صرف و نحو عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۰: خط ۴۰:
بخش اول، مربوط به علم صرف می‎باشد. علم صرف، علم به احوال کلمه است زمانی که کلمه در جمله داخل نشده باشد و یا علم هویت کلمه است؛ چنان‎که مثلاًدر این علم خواهیم شناخت که «المُعَلِّم» اسم، مفرد، مذکر، مشتق (اسم فاعل از تعلیم و از باب تفعیل)، معرفه به ال و معرب می‎باشد و یا «يَكتُبُ» فعل مضارع، مفرد، مذکر، غائب، ثلاثی مجرد، سالم و متعدی است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9</ref>.
بخش اول، مربوط به علم صرف می‎باشد. علم صرف، علم به احوال کلمه است زمانی که کلمه در جمله داخل نشده باشد و یا علم هویت کلمه است؛ چنان‎که مثلاًدر این علم خواهیم شناخت که «المُعَلِّم» اسم، مفرد، مذکر، مشتق (اسم فاعل از تعلیم و از باب تفعیل)، معرفه به ال و معرب می‎باشد و یا «يَكتُبُ» فعل مضارع، مفرد، مذکر، غائب، ثلاثی مجرد، سالم و متعدی است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص9</ref>.


از جمله مطالب مطرح‎شده در این بخش، عبارتند از: اقسام کلمه، حروف هجائیه، حروف شمسی و قمری، حرکات، اعراب، میزان صرفی، مبحث افعال، ابواب ثلاثی و رباعی مجرد و مزید فیه و معانی آن‎ها، صحیح و معتل، لازم و متعدی، معلوم و مجهول، مبحث اسم، متصرف و غیر متصرف، مصغر، منسوب، جامد و مشتق، معرفه و نکره، معرب و مبنی، منصرف و غیر منصرف، اسماء عدد، مبحث حروف، اعلال، ادغام، ابدال و... <ref>ر.ک: همان، ص11-66</ref>.
از جمله مطالب مطرح‎شده در این بخش، عبارتند از: اقسام کلمه، حروف هجائیه، حروف شمسی و قمری، حرکات، اعراب، میزان صرفی، مبحث افعال، ابواب ثلاثی و رباعی مجرد و مزید فیه و معانی آن‎ها، صحیح و معتل، لازم و متعدی، معلوم و مجهول، مبحث اسم، متصرف و غیر متصرف، مصغر، منسوب، جامد و مشتق، معرفه و نکره، معرب و مبنی، منصرف و غیر منصرف، اسماء عدد، مبحث حروف، اعلال، ادغام، ابدال و...<ref>ر.ک: همان، ص11-66</ref>.


بخش دوم، به علم نحو اختصاص یافته است. علم نحو از تغییراتی که در جملات مختلف پیش می‎آید و از ارتباط کلمات با یکدیگر بحث می‎کند، ولی علم صرف از تغییرات کلمه پیش از دخول در جمله گفتگو می‎کرد؛ چنان‎که اگر کلمه «مُعَلِم» را به‎تنهایی در نظر بگیریم، این کلمه اسم فاعل از «تَعلیم» بوده و ممکن است به‎صورت «مُعَلِمان» و «مُعَلِمَین» (مثنی) و «مُعَلِمونَ» و «مُعَلِمِینَ» (جمع مذکر سالم) و «مُعَلِمات» (جمع مؤنث سالم) درآید و این تغییرات مربوط به علم صرف، ولی اگر از تغییرات کلمه «مُعَلِم» و اعراب حرف آخر که نشان‎دهنده حالت اسنادی آن است، مانند این جملات «جاء مُعَلِّمٌ، ‎رأيت مُعَلِّماً، ‎سلمت علی مُعَلِّمٍ» بحث شود، این نوع تغییرات، مربوط به علم نحو است و به‎عبارت‎دیگر می‎توان چنین گفت که علم صرف، علم صحیح خواندن کلمات و علم نحو، علم صحیح خواندن جملات است<ref>ر.ک: همان، ص87</ref>.
بخش دوم، به علم نحو اختصاص یافته است. علم نحو از تغییراتی که در جملات مختلف پیش می‎آید و از ارتباط کلمات با یکدیگر بحث می‎کند، ولی علم صرف از تغییرات کلمه پیش از دخول در جمله گفتگو می‎کرد؛ چنان‎که اگر کلمه «مُعَلِم» را به‎تنهایی در نظر بگیریم، این کلمه اسم فاعل از «تَعلیم» بوده و ممکن است به‎صورت «مُعَلِمان» و «مُعَلِمَین» (مثنی) و «مُعَلِمونَ» و «مُعَلِمِینَ» (جمع مذکر سالم) و «مُعَلِمات» (جمع مؤنث سالم) درآید و این تغییرات مربوط به علم صرف، ولی اگر از تغییرات کلمه «مُعَلِم» و اعراب حرف آخر که نشان‎دهنده حالت اسنادی آن است، مانند این جملات «جاء مُعَلِّمٌ، ‎رأيت مُعَلِّماً، ‎سلمت علی مُعَلِّمٍ» بحث شود، این نوع تغییرات، مربوط به علم نحو است و به‎عبارت‎دیگر می‎توان چنین گفت که علم صرف، علم صحیح خواندن کلمات و علم نحو، علم صحیح خواندن جملات است<ref>ر.ک: همان، ص87</ref>.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش