ابن الیاس شیرازی، منصور بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
درباره منصور مطلب زيادى در آثار تاريخى و منابع رجال‌شناسى به چشم نمى‌خورد. وى در ضمن آثار خود نيز به معرفى خود يا استادان، نياكان و خانواده خود نپرداخته است. | درباره منصور مطلب زيادى در آثار تاريخى و منابع رجال‌شناسى به چشم نمى‌خورد. وى در ضمن آثار خود نيز به معرفى خود يا استادان، نياكان و خانواده خود نپرداخته است. | ||
وى در عنوان کتاب «كفايه مجاهديه»، خود را منصور بن محمد بن احمد بن يوسف فقيه الياس معرفى نموده و افزوده است: «چون بر اين علم و مطالعه اين قسم (مقصود علم طب است) اشتغال مى‌نمود...» اين سخن، حاكى از آن است كه شغلش منحصراً طبابت بوده و اگر به نوشته مرحوم علامه | وى در عنوان کتاب «كفايه مجاهديه»، خود را منصور بن محمد بن احمد بن يوسف فقيه الياس معرفى نموده و افزوده است: «چون بر اين علم و مطالعه اين قسم (مقصود علم طب است) اشتغال مى‌نمود...» اين سخن، حاكى از آن است كه شغلش منحصراً طبابت بوده و اگر به نوشته مرحوم علامه قزوینى در فهرست کتابخانه مجلس شوراى اسلامى، لقب فقيه نيز بر نام مؤلف اضافه شده، اشتباه بوده است. گمان مى‌رود كه نویسنده فهرست، كلمه فقيه را كه در اول اسم جد مؤلف نوشته شده و مخصوص الياس است، به حساب نتيجه وى، منصور طبيب گذاشته است. | ||
اطلاعى بيش از اين از زندگى وى به دست نيامد. | اطلاعى بيش از اين از زندگى وى به دست نيامد. | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۳:۱۹
| نام | ابن‌الیاس شیرازی، منصور بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | تشريح الأبدان |
| کد مؤلف | AUTHORCODE3014AUTHORCODE |
منصور بن محمد بن احمد بن يوسف بن الياس شيرازى، نواده مولانا جلال الدين احمد بن يوسف بن الياس و يكى از نتيجه‌هاى برادر نجم‌الدين محمود الياس، طبيب و فقيه معروف شيراز است. بنابراین وى در خانواده‌اى سرشناس كه اطباى برجسته از آن برخاسته‌اند به دنيا آمد و خود نيز در علوم متداول عصر، خاصه در علم طب، سرشناس و مشهور بوده است.
وى معاصر خواجه حافظ شيرازى و نيز حاجى زين العطار، پزشك مخصوص شاه شجاع و نگارنده اختيارات بديعى بوده است. تولد منصور بنا به قراين، حدود نيمه نخست سده هشتم هجرى و احتمالا قبل از سال 750ق و بين سال‌هاى 720 تا 740ق بوده است. زيرا كه در موقع تأليف «كفايه مجاهديه» كه به نام مجاهد السلطنه زين‌العابدين شاه شجاع مبارز الدين محمد، از خاندان مظفريان، در حدود سال‌هاى 786 تا 789ق نگاشته و بعيد نيست كه وى پزشك مخصوص مجاهد الدين بوده باشد، حدوداً چهل ساله بوده است. محمدتقى مير اشاره كرده كه شاه شجاع ميان سال‌هاى 786- 793ق بر فارس حكومت داشته و بعيد نيست كه منصور اين کتاب را در فاصله اين هفت سال نگاشته است.
درباره منصور مطلب زيادى در آثار تاريخى و منابع رجال‌شناسى به چشم نمى‌خورد. وى در ضمن آثار خود نيز به معرفى خود يا استادان، نياكان و خانواده خود نپرداخته است.
وى در عنوان کتاب «كفايه مجاهديه»، خود را منصور بن محمد بن احمد بن يوسف فقيه الياس معرفى نموده و افزوده است: «چون بر اين علم و مطالعه اين قسم (مقصود علم طب است) اشتغال مى‌نمود...» اين سخن، حاكى از آن است كه شغلش منحصراً طبابت بوده و اگر به نوشته مرحوم علامه قزوینى در فهرست کتابخانه مجلس شوراى اسلامى، لقب فقيه نيز بر نام مؤلف اضافه شده، اشتباه بوده است. گمان مى‌رود كه نویسنده فهرست، كلمه فقيه را كه در اول اسم جد مؤلف نوشته شده و مخصوص الياس است، به حساب نتيجه وى، منصور طبيب گذاشته است.
اطلاعى بيش از اين از زندگى وى به دست نيامد.
آثار
- تشريح الابدان.
- كفايه مجاهديه: اين اثر مشهورترين اثر اوست.
- غياثيه.
- رساله چوب چينى: كه البته به نظر نمى‌رسد انتساب اين اثر به وى چندان درست باشد، چرا كه تداول چوب چينى بيشتر در سده دهم هجرى رواج يافت و در آثار پيش از آن ديده نمى‌شود.