تفسیر کلامی قرآن مجید: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - ' هاى ' به 'هاى ') |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10366 | |||
| کتابخوان همراه نور =10366 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
خط ۲۶: | خط ۲۸: | ||
'''تفسیر کلامی قرآن مجید''' تألیف [[روحانی، محمد حسین|محمد حسین روحانی]]، کتابى است كه به تفسير كلامى قرآن مجيد مىپردازد. | '''تفسیر کلامی قرآن مجید''' تألیف [[روحانی، محمد حسین|محمد حسین روحانی]]، کتابى است كه به تفسير كلامى قرآن مجيد مىپردازد. | ||
تفسير كلامى يكى از | تفسير كلامى يكى از سبکهاى مورد توجه در رشتۀ تفسير از آغاز بوده است.در اين شيوه، از آيات قرآن براى دفاع از عقايد موافقان و يا دفع شبهات مخالفان استفاده مىگردد. | ||
نویسنده ابتدا ابعاد تفسير كلامى قرآن مجيد را يادآور شده و به بيان ضرورت تفسير كلامى قرآن مجيد مىپردازد.در ادامه به آياتى از قرآن كه در آنها به خردورزى امر و از پيروى از ظن و گمان نهى شده مىپردازد.از آن پس به تعريف «كلام»پرداخته و مرجع و سرچشمۀ دانش كلام اسلامى را قرآن مجيد معرفى مىكند. | نویسنده ابتدا ابعاد تفسير كلامى قرآن مجيد را يادآور شده و به بيان ضرورت تفسير كلامى قرآن مجيد مىپردازد.در ادامه به آياتى از قرآن كه در آنها به خردورزى امر و از پيروى از ظن و گمان نهى شده مىپردازد.از آن پس به تعريف «كلام»پرداخته و مرجع و سرچشمۀ دانش كلام اسلامى را قرآن مجيد معرفى مىكند. |
نسخهٔ کنونی تا ۹ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۵۷
تفسیر کلامی قرآن مجید | |
---|---|
پدیدآوران | روحانی، محمد حسین (نویسنده) |
عنوانهای دیگر | تفسیر کلامی قرآن مجید |
ناشر | توس |
مکان نشر | تهران - ایران |
سال نشر | 1370 ش |
چاپ | 1 |
موضوع | تفاسیر - قرن 14 تفاسیر شیعه - قرن ۱۴ |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | BP 98 /ر9ت7 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تفسیر کلامی قرآن مجید تألیف محمد حسین روحانی، کتابى است كه به تفسير كلامى قرآن مجيد مىپردازد.
تفسير كلامى يكى از سبکهاى مورد توجه در رشتۀ تفسير از آغاز بوده است.در اين شيوه، از آيات قرآن براى دفاع از عقايد موافقان و يا دفع شبهات مخالفان استفاده مىگردد.
نویسنده ابتدا ابعاد تفسير كلامى قرآن مجيد را يادآور شده و به بيان ضرورت تفسير كلامى قرآن مجيد مىپردازد.در ادامه به آياتى از قرآن كه در آنها به خردورزى امر و از پيروى از ظن و گمان نهى شده مىپردازد.از آن پس به تعريف «كلام»پرداخته و مرجع و سرچشمۀ دانش كلام اسلامى را قرآن مجيد معرفى مىكند.
بخش اول كتاب به موضوع «تفسير» اختصاص داده شده و پس از توضيح لغوى و اصطلاحى واژۀ «تفسير» به ارتباط آن با تفسير كلامى قرآن مجيد پرداخته شده است.در اين بخش راههاى تفسير همچون:بررسى قرائت، بيان شأن نزول، بحث ادبى و غيره يادآورى شده و از آن پس به موضوعى تحت عنوان «آشنايى با قرآن» مىپردازد.در اين بخش همچنين به بررسى وضعيت تفسير در طى تاريخ پرداخته مىشود.
در بخش دوم به موضوع «تأويل» و بيان ارتباط آن با تفسير كلامى پرداخته شده و معناى لغوى و اصطلاحى تفسير بيان گرديده و تأويل از ديدگاه قرآن مورد بررسى قرار گرفته است.
بخش سوم كتاب به بيان اصول اعتقادى در قرآن مجيد اختصاص يافته و از اصولى چون:ايمان به عالم غيب، توحيد، معاد و غيره سخن به ميان آمده است.در اين دو بخش اشكالات و ايراداتى كه به موضوع تفسير و تأويل مرتبط است پاسخ داده مىشود.
ساختار
كتاب حاضر داراى يك پيشگفتار به قلم نویسنده و سه بخش ذيل و يك نتيجه مىباشد:
بخش يكم: «تفسير چيست و ارتباط آن با تفسير كلامى قرآن مجيد كدام است؟».اين بخش شامل دو فصل به شرح ذيل مىباشد: فصل نخست: «شناسايى تفسير» که شامل موضوعاتى چون: تعريف، راههاى تفسير، آشنايى با قرآن و غيره مىباشد.
فصل دوم: «تفسير در تاريخ» داراى چهار عنوان جداگانۀ:استوارسازى متن، تفسير قرآن به قرآن، تفسير مأثور و تفسير استدلالى مىباشد.
بخش دوم: «تعريف تأويل و نشان دادن پيوند آن با تفسير كلامى قرآن مجيد» شامل عناوينى چون: تعريف، تأويل از ديدگاه قرآن مىباشد.
بخش سوم: «اصول اعتقادى در قرآن مجيد» که به بيان اصول اعتقادىاى چون:جهان پنهان (عالم غيب)، يكتاپرستى(توحيد)، پيامبرى(نبوت)، رستاخيز (معاد)، جبر و اختيار مىپردازد.
در پايان نيز منابع و مآخذ كتاب معرفى گرديده است.
نسخه شناسى
نسخه حاضر در برنامه به قلم آقاى دكتر محمدحسین روحانى و به زبان فارسى نگارش يافته و در قطع وزيرى با جلد گالينگور در 347 صفحه براى بار نخست در سال 1370ش توسط «انتشارات توس» تهران، منتشر شده است.
منابع مقاله
- پيشگفتار نویسنده و متن كتاب.
- خرمشاهى، بهاءالدين، دانشنامه قرآن، ج اول، ص648.
- همان، ج دوم، ص1123