۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'غالبا' به 'غالباً ') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
حسن صفار در مقدمه کتاب علم و معرفت را بهعنوان حقی شایع برای تمام بشر دانسته که کسی نمیتواند آن را برای خود بخواهد و از دیگران منع کند. هر چه بر اهمیت علم و معرفت افزوده گردد و نیاز به آن بیشتر احساس شود، مسئولیت و وظیفه انسان در بذل علم و نشر آن بزرگتر خواهد بود<ref>ر.ک: همان، ص 13</ref>. لذا در قرآن حکیم آیات متعددی ذکر شده که اهل علم و معرفت را از کتمان معارف و بخل در علومشان بر حذر داشته و به پایداری در مسئولیت گسترش علم و بذل معرفت به مردم توصیه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص14-13</ref>. | حسن صفار در مقدمه کتاب علم و معرفت را بهعنوان حقی شایع برای تمام بشر دانسته که کسی نمیتواند آن را برای خود بخواهد و از دیگران منع کند. هر چه بر اهمیت علم و معرفت افزوده گردد و نیاز به آن بیشتر احساس شود، مسئولیت و وظیفه انسان در بذل علم و نشر آن بزرگتر خواهد بود<ref>ر.ک: همان، ص 13</ref>. لذا در قرآن حکیم آیات متعددی ذکر شده که اهل علم و معرفت را از کتمان معارف و بخل در علومشان بر حذر داشته و به پایداری در مسئولیت گسترش علم و بذل معرفت به مردم توصیه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص14-13</ref>. | ||
وی در ادامه، نشر علم و گسترش آن را دارای وسایل و راههای متعدد میداند که تألیف و کتابت از بارزترین و مهمترین آنهاست چراکه کتابت و تألیف به لحاظ دقت و محافظت بر حقائق علوم بهترین شیوه است؛ دیگر آنکه کتاب تنها وسیلهای است که آیندگان میتوانند مورد خطاب آن باشند و دیگر وسایل غالباً به مردم زمان معاصر عالم محدود میشود. نصوص و احادیث دینی نیز بر ضبط علم بهوسیله نوشتن و حفظ آن برای آیندگان از طریق تألیف تشویق کردهاند<ref>ر.ک: همان، ص 15-14</ref>. سپس روایاتی از پیامبر(ص) در تأکید بر کتابت آورده و به روایتی بدین مضمون ختم کرده که مؤمن اگر بمیرد و تنها یک ورقه از خود برجای بگذارد که علمی را در آن مکتوب کرده باشد، روز قیامت آن ورقه بین او و آتش فاصله میشود؛ بنابراین عالمی که کتابی را در زمینه علم خود نوشته مصداقی برای اجابت این دعوت نبوی است<ref>ر.ک: همان، ص 15</ref>. | وی در ادامه، نشر علم و گسترش آن را دارای وسایل و راههای متعدد میداند که تألیف و کتابت از بارزترین و مهمترین آنهاست چراکه کتابت و تألیف به لحاظ دقت و محافظت بر حقائق علوم بهترین شیوه است؛ دیگر آنکه کتاب تنها وسیلهای است که آیندگان میتوانند مورد خطاب آن باشند و دیگر وسایل غالباً ً به مردم زمان معاصر عالم محدود میشود. نصوص و احادیث دینی نیز بر ضبط علم بهوسیله نوشتن و حفظ آن برای آیندگان از طریق تألیف تشویق کردهاند<ref>ر.ک: همان، ص 15-14</ref>. سپس روایاتی از پیامبر(ص) در تأکید بر کتابت آورده و به روایتی بدین مضمون ختم کرده که مؤمن اگر بمیرد و تنها یک ورقه از خود برجای بگذارد که علمی را در آن مکتوب کرده باشد، روز قیامت آن ورقه بین او و آتش فاصله میشود؛ بنابراین عالمی که کتابی را در زمینه علم خود نوشته مصداقی برای اجابت این دعوت نبوی است<ref>ر.ک: همان، ص 15</ref>. | ||
صفار در ادامه از سستی بعضی از علما و صاحبان معارف فکری و ادبی که از تألیف و کتابت خودداری کردهاند ابراز تأسف کرده؛ لذا مردم را از اطلاع بر معارف و افکار آنها محروم کردهاند تا اینکه از این دنیا مفارقت کردهاند بدون اینکه اثری علمی از خود برجای بگذارند<ref>ر.ک: همان</ref>. | صفار در ادامه از سستی بعضی از علما و صاحبان معارف فکری و ادبی که از تألیف و کتابت خودداری کردهاند ابراز تأسف کرده؛ لذا مردم را از اطلاع بر معارف و افکار آنها محروم کردهاند تا اینکه از این دنیا مفارقت کردهاند بدون اینکه اثری علمی از خود برجای بگذارند<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||