عراقی، مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:فروردین(1400)]] | |||
نسخهٔ ۱۵ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۱
| نام | عراقی، مجتبی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 1333ق |
| محل تولد | كرهرود اراک |
| رحلت | جمعه ۲۴ فروردین ۱۳۷۹ش (۱۸ محرم الحرام ۱۴۲۲ق) |
| اساتید | آيت‌الله حائرى |
| برخی آثار | مجمع الفائدة و البرهان في شرح إرشاد الأذهان
المهذب البارع في شرح المختصر النافع نهایة المرام في شرح مختصر شرائع الإسلام |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09330AUTHORCODE |
مجتبى عراقى (1333-1422ق)، عالم، نویسنده، محقق، مصحح، پدر شهید
ولادت
او فرزند مرحوم حاج آقا محمد عراقى، در سال 1333ق در قريه كرهرود اراک ديده به جهان گشود. . پدر بزرگوارش مرحوم آیت‌اللّه حاج آقا محمد عراقى (م۲۸صفر ۱۳۵۸ق) و او فرزند علامه آیت‌اللّه آخوند ملامحمدباقر عراقى (م۲۵ربیع الثانى ۱۳۱۵ق) ـ معروف به آخوند کبیر ـ و مادرش از نوادگان آخوند ملا محمود میثمى عراقى صاحب لوامع و قوامع و دارالسلام بوده است
تحصیلات
در 14 سالگى همراه با پدر - طبق تقاضاى اهالى و امريه علماء عصر به قصبه كنگاور كه در دوازده فرسخى کرمانشاه و هجده فرسخى همدان است، جهت اقامت مهاجرت نمود و تحصيلات ابتدائى و مقدارى از سطح را در خدمت پدر فراگرفت. ايشان در سال 1349ق به منظور تكميل دروس حوزوى به وطن اصلى (روستاى كوهرود) بازگشته و مدت چهار سال در محضر اساتيد فن و حجج اسلام مانند مرحوم آقا سيد محسن هفته‌اى و محقق مدقق آقا شيخ محند سلطان‌العماء حاضر گرديد.
وى در سال 1353 به شهر قم هجرت نمود و از محضر علماى بزرگوارى همچون آيت‌الله حائرى و پس از ايشان از محضر سید محمدتقى خوانسارى و حجت کوه کمرى استفاده نموده و تقريرات و درس‌هاى فقه و اصول آنان را به رشته تحرير آورد. ايشان در 28 صفر 1358ق به علت درگذشت والد خود، به كنگاور مراجعت و تا هشت سال به ترويج دين و اقامه جماعت پرداخته و مسجد بزرگى را بنا نمود. وى در 16 محرم الحرام 1370ق مجدداً به شهر قم مهاجرت نمود و مورد توجه مرحوم آیت‌اللّه بروجردى قرار گرفت و علاوه بر شرکت در درس‌هاى فقه و اصول معظم له و جلسات استفتاى ایشان، به تولیت مدرسه خان و مدیریت کتابخانه مدرسه فیضیه منصوب شد و خدمات فراوانى را به حوزه علمیه قم ارائه نمود، که تجدید بناى مدرسه خان به بهترین شکل و احیاى کتابخانه فیضیه و بازسازى آن و مرمّت و حفاظت کتاب‌هاى خطّى کتابخانه از آفت هاى طبیعى و تهیه فهرست کتابخانه و رسیدگى به امور نظام وظیفه روحانیون از آن جمله است. در سال ۱۳۷۷ق، براى حمل ضریح مطهر حضرت رقیه به سوریه و ترویج تشیع در آن کشور، سفرى بدانجا نمود که گزارش دیدارها و سخنرانى هایش در روزنامه هاى سوریه به چاپ رسید.
وى از بیشتر اساتیدش و مراجع قم و نجف اجازه روایت، اجتهاد و امور حسبیه داشت و در جریان جنگ تحمیلى عراق علیه ایران، فرزند برومندش مهندس محمدتقى محمدى را به کاروان شهیدان انقلاب اسلامى تقدیم نمود. فروتنى و ساده زیستى از رفتارش، و تقوا و متانت از سیمایش نمایان بود.
وفات
سرانجام آن عالم بزرگوار و محقق خدمتگزار در حدود ۸۹ سالگى در روز جمعه ۲۴فروردین ۱۳۷۹ش (۱۸ محرم الحرام ۱۴۲۲ق) بدرود زندگى گفت و پیکرِ پاکش، عصر روز شنبه ۲۵ فروردین، پس از تشییع شایسته و نماز آیت‌اللّه حاج شیخ محمدتقى بهجت، در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه ـ سلام‌الله علیها ـ به خاک سپرده شد.
آثار
او پس از وفات آیت‌اللّه بروجردى، یکسره به تألیف و تحقیق روى آورد و آثار بسیارى به سامان رسانید که برخى از آنها عبارتند از:
- دومين بشر يا على بن الحسين الاكبر
- وقايع الايام
- ليلة القدر (در ذكر دليل و براهين در اين‌كه شب قدر، شب بيست و سوم ماه رمضان است)
- شرح زندگانى آيت‌الله مرحوم حاج سيد محمدتقى خوانسارى
- فهرست كتب كتابخانه فيضيه
- تصحيح كتاب غوالى اللئالى
- همراه با خورشید (خاطراتش از آیت‌اللّه بروجردى)
- علماى گمنام (شرح احوال اجداد و علماى کرهرود اراک)
- تقریرات درس فقه و اصول اساتیدش