آداب الملوك: تفاوت میان نسخه‌ها

| پیش از =

}}  

==ساختار==

در این‎گونه منابع، به‎ویژه به شایست و نشایست‎های رفتار سلطان با رعیت و نیز وظایف رعیت در قبال سلطان پرداخته شده است. مهم‎ترین توصیه به سلطان در حق رعیت، رعایت عدالت و انصاف است. نویسندگان این دست آثار رعایت عدالت، آباد ساختن ملک، حفظ ملک از آسیب دشمنان و جلوگیری از تعدی اقویا بر ضعفا را از ارکان حکومت و ملک‎داری برای سلطان دانسته‎‎اند؛ زیرا سلطان مالک رعیت و بقای این دو به هم وابسته بود<ref>ر.ک: ذیلابی، نگار، ص89؛ متن کتاب، ص‎90-89</ref>‎.  

در باب سوم نکاتی از سلاطین و وصایای آنها با ذکر مقدمه مختصری مطرح شده است. فصلی از این باب به حاکمان عباسی و فصل دیگری به حکمرانان ایرانی اختصاص یافته است. همچنین کلمات ملوک در عصرهای مختلف در فصل دیگری گرد آمده و در یکی از فصول به خود خوارزم‎شاه پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان</ref>‎.  

در باب هفتم، آفات و بیماری‎هایی که حاکمان به آن گرفتارند ذکر شده است. در ابتدای باب، در ضمن مقدمه مختصری اسباب و دلائل این آفات بررسی شده و حاکمان را از افراط در خوردن و نوشیدن و روابط جنسی برحذر داشته است. سپس نمونه‎هایی از ملوک و خلفا که بدین سبب مرده‎اند را متذکر شده است. در فصل دیگری از این باب نیز آفات دیگری که برای بعضی حاکمان پیش آمده را برشمرده و به فریب خوردن آنها توسط بعضی از دعوت‎کنندگان به هوای نفس و بدعت‎ها، مانند باطنیه و قرامطه و اسماعیلیه اشاره کرده است. در فصل آخر نیز بر این نکته تأکید کرده که سپاهیان تجهیزات و امکانات حاکمان هستند و تکیه‎گاه او در حکومت هستند و به هنگام جنگ حاکم چاره‎ای ندارد جز اینکه به شکل کامل به آنها اعتنا کند<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>‎.  

باب نهم که آخرین باب کتاب است به خدمتکاران پادشاهان اختصاص یافته و حکایات و مطالب تاریخی متناسب با آن و بخش‎هایی از کتاب آداب (أدب الكبير و أدب الصغير) ابن مقفع ذکر شده است. نویسنده کتابش را به شیوه و سنت قدیمی به فصل کوچکی در موضوع هدایا ختم کرده است. لازم به ذکر است که محقق اثر در مقدمه کتاب تعداد ابواب را ده باب دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>‎. ابواب هشتم و نهم به اشتباه نهم و دهم ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>‎.  

==وضعیت کتاب==

==پانویس ==

==منابع مقاله==