خلخالی، سید محمدکاظم: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'مخصوصا' به 'مخصوصاً') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR09313.jpg|بندانگشتی|خلخالی، محمدکاظم]] | [[پرونده:NUR09313.jpg|بندانگشتی|خلخالی، محمدکاظم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" | | ||
|- | |- | ||
|نامهای دیگر | |نامهای دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |سيد زينالعابدين | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1270ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |خلخال | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[آيتالله رشتى]] | ||
[[آخوند خراسانى]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[فقه الامامیه، قسم الخیارات]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" | | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۳۳: | خط ۳۵: | ||
'''سيد محمدكاظم خلخالى'''، فرزند سيد زينالعابدين، يكى از اعلام بزرگ شيعه در قرن چهاردهم هجرى است. | '''سيد محمدكاظم خلخالى'''، فرزند سيد زينالعابدين، يكى از اعلام بزرگ شيعه در قرن چهاردهم هجرى است. | ||
وى در سال 1270ق، در يكى از قراء خلخال متولد شد | == ولادت == | ||
وى در سال 1270ق، در يكى از قراء خلخال متولد شد. | |||
== تحصیلات == | |||
مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را در شهرستان رشت و قزوين به پايان برد و سپس عازم حوزه نجف اشرف گرديد. چند سالى از محضر [[آيتالله رشتى]] و [[آخوند خراسانى]] استفاده نمود و خود در زمره مجتهدين و مدرسين قرار گرفت. | |||
وى سالها در استان گيلان و آذربايجان از مروجين بزرگ مذهب بود و در مسافرتها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصاً [[نوری، فضلالله|شيخ فضلالله نورى]] در تماس بود. بعد از زيارت خانه خدا بنا به دعوت اهالى تبريز و اصرار حاج ميرزا جواد تبريزى، ساكن در اين شهر گرديد و چند سالى به خدمات مذهبى و ارشاد شیعیان اشتغال داشت. | وى سالها در استان گيلان و آذربايجان از مروجين بزرگ مذهب بود و در مسافرتها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصاً [[نوری، فضلالله|شيخ فضلالله نورى]] در تماس بود. بعد از زيارت خانه خدا بنا به دعوت اهالى تبريز و اصرار حاج ميرزا جواد تبريزى، ساكن در اين شهر گرديد و چند سالى به خدمات مذهبى و ارشاد شیعیان اشتغال داشت. | ||
خط ۴۴: | خط ۵۰: | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
برگرفته از پايگاه | [http://wiki.ahlolbait.com/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D8%B8%D9%85_%D8%AE%D9%84%D8%AE%D8%A7%D9%84%DB%8C برگرفته از پايگاه دانشنامه اسلامی] | ||
==وابستهها== | ==وابستهها== |
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۱۸
نام | |
---|---|
نامهای دیگر | |
نام پدر | سيد زينالعابدين |
متولد | 1270ق |
محل تولد | خلخال |
رحلت | |
اساتید | آيتالله رشتى |
برخی آثار | فقه الامامیه، قسم الخیارات |
کد مؤلف |
سيد محمدكاظم خلخالى، فرزند سيد زينالعابدين، يكى از اعلام بزرگ شيعه در قرن چهاردهم هجرى است.
ولادت
وى در سال 1270ق، در يكى از قراء خلخال متولد شد.
تحصیلات
مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را در شهرستان رشت و قزوين به پايان برد و سپس عازم حوزه نجف اشرف گرديد. چند سالى از محضر آيتالله رشتى و آخوند خراسانى استفاده نمود و خود در زمره مجتهدين و مدرسين قرار گرفت.
وى سالها در استان گيلان و آذربايجان از مروجين بزرگ مذهب بود و در مسافرتها، با اعلام بزرگ تهران، مخصوصاً شيخ فضلالله نورى در تماس بود. بعد از زيارت خانه خدا بنا به دعوت اهالى تبريز و اصرار حاج ميرزا جواد تبريزى، ساكن در اين شهر گرديد و چند سالى به خدمات مذهبى و ارشاد شیعیان اشتغال داشت.
ايشان بهواسطه علاقه به عتبات و صميميتى كه با علامه يزدى داشت، اواخر عمر را تا سال 1336ق، ساكن نجف اشرف بود، چند سال در جمله آيات بزرگ و مدرسين علماى نجف به تدريس اشتغال داشت و سرانجام در سال مذكور، همان جا، وفات نمود.
يكى از آثار مهم ايشان عبارت است از: «فقه الإمامية، قسم الخيارات».
خاندان ايشان همگان از ساداتى جليلالقدر بودند. پدر و فرزندان او، همچنين برادرانش سيد محمد، سيد حسن، سيد حسين و سيد فاضل و اولاد و احفاد آنها، از آيات معروف و حجج بزرگ اسلام بوده و هستند.
منابع مقاله
برگرفته از پايگاه دانشنامه اسلامی