دیوان عراقی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دیوان عراقی'''، تألیف [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|ابراهیم بن بزرگمهر عراقی]] (متوفی 688ق) اثری است منظوم که چاپ‎های متعدد با مقدمه‎های مختلف به خود دیده است. این نسخه چاپ دوم این اثر توسط نشر علم است که در سال 1384 به تیراژ 3300 نسخه چاپ شده است. کتاب با مقدمه مفصلی آغاز می‎شود که در آن با قلمی ادبی البته با سبک کمی قدیمی، به معرفی [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|عراقی]] پرداخته می‎شود. در میان معرفی [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|عراقی]]، بسیار به اشعار وی استناد می‎شود. مثلاً در بخشی از مقدمه آمده: گویند روزی رندی بی‎سروپا، مست لا یعقل، از در زاویه شیخ درون رفت و بر سر سجاده شیخ بنشست و عربده آغاز کرد و بدمستی پیش گرفت، چندان‎که او دشنام می‎داد شیخ به لطف خاطر او را تسلی می‎کرد و اصحاب درآمدند و قصد کردند که آن رند را بیرون کنند. شیخ منع کرد و خرقه مبارک خود را در زیر سر او نهاد تا بخفت. بعد از زمانی استفراغ کرد و آلات شیخ خراب ساخت. چون هشیار شد شیخ به دست مبارک خود لب و دهان و دست و روی او را بشست و به خادم گفت تا صد درم زر بداد و عذرش بخواست. پس آلات را به دست خود بشست و این غزل را در آن حالت فرمود:

مقدمه دیوان پاورقی‎هایی دارد که در زیر متن ذکر شده است. در این نسخه از دیوان، اشعار شماره‎گذاری و مجزا شده است. ابتدا غزلیات آمده که تعداد آن 305 غزل است. سپس 164 رباعی از عراقی ذکر شده که آخرینش، ای لطف تو دستگیر هر رسوایی... است. پس از رباعیات قصاید وی ذکر شده که تعدادش 26 قصیده است. سپس ترجیعات و ترکیبات، به ترتیب چهار و سه شعر. پس‎ازآن مقطعات آمده و مثلثات، و عشاق‎نامه و لمعات (بیست‎وهشت لمعه). در پایان مطالب این نسخه از کتاب، اصطلاحات عراقی ذکر شده است.<ref>ر.ک: کتاب، ص431-448</ref>

== وابسته‌ها ==

   

[[رده:کتاب‌شناسی]]

   

[[رده:25 تیر الی 24 مرداد (98)]]