المباحث الفقهية في شرح الروضة البهية یا راهنمای فارسی شرح لمعه: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
[[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)]] | [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)]] | ||
[[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (كلانتر)]] | |||
[[الحاشیة علی الروضة البهیة]] | [[الحاشیة علی الروضة البهیة]] | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۳۵
| المباحث الفقهية في شرح الروضة البهية یا راهنمای فارسی شرح لمعه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ذهني تهراني، محمد جواد (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | الروضه البهيه. شرح راهنماي فارسي شرح لمعه |
| ناشر | وجداني |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | مجلد1: 1366ش
مجلد2: 1378ش مجلد3: 1378ش مجلد4: 1383ش مجلد5: 1383ش مجلد6: 1383ش مجلد7: 1374ش مجلد8: 1374ش مجلد9: 1377ش مجلد10: 1379ش مجلد11: مجلد12: 1383ش مجلد13: 1375ش مجلد14: 1375ش مجلد15: 1375ش مجلد16: 1377ش مجلد17: مجلد18: 1366ش مجلد19: 1383ش مجلد20: 1383ش مجلد21: 1379ش مجلد22: 1376ش مجلد23: 1376ش |
| زبان | فارسي عربي |
| تعداد جلد | 30 |
| کد کنگره | |
المباحث الفقهية في شرح الروضة البهية یا راهنمای فارسی شرح لمعه، اثر سید محمودجواد ذهنی تهرانی، شرح فارسی «الروضة البهية» معروف به شرح لمعه، اثر شهید ثانی است که در سی جلد، به چاپ رسیده است.
شارح مقدمه کوتاهی به ابتدای جلد نخست افزوده که در آن، پس از حمد و ثنای الهی، به بیان این مطلب پرداخته است که اشرف علوم به‌لحاظ موضوع و غایت، علم فقه است و تاکنون، کتب پرارزش فراوانی در این موضوع به رشته تحریر درآمده است، ولی از بین تمام آنها، کتاب «الروضة البهية» گوی سبقت را ربوده و از اوان تألیف تاکنون، مورد توجه اهل علم و دانش بوده و شروحی بر آن نگاشته شده است، اما تاکنون، شرحی فارسی که دوره آن را توضیح و تشریح کرده باشد، برای آن نوشته نشده است، ولذا شارح تصمیم گرفته تا شرحی به زبان فارسی برای آن نوشته و به توضیح و تشریح مطالب آن بپردازد؛ به‌نحوی که دانش‌پژوه را از حضور نزد استاد و جلوس در مجالس مباحثه، بی‌نیاز نماید[۱].
روش شرح بدین صورت است که ابتدا متن اصلی کتاب ذکر گردیده و پس از ترجمه، با انتخاب قسمتی از متن تحت عبارت «قوله:..» به شرح آن قسمت پرداخته شده است. در مواردی هم به ترکیب نحوی عبارات و تجزیه کلمات و ریشه‌یابی آنها پرداخته شده و به مراجع ضمایر، اشاره گردیده است.
به‌عنوان نمونه: «قوله: بما فيه تذكرة و ذكری لأولي الألباب: کلمه باء جاره و به معنای سببیت بوده و ضمیر در «فيه» به خطاب راجع است و هریک از «تذكرة» و «ذكری»، به معنای اسم فاعل و حال هستند از مای موصوله در «بما فيه»[۲].
فهرست مطالب هر جلد، در انتهای همان جلد آمده و کتاب فاقد پاورقی است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.