دیوان کامل آتشکده: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان کامل آتشکده (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۷:۳۳

۲۳۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۷ مهٔ ۲۰۱۹

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۳۹: / خط ۳۹: @@
 نیّر گرچه محراب و منبر باعظمت مسجد حجةالاسلام را به عهده داشت ولی از کثرت و هیاهوی اجتماع بیزار بود و این معنی از اشعار او کاملاً هویداست، چنانکه می‌فرماید:
+{{شعر}}
-'''گوش از طنین خرمگسانم صدا گرفت***ای‌کاش بود منزل عنقا مکان من'''
+{{ب|'' گوش از طنین خرمگسانم صدا گرفت''|2='' ای‌کاش بود منزل عنقا مکان من''}}
+{{پایان شعر}}
 و مخصوصاً رشک حسودان و بدخواهان و نفاق ماجراجویان زندگی را در کام آن یگانه عصر تلخ می‌کرد و با همان تلخی عمر خود را به پایان رسانید و در ضمن اشعار آن جناب رنجش او از پست‌فطرتان و شکایتش از چرخ کج‌رفتار و زمانه دون‌پرور کاملاً آشکار و هویداست و در ضمن یکی از قصائد اشعار به این مطلب می‌فرماید:
+{{شعر}}
-'''پیچم به خود چو مار در این تنگنای تار***دردا که شد طلسم من این آتشین حصار'''
+{{ب|'' پیچم به خود چو مار در این تنگنای تار''|2='' دردا که شد طلسم من این آتشین حصار''}}
+{{ب|'' گنجی است در دلم زغم و رنج مهر و ماه''|2='' زین بس عجب مدار که پیچم به خود چو مار''}}<ref>ر.ک: همان، صفحه ز و ح</ref>.
-'''گنجی است در دلم زغم و رنج مهر و ماه***زین بس عجب مدار که پیچم به خود چو مار'''<ref>ر.ک: همان، صفحه ز و ح</ref>.
+{{پایان شعر}}
 در ابتدای دیوان پس از بسمله این بیت توجه خواننده را به خود جلب می‌کند:
-'''بس که دلسوز آمد این نظم رده***آمد از هاتف به نام آتشکده'''<ref>ر.ک: همان، ص1</ref>.
+{{شعر}}
+{{ب|'' بس که دلسوز آمد این نظم رده''|2='' آمد از هاتف به نام آتشکده''}}<ref>ر.ک: همان، ص1</ref>.
+{{پایان شعر}}
 اشعار نیز در سه قسمت ارائه شده است:
@@ خط ۵۸: / خط ۵۸: @@
 در قسمت دوم کتاب، لآلی منظومه با این ابیات آغاز شده است:
-'''چون کرد خور ز توسن زرین تهی رکاب***افتاد در ثوابت و سیاره انقلاب'''
+{{شعر}}
+{{ب|'' چون کرد خور ز توسن زرین تهی رکاب''|2='' افتاد در ثوابت و سیاره انقلاب''}}
-'''غارتگران شام به یغما گشود دست***بگسیخت از سرادق زرتاب خور طناب'''<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>.
+{{ب|'' غارتگران شام به یغما گشود دست''|2='' بگسیخت از سرادق زرتاب خور طناب''}}<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>.
+{{پایان شعر}}
 تمامی اشعار کتاب به قلم نیّر نیست؛ بلکه برخی از اشعار به دیگر افراد خانواده ایشان اختصاص دارد؛ به‌عنوان نمونه در بخشی از کتاب قصیده‌ای در مدح امیرالمؤمنین(ع) از میرزا اسماعیل حجةالاسلام آورده شده که با این بیت آغاز شده است:
-'''چو وجه الله امرالله ظاهر در جهان بینی***به هر سو رو کنی آنجا جمال بوالحسن بینی'''<ref>ر.ک: همان، ص166</ref>.
+{{شعر}}
+{{ب|'' چو وجه الله امرالله ظاهر در جهان بینی''|2='' به هر سو رو کنی آنجا جمال بوالحسن بینی<ref>ر.ک: همان، ص166</ref>''}}.
+{{پایان شعر}}
 در قسمت سوم کتاب، غزلیات، رباعیات، مفردات و ساقی‌نامه ارائه شده است<ref>ر.ک: همان، ص168</ref>.