۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
در مقدمه مصحح، به گوشههایی از زندگی نویسنده و چگونگی نگارش کتاب، اشاره شده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص1-21</ref>. | در مقدمه مصحح، به گوشههایی از زندگی نویسنده و چگونگی نگارش کتاب، اشاره شده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص1-21</ref>. | ||
مقدمه اول نویسنده، در منشأ ظهور و مبدأ بروز قاعده «الواحد» میباشد. نویسنده، معتقد است عدهای که نصیبشان از دانش و معرفت، بسیار اندک است، بدون تعمق کافی و تفحص از پارهای کلمات ابن رشد، چنین توهم کردهاند که منشأ پیدایش این قاعده، از زمان [[ارسطو|ارسطاطالیس]] میباشد و حکمای قدیم، معتقد به این اصل نبوده و صدور معالیل کثیره را از علت واحد، تجویز کردهاند؛ درحالیکه کلمات ابن رشد در کتاب «تهافت علی التهافت» حاکی از آن میباشد که السنه فلاسفه و حکمای قدیم، متطابق بر این قاعده و موافق بر اساس ضرورت و بداهت اقتباس است؛ بلکه از کلام بزرگانی همچون محقق طوسی در کتاب | مقدمه اول نویسنده، در منشأ ظهور و مبدأ بروز قاعده «الواحد» میباشد. نویسنده، معتقد است عدهای که نصیبشان از دانش و معرفت، بسیار اندک است، بدون تعمق کافی و تفحص از پارهای کلمات ابن رشد، چنین توهم کردهاند که منشأ پیدایش این قاعده، از زمان [[ارسطو|ارسطاطالیس]] میباشد و حکمای قدیم، معتقد به این اصل نبوده و صدور معالیل کثیره را از علت واحد، تجویز کردهاند؛ درحالیکه کلمات ابن رشد در کتاب «تهافت علی التهافت» حاکی از آن میباشد که السنه فلاسفه و حکمای قدیم، متطابق بر این قاعده و موافق بر اساس ضرورت و بداهت اقتباس است؛ بلکه از کلام بزرگانی همچون [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|محقق طوسی]] در کتاب «[[تلخیص المحصل|محصل]]» و حمزه فناری در شرح کتاب «مفتاح غيب الجمع و الوجود» تصنیف [[صدرالدین قونوی، محمد بن اسحاق|صدرالدین قونوی]] و... استفاده میشود که قاطبه حکما، بر صحت این قاعده، اتفاق نظر داشتهاند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص36</ref>. | ||
مقدمه دوم، در بیان برخی از رئوس هشتگانه این قاعده بوده و دارای دو فصل به شرح زیر است: | مقدمه دوم، در بیان برخی از رئوس هشتگانه این قاعده بوده و دارای دو فصل به شرح زیر است: |
ویرایش