بلاغات النساء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در آغاز اين كتاب سخنان عايشه دختر ابوبكر و حفصه دختر عمر را درباره مسائل اجتماعى و سياسى آن دوران و در مدح و ستايش پدرانشان آورده و سپس دو سخنرانى حضرت فاطمه زهرا دختر رسول خدا صلى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم در مسجد مدينه و در جمع زنان مدينه را نقل كرده است. | در آغاز اين كتاب سخنان عايشه دختر ابوبكر و حفصه دختر عمر را درباره مسائل اجتماعى و سياسى آن دوران و در مدح و ستايش پدرانشان آورده و سپس دو سخنرانى حضرت فاطمه زهرا دختر رسول خدا صلى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم در مسجد مدينه و در جمع زنان مدينه را نقل كرده است. | ||
پس از آن به سخنرانى حضرت زينب دختر [[امام على(ع)|حضرت | پس از آن به سخنرانى حضرت زينب دختر [[امام على(ع)|حضرت علی عليه‌السلام]] در كاخ يزيد و سخنرانى ام كلثوم در شهر كوفه نيز اشاره مى‌كند. | ||
علاوه بر آن به سخنان دختر حارث بن عبدالمطلب و سوده دختر عماره و زرقا دختر عدى و بكاره هلاليه و ام الخير دختر حريش بارقيه و پير زنى از فرزندان حارث بن عبدالمطلب اشاره كرده و سخنان هر يك را با معاويه، كه همه اسنادى تاريخى و بيان‌گر اوضاع اجتماعى، سياسى و فرهنگى آن دوران نيز مى‌باشد، آورده است. | علاوه بر آن به سخنان دختر حارث بن عبدالمطلب و سوده دختر عماره و زرقا دختر عدى و بكاره هلاليه و ام الخير دختر حريش بارقيه و پير زنى از فرزندان حارث بن عبدالمطلب اشاره كرده و سخنان هر يك را با معاويه، كه همه اسنادى تاريخى و بيان‌گر اوضاع اجتماعى، سياسى و فرهنگى آن دوران نيز مى‌باشد، آورده است. | ||
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۱
| بلاغات النساء | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن ابی‌طاهر، احمد بن ابی‌طاهر (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | کتاب بلاغات النساء |
| ناشر | الشريف الرضي |
| مکان نشر | قم - ایران |
| چاپ | 1 |
| موضوع | زنان در ادبیات
زنان شاعر - کشورهای اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 زنان عرب - کشورهای اسلامی - متون قدیمی تا قرن 14 زنان عرب - کلمات قصار |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PJA 2548 /ز9الف2 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بلاغات النساء تألیف ابوالفضل، احمد بن ابىطاهر، معروف به ابن طيفور است (204 - 280 هجرى).
اين كتاب خلاصه‌اى است از برگزيدۀ سخنان بليغ و فصيح شخصيتهاى زن كه در طول سه قرن نخست اسلام بيان شده است.
كتاب بلاغات النساء علاوه بر سخنرانى‌ها، به سخنان كوتاه، اشعار، سخنانى كه به شكل نثر بيان شده و يا هر سخنى كه در يكى از فنون كلام و سخن صادر شده است اشاره مى‌كند.
در اين كتاب گاهى به سخن زيبايى از جانب مردان نيز اشاره دارد كه به مناسبت نقل كلام از سوى شخصيتى زن مطرح مى‌شود.
كتاب حاضر سندى تاريخى و معتبر بر ادبيات و تاريخ اسلام و اوضاع و احوال اجتماعى زن عرب مسلمان در صدر اسلام مى‌باشد.
خواننده با مطالعه اين كتاب بر بسيارى از كلمات دقيق در ادبيات عرب آگاهى مى‌يابد. بلاغات النساء علاوه بر ديدگاه ادبى، از ديدگاه تاريخى و عقيدتى نيز بسيار قابل توجه است.
مطالب كتاب
در آغاز اين كتاب سخنان عايشه دختر ابوبكر و حفصه دختر عمر را درباره مسائل اجتماعى و سياسى آن دوران و در مدح و ستايش پدرانشان آورده و سپس دو سخنرانى حضرت فاطمه زهرا دختر رسول خدا صلى‌اللّه‌عليه‌وآله‌و‌سلم در مسجد مدينه و در جمع زنان مدينه را نقل كرده است.
پس از آن به سخنرانى حضرت زينب دختر حضرت علی عليه‌السلام در كاخ يزيد و سخنرانى ام كلثوم در شهر كوفه نيز اشاره مى‌كند.
علاوه بر آن به سخنان دختر حارث بن عبدالمطلب و سوده دختر عماره و زرقا دختر عدى و بكاره هلاليه و ام الخير دختر حريش بارقيه و پير زنى از فرزندان حارث بن عبدالمطلب اشاره كرده و سخنان هر يك را با معاويه، كه همه اسنادى تاريخى و بيان‌گر اوضاع اجتماعى، سياسى و فرهنگى آن دوران نيز مى‌باشد، آورده است.
ارزش كتاب
كتاب بلاغات النساء اوج آزادى زنان و آگاهى آنان از مسائل اجتماعى را كه اسلام براى آنها به ارمغان آورده است به زيبايى به تصوير مى‌كشد.بر خلاف تبليغاتى كه استعمار غرب به آن دامن مى‌زند و اسلام را مخالف آزادى زنان و طرفدار عقب افتادگى و ستم به زنان معرفى مى‌كند، اين كتاب چهره‌هاى سرشناسى از زنان مسلمان را در هزار و چهار صد سال قبل معرفى مى‌كند كه همه تربيت شده اسلام و زنانى آزادى خواه و مبارز با ظلم و ستم و آگاه به زمان و مكان و شرائط اجتماعى و داراى شخصيت اجتماعى و سياسى و فرهنگى بوده‌اند كه هنوز هم جهان غرب نتوانسته است چهره‌هايى همانند برخى از آنها را ارائه دهد.
اعتبار كتاب
با توجه به اينكه نویسنده اين كتاب يكى از شخصيتهاى بزرگ اهل تسنن در قرن سوم هجرى به شمار مى‌آيد و بسيارى از مطالب اين كتاب هم موافق با روايات علماى شيعه و سنى مى‌باشد، اين كتاب از اعتبار و ارزش خاصى ميان علماى شيعه و سنى برخوردار است، به حدى كه علامه مجلسى اين كتاب را يكى از مصادر كتاب معروف خود «بحار الأنوار» قرار داده و به آن اعتماد كرده است.
علاوه بر آن، اين كتاب از نظر ادبى هم بسيار شايان توجه و ارزشمند است و مورد عنايت ادبا مى‌باشد.
نسخه‌هاى كتاب
- نسخه‌اى در كتابخانه دار الكتب خديويه در مصر كه تاريخ نگارش آن 1297 هجرى است و به خط مرحوم محمود باشا سامى بارودى، شاعر بزرگ عرب مى‌باشد.
- نسخۀ ديگرى در همان كتابخانه به خط شيخ شنقيطى، حافظ بزرگ و شخصيت مورد اطمينان در علم لغت و ادبيات.