الدعاء: تفاوت میان نسخه‌ها

این اثر، جزء حدیثی زیبایی است که شیخ و محدث بغداد؛ [[محاملی، حسین بن اسماعیل|ابوعبدالله حسین بن اسماعیل بن محمد محاملی]]، احادیث وارده در ادعیه سفر و آداب آن را در آن جمع کرده است. این کتاب نزد علاقه‎مندان به علم حدیث و مشتغلین به علم رجال و علل حدیث اهمیت فراوانی دارد؛ از جمله موارد اهمیت این اثر این است که: اولاً این کتاب سوای پیش‎ازاین چاپ نشده و تعداد نسخه‌های آن نادر است. ثانیاً: به دلیل علو إسناد مؤلفش اهمیت دارد: زیرا بااینکه مؤلف از بخاری نقل می‌کند ولی در روایت از برخی شیوخش مانند عمرو بن علی فلاس و حسن بن صباح با بخاری متفق است. سومین وجه اهمیتش: به دلیل تفردش به برخی از اسانید است، کما اینکه از تتبع احادیث و آثار این کتاب بر خواننده روشن خواهد شد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص4</ref>

اولین حدیث کتاب این‎گونه ذکر شده است: «حدثنا أحمد بن منصور، حدثنا هاشم بن القاسم، حدثنا ابوجعفر – یعنی: الرازی - عن عبدالعزیز بن عمر بن عبدالعزیز، عن صالح بن کیسان، عن عثمان بن عفان، قال: قال رسول‎الله(ص): ما من مسلم یخرج من بیته یرید سفرا او غیره، فقال حین یخرج: بسم‎الله، آمنت بالله، اعتصمت بالله، توکلت علی الله، و لاحول و لا قوة إلا بالله، إلا رزق خیر ذلک المخرج، و صرف عنه شر ذلک المخرج»؛ احمد بن منصور از هاشم بن قاسم از ابوجعفر رازی از عبدالعزیز بن عمر بن عبدالعزیز از صالح بن کیسان از عثمان بن عفان نقل کرده که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: هرگاه مسمانی که از خانه‌اش خارج ‎شود -خواه برای سفر باشد یا غیر آن- و در هنگام خروجش از منزل بگوید: بسم‎الله، آمنت بالله، اعتصمت بالله، توکلت علی الله، لاحول و لا قوة الا بالله. خداوند خیر آن خروج را به وی عطا می‌کند و امور شر خروجش را از وی دفع می‌نماید<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>