طیبی، حسین بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
صبحی بدری سامرایی، مقدمه کتاب «الخلاصة في أصول الحديث»، تألیف حسین بن عبدالله طیبی، بیروت، لبنان، عالم الكتب، چاپ اول، 1405ق. | #صبحی بدری سامرایی، مقدمه کتاب «الخلاصة في أصول الحديث»، تألیف حسین بن عبدالله طیبی، بیروت، لبنان، عالم الكتب، چاپ اول، 1405ق. | ||
#[https://ar.wikinoor.ir/%D8%A7%D9%84%D8%B7%D9%8A%D8%A8%D9%8A(%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B3%D9%8A%D9%86_%D8%A8%D9%86_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF_%D8%A8%D9%86_%D8%B9%D8%A8%D8%AF_%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87) زرکلی، خير الدين، الأعلام، ج2، ص256، لبنان - بيروت، دار العلم للملايين، 1989م] | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۲۹
| نام | طیبی، حسین بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | عبدالله |
| متولد | |
| محل تولد | توریز (تبریز) |
| رحلت | سه‌شنبه، سیزده شعبان 743ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | الخلاصة في أصول الحديث
التبيان في البيان فتوح الغیب فی الکشف عن قناع الریب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE21737AUTHORCODE |
حسین بن عبدالله بن محمد طیبی (متوفی 743ق)، لغوی، محدث، فقیه و مفسر سنی قرن هشتم.
ویژگی‌ها و اخلاق
ابن حجر درباره او می‌گوید: او مرد ثروتمندی بود که تمام دارایی خود را در جهت خیر خرج نمود و در آخر عمرش فقیر گشت.
وی کریم، سخی، متواضع و حسن‌المعتقد بود و شدیدا فلاسفه و بدعت‌گذاران را رد می‌کرد و با وجود استیلای آنان بر بلاد اسلامی در آن زمان، فضایح آنان را افشا می‌کرد.
شدیدا به خدا و رسولش علاقه‌مند بود. کثیرالحیاء و شب و روز و تابستان زمستان با وجود ضعف بینایی ملازم جماعت بود و برای شاگردانش از حفظ حدیث می‌خواند.
روزش را دو بخش کرده بود؛ یک بخش آن را از بامداد تا ظهر به تفسیر مشغول بود و از ظهر تا عصر را به اسماع حدیث (صحیح بخاری) می‌گذراند.
وفات
ایشان در روز سه‌شنبه، سیزده شعبان 743ق، از دنیا رفت.
آثار
- شرح الكشاف في التفسير؛
- التبيان في المعاني والبيان؛
- الكاشف في حقائق السنن؛
- الخلاصة في أصول الحديث[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: صبحی بدری سامرایی، ص22-24
منابع مقاله
- صبحی بدری سامرایی، مقدمه کتاب «الخلاصة في أصول الحديث»، تألیف حسین بن عبدالله طیبی، بیروت، لبنان، عالم الكتب، چاپ اول، 1405ق.
- زرکلی، خير الدين، الأعلام، ج2، ص256، لبنان - بيروت، دار العلم للملايين، 1989م