الرسائل العشرة (امام خميني): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
    جز (جایگزینی متن - 'خ‍م‍ی‍ن‍ی‌، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران' به 'موسوی خمینی، سید روح‌الله')
    خط ۴: خط ۴:
    | عنوان‌های دیگر =
    | عنوان‌های دیگر =
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[خ‍م‍ی‍ن‍ی‌، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران]] (نویسنده)
    [[موسوی خمینی، سید روح‌الله]] (نویسنده)
    | زبان =عربی
    | زبان =عربی
    | کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏159‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏8‎‏ر‎‏52*
    | کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏159‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏8‎‏ر‎‏52*

    نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۵۹

    الرسائل العشرة (امام خمینی، روح الله)
    الرسائل العشرة (امام خميني)
    پدیدآورانموسوی خمینی، سید روح‌الله (نویسنده)
    ناشرموسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينی(س)
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1378 ش یا 1420 ق
    چاپ1
    موضوعاصول فقه اهل سنت

    تقیه

    عقود و ایقاعات

    فقه - قواعد

    ماه - رویت (فقه)
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏159‎‏/‎‏8‎‏ ‎‏/‎‏خ‎‏8‎‏ر‎‏52*
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الرسائل العشرة، تألیف آیت‌الله حضرت امام روح الله موسوى خمينى‌(ره) است.

    در روزهاى تعطيل و روزهاى نزدیک به آن، براى اين كه طلبه‌ها در اوقات فراغت به درس و تحصيل مشغول باشند و از مطالب عملى بهرمند گردند، اساتيد حوزه در اين ايام مباحث مختصرى را تدريس مى‌كنند، استاد گرانقدر حوزه امام راحل نيز همين شيوه را دنبال كردند و در طى دروس فقه و اصول، مباحث سودمند و مشكلى را تدريس فرمودند كه برخى از آنها را در رساله‌هاى مختصر و ارزشمندى نوشته‌اند.

    گزارش محتوا

    مباحث اصولى‌اى كه در اين اثر به آن پرداخته شده است، عبارتند از:

    التقيّة

    اين مبحث را پس از تدريس آن در سال 1373ق آنگاه كه روزهاى كمى از ايام تحصيل مانده نوشته است. اين مبحث بعد از بحث تقيه در وضو و مسح بر خفين آمده است. ظاهرا مؤلف هنگامى كه كتاب المكاسب المحرمه را نگاشت بر اين رساله تعليقه زد و در چاپ اول كتاب، حاشيه و متن با يكديگر مخلوط شد.

    فروع العلم الإجمالي

    اين رساله را مؤلف هنگام تدريس آن در سال 1375ق در هفت فرع و با همان ترتيب سيد‌‎يزدى(قدس‌سره) در عروه الوثقى نگاشته است. چنانچه در تقريرات شاگردان ايشان آمده، اين فروع را يك ماه قبل از انتهاى دوران تحصيل ايراد فرموده بود. آنگاه كه مباحث الفاظ در اصول فقه را به اتمام رسانيد و تدريس بخش دوم اصول را به سال بعد موكول نمود. اين رساله داراى مباحث ارزشمندى است كه تا كنون به چاپ نرسيده است، و ظاهرا وقت به يارى حضرت امام(قدس‌سره) نيامد تا آن را بازبينى كند و همچنان به صورت چك نويس و ناقص باقى مانده است.

    توجه

    امام خمينى(قدس‌سره) سه رساله ديگر نيز دارند كه به اين شيوه تقديم نمودند:

    1- المسائل المستحدثة.

    2- حكم من شغله السفر و من شغله في السفر.

    3- حكم قضاء الصلوات عن الميت.

    فوايد پنجگانه

    اين فوائد سال‌ها پيش و در هنگام جوانى امام نوشته شده است و چنانچه از برخى شاگردان ايشان نقل شده، شايد نخستين كتابى است كه در فقه و اصول نگاشته باشد و مشتمل بر نكات مهم و رسائل سودمندى است كه عبارتند از:

    1- قاعدة من ملك شيئاً ملك الإقرار به، گويى اين رساله يك نامه علمى است كه به صورت موضوعى رساله شيخ اعظم انصارى در اين قاعده را مورد نقد قرار مى‌دهد.

    2- في تداخل الأسباب، يك قاعده اصولى.

    3- في نقد قياس الأوامر التشريعية بالعلل التكوينية، اين مبحث در كلمات علماى اصول بسيار مورد نقد و بررسى قرار گرفته و منشأ آن خلط بين تشريع و تكوين و اعتبار و حقيقت است. اين قياس يكى از ستونهاى مهمى است كه علامه حائرى يزدى نظريات خويش را بر آن بنيان نهاده است، بدين جهت اين رساله به منزله نقدى علمى و متقن بر آراء اين علما است.

    4- في موضوع علم الأصول، اين مبحث يكى از مباحثى است كه همواره مورد نقد و بررسى علماى اصول قرار گرفته بود، تا اين كه نظر پژوهشگران متأخر بر مبهم بودن اين بحث قرار گرفت؛ ولى برخى از شبهات آنان را به پايبندى به آن وادار مى‌ساخت. از ديدگاه مؤلف نيز موضوع همان حجت است، بدين علت رساله جداگانه‌اى در اين موضوع نگاشت تا اين شبهه مهم دفع شود.

    5- في تبيّن الفجر فعلاً في الليالي المقمرة، اين يكى از فتاواى منحصر به فرد امام خمينى(قدس‌سره) مى‌باشد.

    سه فايده

    سه فايده ديگر نيز وجود دارد كه با دست خط امام خمينى(قدس‌سره) نوشته شده است:

    1- فايده اول: در شرح عقود و ايقاعات.

    2- فايده دوم: در شرطهاى مخالف قرآن و مباحث مربوط به آن.

    3- فايده سوم: سخن در ابعاد مختلف روايتى است كه از رسول خدا(ص) نقل شده است كه فرمود: «على اليد ما أخذت حتّى تؤدّي».

    ولى به يقين نمى‌توان آنها را به ايشان نسبت داد، زيرا برخى از مطالب اين دست‌نوشته‌ها با ديگر تأليفاتشان ناسازگار است؛ در حالى كه با تقريرات بحث‌هاى آیت‌الله بروجردى(قدس‌سره) همخوانى دارد كه شايد امام(قدس‌سره) آنها را از اين تقريرات نسخه‌بردارى نمود و به همين علت در ضميمه قرار داده شد.

    روش تحقيق

    1- ويرايش، جداسازى، قرار دادن عناوين مناسب و درج علامت‌هاى ويرايشى در متن.

    2- استخراج منابع كتاب از آيات، روايات، اقوال و اشارات، به همراه شرح حال علمايى كه نامشان در متن آمده است.

    3- قرار دادن فهارس فنى براى دسترسى آسان به مطالب.