحلیلی کتاب است می‌توان به این موارد اشاره کرد: لعن بر یزید، علم امام حسین(ع) به شهادت خود و عدم منافات آن با آیه تهلکه، پیروز شدن آن حضرت، بقای شریعت به وجود او، گریه بر او و سجده بر تربت وی، علت آنکه حضرت، زنان و فرزندانش را همراه خود به کربلا برد.
-اجازه دیگر ایشان، اجازه روایى علامه سترگ آیت‌الله [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین شرف‌الدین عاملى]] صاحب «[[المراجعات]]»، (متوفاى 1377) بود که به‌واسطه ایشان کتاب‌ها و تألیفات دانشمندان اهل سنت را روایت مى‌کند.
+در بخش دوم به حوادثی از جمله مرگ معاویه و بیعت‌خواهی یزید از امام حسین(ع)، خروج آن حضرت از مدینه و اقامت در مکه، اعزام مسلم به کوفه و قیام وی، خروج آن حضرت از مکه و حرکت به‌سوی کوفه و منازل و حوادث بین راه تا رسیدن به کربلا و حوادث روزهای اقامت در کربلا و نیز شب عاشورا، پرداخته شده است.
-پس از 96 سال حیات پرافتخار و برجاى نهادن خدمات بزرگ دینى و ده‌ها اثر جاویدان و تحمل فشارها و رنج‌ها و مصیبت‌هاى فراوان در حکومت ظالمانه صدام و پس از یک سال دورى از جوار جد بزرگوارش امیرالمؤمنین على(ع) و تبعید به کوفه، سرانجام خورشید فروزان زندگانى آیت‌الله ‌خویى در عصر روز شنبه هشتم صفر 1413ق، براى همیشه غروب کرد و مسلمانان را با اندوهى جانکاه مواجه نمود. <div class="mw-ui-button">[[خویی، سید ابوالقاسم|'''ادامه''']]</div>
+بخش سوم به حوادث روز عاشورا و مبارزه و نبرد اصحاب امام حسین(ع) و بنی هاشم و در نهایت مبارزه و شهادت حضرت و غارت لباس امام(ع) اختصاص داده شده است.
+بخش چهارم، به حوادث پس از شهادت امام اختصاص دارد؛ از جمله برخی از حوادث خارق‌العاده، غارت خیمه‌گاه، اسب تاختن بر بدن مطهر امام، فرستادن سرهای شهدا به کوفه، حرکت اسرا به‌سوی کوفه، خطبه‌های اهل‌بیت در کوفه، دفن پیکر امام، اسرا در دار‌الاماره کوفه تا رفتن اهل‌بیت به شام و حوادث بین راه، حوادث شام و دربار یزید تا بازگشت اهل‌بیت از شام و حضور آنان در اربعین شهادت حضرت در کربلا و سرانجام بازگشت آنان به مدینه <div class="mw-ui-button">[[مقتل الحسين(ع)|'''ادامه''']]</div>