لواسانی، سید حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
'''سيد حسن حسينى لواسانى''' (1400 -1308ق)، عالم دينى، مجتهد و مورخ، | '''سيد حسن حسينى لواسانى''' (1400 -1308ق)، عالم دينى، مجتهد و مورخ، متکلم، مهمترین اثر ایشان [[نور الأفهام في علم الكلام|نور الأفهام في علم الکلام]] | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
نسخهٔ ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۲
| نام | لواسانی، سید حسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سید محمد |
| متولد | سوم رمضان سال ۱۳۰۸ق |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | ۲۵ جمادی‌الثانی سال ۱۴۰۰ق |
| اساتید | شيخ محمد كاظم خراسانى |
| برخی آثار | نور الأفهام في علم الکلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02259AUTHORCODE |
سيد حسن حسينى لواسانى (1400 -1308ق)، عالم دينى، مجتهد و مورخ، متکلم، مهمترین اثر ایشان نور الأفهام في علم الکلام
ولادت
سید میرزا حسن فرزند سید محمد، در سوم رمضان سال ۱۳۰۸ق در نجف اشرف متولد شد و نسبش به امام زین‌العابدین علیه‌السلام می‌رسد.
تحصیلات
مقدمات و ادبيات را نزد علماى نجف فراگرفت.
اساتيد
وى از شاگردان آيت‌اللَّه شيخ محمد كاظم خراسانى و آيت‌اللَّه سيد محمد كاظم يزدى و آيت‌اللَّه شيخ على گنابادى و آيت‌اللَّه شيخ على قوچانى و آيت‌اللَّه ميرزا حسين نايينى و آيت‌اللَّه شيخ على قوچانى و آيت‌اللَّه ميرزا حسين نايينى و آيت‌اللَّه ميرزا محمدتقى شيرازى و آيت‌اللَّه سيد اسماعيل صدر بود و نزد آنان در نجف، سامرا و كربلا مراحل علمى را طى كرد. آن گاه مشغول به تدريس و تأليف شد.
در 1333ق به تهران آمد و به تدريس پرداخت، سپس به مشهد رفت و از محضر آيت‌اللَّه آقا محمد آقازاده‌ى كفايى استفاده نمود. در 1344ق به نجف بازگشت و از محضر اساتيد وقت، آيت‌اللَّه آقا سيد ابوالحسن اصفهانى و آيت‌اللَّه آقا ضياءالدين عراقى و آيت‌اللَّه شيخ محمدحسین غروى، استفاده نمود تا به مراتب عاليه‌ى اجتهاد رسيد و به دريافت اجازه‌هاى اجتهاد نايل شد.
او در سال 1348ق به توصیه سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نایینی و به درخواست شیعیان جنوب لبنان براى ارشاد و سرپرستى شیعیان به لبنان رفت و به مدت ۲۲ سال در آن منطقه به ارشاد و نشر احکام پرداخت. سپس در 1370ق به تهران بازگشت و به امور علمى و دينى پرداخت. وى در مسجد محموديه سرچشمه به انجام امور مذهبى مشغول بود. لواسانى از دوستان نزدیک علامه امينى بود.
وفات
در ۲۵ جمادی‌الثانی سال ۱۴۰۰ق در تهران درگذشت. و طبق وصیت او جنازه‌اش را به مشهد انتقال دادند و در رواق دارالزهد حرم رضوی به خاک سپردند.
آثار
- الدروس البهية، در مختصرى از تاريخ پيامبر(ص) و ائمه(ع)؛
- مرقاة الجنان (الزهر)؛
- نور الافهام، شرح منظومه‌ى، مصباح الظلام، در علم كلام؛
- الشريعة السماحاء و الحنيفه الغراء
- تاريخ النبى احمد(ص)، در دو مجلد؛
- تواريخ الانبياء از حضرات آدم تا حضرت خاتم؛
- نقض الهفوات و تكذيب المفتريات، ردى بر دعاوى بهائيت و تكذيب على محمد باب؛ فضيحة الكذابين، در رد قاديانى؛
- کشکول لطیف و تألیف ظریف
- سفینة الحسین الناجیة
- تقریرات فی الفقه
- تصحیح کشف المراد
- خطبة النبی الاکرم یوم الغدیر
- تقريرات درس النائينى
- شرح نهج‌البلاغه
- ديوان شعر و غيره.