ابن فاتک، مبشر بن فاتک: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    خط ۷۰: خط ۷۰:


    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:اسفند(98)]]

    نسخهٔ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۳

    ابن‌فاتک، مبشر بن فاتک
    نام ابن‌فاتک، مبشر بن فاتک
    نام‌های دیگر ابن‌فاتک، مبشر بن فاتک

    ابن‌فاتک الآمدی، ابوالوفاء محمودالدوله مبشر بن فاتک

    ابوالوفاء محمودالدوله مبشر بن فاتک

    نام پدر فاتک
    متولد
    محل تولد دمشق
    رحلت زنده در پایان‌ سدهٔ 5ق‌
    اساتید ابوعلى محمّد بن حسن بن هيثم

    ابوالحسن على بن رضوان

    برخی آثار ‏مختار الحکم و محاسن الکلم
    کد مؤلف AUTHORCODE03055AUTHORCODE

    ابوالوفاء مبشر بن فاتك آمرى (زنده در در پایان‌ سدهٔ 5ق‌)، حکیم‌، ادیب‌، طبیب‌ و مورخ‌ ذوفنون‌ مصری‌ دمشقی‌، اصالتاً دمشقى است، ولى مصر را وطن خود قرار داد، به گونه‌اى كه در آن ديار به عنوان یکى از امراء و علماى آنجا گرديد.

    وى در ايام حكومت ظاهر و مستنصر، از حاكمان فاطمى مصر، جايگاه ارزنده‌اى داشت. با این حال نه از سال تولد او گزارش نقل شده و نه سال وفات او، هرچند با توجه به اساتيد او مى‌توان به تاريخ تقريبى زندگى او دست يافت.

    اساتید

    از جمله اساتيد او مى‌توان به رياضى‌دان بزرگ اسلامى، ابوعلى محمّد بن حسن بن هيثم (متوفى 430ق)، ابوالحسن معروف به ابن آمدى و ابوالحسن على بن رضوان (متوفى 453ق) اشاره كرد. با توجه به این تاريخ‌ها مى‌توان گفت به احتمال زياد وى در دهه اول قرن پنجم ديده به جهان گشوده است.

    اما در زمینه تحصيل او بايد گفت وى علوم هيأت و رياضى را از محضر ابن هيثم فراگرفت و در زمینه فلسفه و حكمت به تلمذ نزد ابن آمدى پرداخت و دانش پزشكى را از طبيب مشهور مصرى، ابن رضوان آموخت.

    شاگردان

    از شاگردان او نيز مى‌توان به ابوالخير سلامة بن مبارك رحمون، پزشك يهودى اشاره كرد. البته چنان كه قطفى گفته، ابوالوفاء داراى شاگردان بى‌شمارى در علوم مختلف بود.

    وفات

    از تاريخ دقيق وفات او چيز چندانى نمى‌دانيم. البته قطفى گفته است كه وى در دهه آخر قرن پنجم فوت نموده است كه البته مستند آن را نمى‌دانيم و به نظر نمى‌رسد چندان هم صحيح باشد.

    آثار

    وى بسيار اهل نویسندگى بود، به گونه‌اى كه نقل شده چنان به کتاب و نویسندگى علاقه داشت كه سبب شده بود به همسرش چندان توجهى نكند. از این رو نقل شده كه پس از مرگ، همسرش تمامى کتاب‌هاى وى را در رودخانه ريخت و با این كار انتقام خود را از کتاب‌ها گرفت. به هر حال این تأليفات از وى گزارش شده است:

    1. البداية في المنطق.
    2. الوصايا و الامثال و الموجز من حكم الاقوال.
    3. کتاب في الطب.
    4. مختار الحكم و محاسن الكلم.
    5. سيرة المستنصر.

    از میان آثار او، تنها کتاب مختار الحكم و محاسن الكلم به دست ما رسيده است.

    وابسته‌ها