الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[المحاسن و الأضداد]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[او خواهد آمد]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR02520J1.jpg|بندانگشتی|المحاسن و الأضداد|175px]]
    [[پرونده:NUR13669J1.jpg|بندانگشتی|او خواهد آمد|175px]]


    '''المحاسن و الأضداد''' كتابى است منسوب به [[جاحظ، عمرو بن بحر|ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ]] (متوفى 255ق)، كه در آن محاسن و معايب برخى پديده‌ها يا آداب و سنن، ذيل عناوين متعددى، برشمرده شده است. كتاب به زبان عربى نگارش شده و على بوملحم بر اين كتاب مقدمه زده و آن را تبويب و شرح نموده است.
    '''او خواهد آمد'''، اثر [[مهدی‌پور، علی‌اکبر|على‌اكبر مهدى‌پور]]، ارائه مباحثى است در خصوص تولد امام زمان(عظهور و نقش وى در جهان هستى كه به زبان فارسی و در سال 1418ق تدوين شده است.
    شنيدن تعبير «هسته مركزى جهان آفرينش» در مورد امام زمان(عج) و تفكرات مؤلف در پى پيدا كردن ارتباط ميان اين تعبير و تشبيه ايشان به خورشيد نهان در پشت ابر، انگيزه تأليف اين اثر شده است.


    از جمله ويژگى‌هاى كتاب، آن است كه يكى از گزارش‌هاى كهن و جالب توجه درباره جشن نوروز، از طريق آن، در فصل محاسن نوروز و مهرگان بر جاى مانده است. بر اساس روايت بازمانده در اين فصل، در مراسم جشن نوروز كه در دربار ساسانيان برگزار مى‌شد، خوانى مى‌گستردند و در آن چند عدد نان كه از گياهان و دانه‌هاى گوناگون پخته بودند، قرار مى‌دادند. اين نان‌ها از دانه‌هاى گندم، جو، ارزن، ذرت، نخود، عدس، برنج، كنجد، باقلا و لوبيا بود. مقدارى از اين دانه‌ها را نيز در سينى مى‌ريختند. افزون بر اينها، در آن خوان، هفت شاخه‌ى تر از درخت‌هایى كه به آنها تبرک مى‌جستند، قرار مى‌دادند، مانند: درختان بيد، زيتون، به و انار. اين شاخه‌ها را گاه يك‌يك، گاه دودو و گاه سه‌سه بريده، هر شاخه را به نام يكى از كوره‌ها (شهرستان‌ها)ى كشور مى‌ناميدند و بر هر شاخه، كلماتى چون افزود، افزايد، افزون، پروار، فراخى و فراهى (در متن اصلى: ابزود، ابزائد، ابزون، بروار، فراخى و فراهیه) نوشته شده بود. همچنين هفت كاسه سپيد، پر از سكه‌هاى سيمين و يك سكه زرّين كه همگى ضرب سال نو بودند، به همراه يك دسته اسپند در خوان مى‌نهادند.
    نویسنده، مطالب را در چهار بخش كلى ارائه و با بهره‌گيرى از كتاب‌هاى تاريخى و روايى، نخست شخصيت و سرگذشت حضرت نرجس، مادر امام زمان(ع) و تولد امام از وى، شاهدان بر اين تولد و اعتراف جمعى از علماى اهل سنت، مثل بيهقى، [[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]]، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] و ابن صباغ بر تولد امام در نيمه شعبان 225ق را تبيين نموده است.


    همچنين به اين نكته اشاره شده است كه در مراسم جشن نوروز، سينى‌اى زرّين يا سيمين كه در آن شكر سفيد و نارگيل پوست كنده و جام‌هاى سيمين يا زرّين بود، مى‌آوردند. نخستين چيزى كه خورده مى‌شد، شير تازه به همراه خرماى تازه بود. سپس مقدارى شير با نارگيل مى‌نوشيدند و پس از آن، شيرينى‌هاى ديگر خورده مى‌شد. ایرانیان در اين روز با نوشيدن شير خالص تازه و خوردن پنير تازه بدانها تبرّك مى‌جستند. <div class="mw-ui-button">[[المحاسن و الأضداد|'''ادامه''']]</div>
    سپس، متونى را كه در كتاب‌هاى روايى شيعه و عامه بر ضرورت شناخت امام زمان تأكيد دارند، نقل و بشارت‌هاى اديان و مذاهب مختلف جهان را اعم از وثنيت، كليميت، مسيحيت، مجوسيت، زرتشتى و اسلام به آمدن مصلح آخرالزمان و برپاکننده حكومت عدل جهانى متذكر شده است.
     
    در پايان، نقش امام زمان در جهان هستى را بررسى و با اسناد به آيات و روايات، او را جان جانان و هسته مركزى جهان معرفى كرده است.
     
    مؤلف، گزارش لحظه‌به‌لحظه حكيمه خاتون از تولد امام زمان(ع) را در رأس گزارشاتى كه در منابع معتبر شيعى وجود دارد، دانسته و بعد از ذكر مفصل آن، ديگر شاهدان عينى اين واقعه عظيم از جمله: عقبه‌ى خادم، عقيد خادم كه براى ابوالأديان و ديگران ولادت آن حضرت را شرح داده، ماريه كه در آن خانه خدمت مى‌كرده و... را نام برده و بعد از ذكر رواياتى كه بر تاريخ دقيق ولادت منجى موعود دلالت دارند، آن دسته از دانشمندان را عامه كه به تولد ايشان اعتراف كرده‌اند، نام برده است.
     
     
    <div class="mw-ui-button">[[او خواهد آمد|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۶ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۱۲

    او خواهد آمد

    او خواهد آمد، اثر على‌اكبر مهدى‌پور، ارائه مباحثى است در خصوص تولد امام زمان(ع)، ظهور و نقش وى در جهان هستى كه به زبان فارسی و در سال 1418ق تدوين شده است. شنيدن تعبير «هسته مركزى جهان آفرينش» در مورد امام زمان(عج) و تفكرات مؤلف در پى پيدا كردن ارتباط ميان اين تعبير و تشبيه ايشان به خورشيد نهان در پشت ابر، انگيزه تأليف اين اثر شده است.

    نویسنده، مطالب را در چهار بخش كلى ارائه و با بهره‌گيرى از كتاب‌هاى تاريخى و روايى، نخست شخصيت و سرگذشت حضرت نرجس، مادر امام زمان(ع) و تولد امام از وى، شاهدان بر اين تولد و اعتراف جمعى از علماى اهل سنت، مثل بيهقى، ابن خلكان، ابن حجر و ابن صباغ بر تولد امام در نيمه شعبان 225ق را تبيين نموده است.

    سپس، متونى را كه در كتاب‌هاى روايى شيعه و عامه بر ضرورت شناخت امام زمان تأكيد دارند، نقل و بشارت‌هاى اديان و مذاهب مختلف جهان را اعم از وثنيت، كليميت، مسيحيت، مجوسيت، زرتشتى و اسلام به آمدن مصلح آخرالزمان و برپاکننده حكومت عدل جهانى متذكر شده است.

    در پايان، نقش امام زمان در جهان هستى را بررسى و با اسناد به آيات و روايات، او را جان جانان و هسته مركزى جهان معرفى كرده است.

    مؤلف، گزارش لحظه‌به‌لحظه حكيمه خاتون از تولد امام زمان(ع) را در رأس گزارشاتى كه در منابع معتبر شيعى وجود دارد، دانسته و بعد از ذكر مفصل آن، ديگر شاهدان عينى اين واقعه عظيم از جمله: عقبه‌ى خادم، عقيد خادم كه براى ابوالأديان و ديگران ولادت آن حضرت را شرح داده، ماريه كه در آن خانه خدمت مى‌كرده و... را نام برده و بعد از ذكر رواياتى كه بر تاريخ دقيق ولادت منجى موعود دلالت دارند، آن دسته از دانشمندان را عامه كه به تولد ايشان اعتراف كرده‌اند، نام برده است.